JA

De gemeente Affligem laat Franstalige verkiezingsaffiches overplakken met witte exemplaren. Franstaligen protesteren daartegen. Zij vinden dat het gelijkheidsbeginsel geschonden wordt. Terecht?

Het recht is geen exacte wetenschap, maar wie meent in eentalig Vlaamse gemeenten Franstalige campagneaffiches te mogen hangen, heeft het recht niet aan zijn kant. Gemeentelijke aanplakborden moet je zien als een spreektribune van de overheid. Wie erop klimt en spreekt, is gebonden aan de taalwetgeving in bestuurszaken waaraan ook de gemeenten zich moeten houden. Die moeten in eentalig gebied de officiële taal gebruiken, in Vlaanderen het Nederlands. Affiches die niet aan dat criterium beantwoorden, mag men dus tegenhouden of verwijderen.

Wie zegt dat het gelijkheidsbeginsel hier geschonden wordt, kent dat beginsel niet: ongelijke toestanden moeten ongelijk behandeld worden. In eentalig Vlaams gebied mag men niet afficheren in het Engels, niet in het Japans, en ook niet in het Frans. Ook tweetalige affiches kunnen niet. Al weet ik niet hoe men die gaat overplakken. Met strookjes misschien? (lacht)

Volgens minister van Binnenlands Bestuur Marino Keulen (Open VLD) zijn politieke campagneaffiches niet gebonden aan de taalwetgeving.

Dat moet een misverstand zijn, want het Grondwettelijk Hof heeft uitdrukkelijk gezegd dat taalgebruik in verkiezingszaken ook taalgebruik in bestuurszaken is. Wellicht bedoelde de minister dat de taalwetgeving in bestuurszaken niet geldt voor particulieren, wat alvast in bestuurszaken onjuist is. Of zij in een eentalig Vlaamse gemeente anderstalige affiches mogen ophangen in hun tuin of aan het raam, is niettemin zeer controversieel. Ook omdat men geen politiestaat wil, trekt niemand die discussie aan. Maar in elk geval, in Vlaanderen moeten particulieren zich in het Nederlands tot het bestuur richten.

Dat Vlaamse gemeenten in de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde Franstalige verkiezingsaffiches verbieden, is volgens u juridisch aanvechtbaar. Hoezo?

Voor de Europese verkiezingen geldt, net als voor de federale, nog altijd het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde. Nederlands- en Franstaligen kunnen er op Nederlandstalige en Franstalige kandidaten stemmen. Dat Vlaamse gemeenten er nu Franstalige affiches verbieden en Nederlandstalige niet, is een schending van het gelijkheidsbeginsel en van het verbod op discriminatie. Alle Belgen zijn gelijk voor de wet, dus moeten ze met dezelfde middelen politieke campagne kunnen voeren. Afficheren mag bijgevolg in twee talen.

Voor de regionale verkiezingen valt Brussel-Halle-Vilvoorde uiteen in twee kieskringen: in Vlaams-Brabant kiest men voor het Vlaams Parlement, in de negentien Brusselse gemeenten voor het Vlaams Parlement én voor het Brussels Hoofdstedelijk Parlement. Het lijkt minder eenvoudig maar toch: ook hier geldt de vrijheid van meningsuiting.

Volgens andere specialisten moet op gemeentelijke aanplakborden de gemeentelijke bestuurstaal gebruikt worden. In eentalig Vlaams gebied is dat het Nederlands.

Ik denk niet dat die redenering correct is. En ik niet alleen. Voor de Union des Francophones (UF), een samenwerkingsverband van Franstalige politieke partijen in Vlaams-Brabant waar ook het FDF deel van uitmaakt, heeft Christian Van Eyken als enige Franstalige verkozene zitting in het Vlaams Parlement. Op zijn mondelinge vraag antwoordde minister Marino Keulen (Open VLD) dat het afficheren voor politieke campagnes niet gebonden is aan de taalwetten. Als jurist wil ik geen politieke stelling innemen. Maar als men vroeger in Halle-Vilvoorde altijd in twee talen afficheerde, zo vragen veel mensen zich af, waarom zou dat dan nu niet meer mogen? Deze discussie interesseert mensen niet.

