De wonderen van het dierenrijk : koeien met een hondenziekte en een minister die niet helemaal gelukkig is maar wel alles onder controle heeft.

Boer-dichter Richard Minne en zijn vrouw stonden met de ogen rood van het wenen te turen naar Belleken, de parel van hun hofstee. Belleken had de seskes gekregen en was pardoes dood gevallen. Zo stond ook boer Maréchal uit Méan naar zijn Bella te kijken, de allereerste gekke koe van het land, de hersenen geheel versponsd.

Wat er verder met dat beest gebeurde, was een jammerlijke vergissing. Zulke dingen gebeuren. De Bella werd niet opgeruimd zoals het hoort, maar per abuis tot veevoer verwerkt. Dat was dus niet verstandig, want de gekkekoeienziekte BSE wordt onder meer via veevoer doorgegeven, wanneer daarin een besmet beest wordt vermalen.

Dat gaat zo. Het is niet omdat hier of daar een rund niet voor consumptie geschikt is, dat het niet meer kan dienen. Het wordt dan verwerkt tot lekkernij voor zijn soortgenoten. De beesten zijn wel geen vleeseters, laat staan van de kannibalistische soort, maar weten zij veel, bijvoorbeeld dat zo BSE wordt doorgegeven, zoals in Groot-Brittannië is gebeurd. Gékke koeien.

Landbouwminister Karel Pinxten (CVP) zei dat hij ?niet helemaal gelukkig? is met de mislukte opruiming hij is dus slechts een béétje gelukkig. Maar niets aan de hand, hij heeft de zaak onder controle. Dat zei hij eerder ook al, toen hij meende dat het vilbeluik van Denderleeuw en Indaver zich over het BSE-karkas gingen ontfermen. Jaja.

Geen nood, ?het dierenmeel is op de juiste wijze verwerkt,? zei de minister nog. Hoezo : op de juiste wijze ? Het resultaat is alvast dat de resten van de BSE-koe inmiddels in een lot van 1200 ton meel verwerkt zit dat al naar drie landen is geëxporteerd. En dat meel is dus het voorgeborchte van onze filet américain van straks.

De vergissing kon gebeuren doordat men in Denderleeuw dacht dat het ter vernietiging aangeboden karkas van een hondsdolle koe afkomstig was. Hondsdolheid in het meel en dus straks in onze steak, niets aan de hand, alles onder controle. Wie maakt zich nog druk om hormonen of sulfiet in zijn rosbief ?

Maar zo is ook gebleken dat koe en hond wel meer gemeen hebben dan we op het eerste gezicht zouden denken, zoals vatbaar zijn voor hondsdolheid. Straks wacht de rijkswacht ons langs de snelweg op met drugskoeien of daalt Joan Dewinne met een lijkenkoe in verdachte kelders af. Of krijgt onze kat af te rekenen met myxomatose en lijdt onze goudvis aan pseudovogelpest.

Koevoet beter dan boelie ? Om de seskes van te krijgen.

Bruges-la-morte

Het bericht stond in The Guardian. En in Brugge zijn ze er nog altijd niet van bekomen. De drie miljoen toeristen die ieder jaar ons middeleeuwse openluchtmuseum bezoeken, laten zich bij de neus nemen, schrijft de Engelse kwaliteitskrant. Al die popperige, zorgvuldig gerestaureerde geveltjes zijn fake negentiende-eeuwse vervalsingen. Brugge verhoudt zich tot het Venetië van het Zuiden als het wenende zigeunermeisje tot de Mona Lisa.

Stel dat het waar is. So what ?

Het is een kleine moeite om van Brugge weer een echte middeleeuwse stad te maken. In zijn nieuwste boek ?De vergankelijkheid? houdt de Nederlandse schrijver-bioloog Midas Dekkers een pleidooi voor verloedering. ?Waar vind je tegenwoordig nog een echte ruïne, een mooie puinzooi, een pand dat op zijn gemak in elkaar staat te zakken, overwoekerd door klimop, ondermijnd door mieren, lekgescheten door duiven, buitengewoon bewoonbaar verklaard voor spinnen en hagedissen ?? En Dekkers suggereert een oplossing : ?Naast een Monumentenlijst van te restaureren oude panden zou er een Ruïnelijst van te ruïneren nieuwe panden moeten komen.?

Als ze daar nou in Brugge eens mee zouden beginnen. De middenstand kan er maar wel bij varen.

De zwarte madam

Bij het begin van 1997 voorspelde de VTM-astrologe Nicole De Waele in Het Laatste Nieuws dat Lady Di in de loop van dit jaar een schoonheidsoperatie zou moeten ondergaan. Daar had ze zo haar redenen voor, vertelt ze de lezers nu. ?In Diana’s horoscoop voor 1997 stond duidelijk een ziekenhuis centraal. Ik zag de prinses op een operatietafel liggen. En ik voelde dat ze er ernstig aan toe was. Maar omdat ik er niet honderd procent zeker van was dat het fataal zou aflopen en omdat ik liever niet al te sensationeel uitpakte, koos ik voor de zachte aanpak. Ik liet Diana opnemen voor een schoonheidsingreep. Dat zou het ook geworden zijn, indien de prinses de crash had overleefd. Ik kan u verzekeren dat het één van de moeilijkste en meest delicate keuzes uit mijn loopbaan was.?