NEE

De gemeente Affligem laat Franstalige verkiezingsaffiches overplakken met witte exemplaren. Franstaligen protesteren daartegen. Zij vinden dat het gelijkheidsbeginsel geschonden wordt. Terecht?

Het recht is geen exacte wetenschap, maar wie meent in eentalig Vlaamse gemeenten Franstalige campagneaffiches te mogen hangen, heeft het recht niet aan zijn kant. Gemeentelijke aanplakborden moet je zien als een spreektribune van de overheid. Wie erop klimt en spreekt, is gebonden aan de taalwetgeving in bestuurszaken waaraan ook de gemeenten zich moeten houden. Die moeten in eentalig gebied de officiële taal gebruiken, in Vlaanderen het Nederlands. Affiches die niet aan dat criterium beantwoorden, mag men dus tegenhouden of verwijderen.

Wie zegt dat het gelijkheidsbeginsel hier geschonden wordt, kent dat beginsel niet: ongelijke toestanden moeten ongelijk behandeld worden. In eentalig Vlaams gebied mag men niet afficheren in het Engels, niet in het Japans, en ook niet in het Frans. Ook tweetalige affiches kunnen niet. Al weet ik niet hoe men die gaat overplakken. Met strookjes misschien? (lacht)

Volgens minister van Binnenlands Bestuur Marino Keulen (Open VLD) zijn politieke campagneaffiches niet gebonden aan de taalwetgeving.

Dat moet een misverstand zijn, want het Grondwettelijk Hof heeft uitdrukkelijk gezegd dat taalgebruik in verkiezingszaken ook taalgebruik in bestuurszaken is. Wellicht bedoelde de minister dat de taalwetgeving in bestuurszaken niet geldt voor particulieren, wat alvast in bestuurszaken onjuist is. Of zij in een eentalig Vlaamse gemeente anderstalige affiches mogen ophangen in hun tuin of aan het raam, is niettemin zeer controversieel. Ook omdat men geen politiestaat wil, trekt niemand die discussie aan. Maar in elk geval, in Vlaanderen moeten particulieren zich in het Nederlands tot het bestuur richten.

Dat Vlaamse gemeenten in de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde Franstalige verkiezingsaffiches verbieden, is volgens u juridisch aanvechtbaar. Hoezo?

Voor de Europese verkiezingen geldt, net als voor de federale, nog altijd het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde. Nederlands- en Franstaligen kunnen er op Nederlandstalige en Franstalige kandidaten stemmen. Dat Vlaamse gemeenten er nu Franstalige affiches verbieden en Nederlandstalige niet, is een schending van het gelijkheidsbeginsel en van het verbod op discriminatie. Alle Belgen zijn gelijk voor de wet, dus moeten ze met dezelfde middelen politieke campagne kunnen voeren. Afficheren mag bijgevolg in twee talen.

Voor de regionale verkiezingen valt Brussel-Halle-Vilvoorde uiteen in twee kieskringen: in Vlaams-Brabant kiest men voor het Vlaams Parlement, in de negentien Brusselse gemeenten voor het Vlaams Parlement én voor het Brussels Hoofdstedelijk Parlement. Het lijkt minder eenvoudig maar toch: ook hier geldt de vrijheid van meningsuiting.

Volgens andere specialisten moet op gemeentelijke aanplakborden de gemeentelijke bestuurstaal gebruikt worden. In eentalig Vlaams gebied is dat het Nederlands.

Ik denk niet dat die redenering correct is. En ik niet alleen. Voor de Union des Francophones (UF), een samenwerkingsverband van Franstalige politieke partijen in Vlaams-Brabant waar ook het FDF deel van uitmaakt, heeft Christian Van Eyken als enige Franstalige verkozene zitting in het Vlaams Parlement. Op zijn mondelinge vraag antwoordde minister Marino Keulen (Open VLD) dat het afficheren voor politieke campagnes niet gebonden is aan de taalwetten. Als jurist wil ik geen politieke stelling innemen. Maar als men vroeger in Halle-Vilvoorde altijd in twee talen afficheerde, zo vragen veel mensen zich af, waarom zou dat dan nu niet meer mogen? Deze discussie interesseert mensen niet.

opgetekend door jan jagers