Voor 1998 voorspelt Nicole De Waele voor koning Albert II, die een Tweeling is, ?niets dan goeds?. Mag onze vorst nu op beide oren slapen ? Allerminst, als het afhangt van de kennelijk nogal wazige kristallen bol van de toverkol van VTM. Want wat heeft zij daarin dan wel precies gezien ? Wij van Zwarte Woensdag durven er veel op verwedden dat het een rol sparadrap was, want wij weten uit ervaring dat mevrouw Dewaele die doorgaans interpreteert als een dubbel gelaagde metafoor voor heling en voorspoed, kortom, inderdaad, niets dan goeds.

Sinds het precedent met prinses Di, kan het land maar beter nu al beginnen beven. Zullen de koningskinderen zich niet weer in eigen vingers snijden ? Houdt premier Jean-Luc Dehaene de coalitie rechtop ? Blijft België wel hecht aaneengesloten ? Giet er niemand suiker in de benzinetank van de motorfiets ? Heeft de vorst geen ongelukje met de schaar bij het doorknippen van een lint of kwetst hij zich niet aan de scherf van een tegen een boot stukgeslagen fles champagne ? Inderdaad, de sparadrap zal wonderen moeten verrichten.

1998, annus horribilis !

Opgeruimd staat netjes

Het Antwerpse Hof van Beroep buigt zich dezer dagen over de affaire Raoul Stuyck, een curieuze zaak waarin een pr-man voor een kleine commissie wit geld zwart waste ten behoeve van Le tout Anvers dat dit nu zo snel mogelijk wil vergeten. Vorig jaar veroordeelde de rechter in eerste aanleg Stuyck voor oplichting en fiscale fraude. Onder zijn medebeklaagden bevonden zich ook enkele politici. SP’er Fons Geeraerts (SP), schepen in Antwerpen, zette een stapje terug, maar hoopt op een comeback na de uitspraak in beroep. VLD’er Jacky Buchmann werd na de verkiezingen van oktober 1994 niet opnieuw tot burgemeester van Kapellen benoemd, maar bleef wel waarnemend burgemeester.

Slechts één politicus nam zijn verantwoordelijkheid : CVP’er Paul Van Heyst stapte definitief op als schepen van Antwerpen. Het was van moetens.

Dat zat zo. In het begin van de jaren negentig liepen twee leden van de toenmalige SP-CVP-meerderheid in Antwerpen over naar de oppositie. De VU wou de krappe meerderheid wel depanneren, maar eiste daar wel een schepenzetel voor op. Wie zou de zijne afstaan ? Alle blikken richtten zich meteen op rosse Pol. Politiek woog Van Heyst niet zwaar, hij was in de affaire-Stuyck genoemd en dat deze populaire Hobokenaar met huwelijksperikelen te kampen kreeg, werd binnen de CVP niet geheel comme il faut bevonden. Daar gíng Van Heyst. Maar hij deed dat niet voor niets.

Dat blijkt uit het jaarverslag 1996 van de Intercommunale Maatschappij voor Energievoorziening Antwerpen (Imea), waarin ex-schepen Paul Van Heyst de functie van hoofdadviseur-deskundige wordt toegedicht. Dat ?hoofdadviseur? valt nog te aanvaarden. Maar dat Van Heyst ook nog enige deskundigheid moet worden aangewreven, vonden zelfs zijn meest fidele vrienden schromelijk overdreven.

Niet dat het enig belang heeft. Het kwam er alleen op aan om de politicus uit zijn schepenzetel te kunnen lokken. En als men hem eens verwende met een leuk baantje ? En dus creëerden de CVP en Electrabel, de privé-partner in Imea, er zo eentje voor de goede man. Nochtans heeft de intercommunale geen volk nodig, want het is Electrabelpersoneel dat voor Imea werkt. Van Heyst is toch niet alleen. Imea heeft nog twee andere personeelsleden, te weten het Wommelgems SP-raadslid Maurice Vonckx en de CVP-burgemeester van Rumst, Francis Van den Eede.

Alleman tevreden. De CVP heeft een uitweg gevonden voor Van Heyst en Electrabel, wel, die houdt niet zo van gezeur over energie of over haar monopolie in de electriciteitsdistributie. Van de CVP hoeft Electrabel nu in alle geval zeker geen gedoe te verwachten. Van Heyst en zijn twee collega’s kosten Imea wel tien miljoen frank bruto per jaar. Maar zeg eens eerlijk, welke Antwerpenaar merkt dat in zijn electriticiteitsrekening ? Niemand toch.

Van Heyst was bij Imea niet bereikbaar voor commentaar of ander deskundig advies.

Bijdragen : Piet Piryns, Peter Renard, Marc Reynebeau

Franse truckers in actie (foto : Patrick de Spiegelaere).