Volgens Walter Cornelis hadden vrienden hem gezegd dat hij zich goed gered had, in zijn veldslag met Phara de Aguirre. Dat waren dan toch vrienden van de Brailleliga. Zelden een vakbondsleider zo zien afgaan. Of het moet Inge Vervotte geweest zijn, toen die het Sabena-akkoord niet durfde te gaan uitleggen aan haar mensen ‘op de vloer’. Waar Maria Vindevoghel net haar vierde megafoon had stukgebeten.

Er zijn mannen voor wie ze het heeft, Phara. En er zijn mannen voor wie ze het niet heeft. De eerste categorie bestaat uit Karel De Gucht. De tweede uit al de rest. Bij die rest op de eerste rij: Patrick Dewael met zijn Greet Op de Beeck. Naast hen: Walter Cornelis, de LBC-opruier van verplegers en verpleegsterkes. Wat die moest ondergaan in TerZake was een schending van de Conventie van Genève.

Het verplegend en verzorgend personeel levert doorgaans schitterend werk. Het is onaanvaardbaar dat hun lonen gemiddeld negen procent lager liggen dan voor gelijkwaardige beroepen. Dat zal ook wel de mening zijn van Phara, die officieel Pharailde heet en uit Caritas Catholica stamt. Helaas stamt ze ook uit Spaans Baskenland. Staken, voor Phara betekent dat op zijn minst een paar straten opbreken en enkele overheidsgebouwen in brand steken. En de actie moet als mislukt worden beschouwd, indien niet minstens vijftien leden van de guardia civil met zware tot dodelijke verwondingen zijn weggedragen. Aan die eisen werd door de non-profit niet echt voldaan. Integendeel. Alleen wie een dag vrij had, bleef weg, de anderen werden hoe dan ook opgevorderd en kregen hun loon uitbetaald, niet uit de kas van de vakbond maar uit de kas van de gemeenschap.

‘Zo kan ik ook een staking organiseren’, veegde Phara na precies zeven seconden de zelfvoldane glimlach van het syndicale gezicht van Walter Cornelis. ‘De staat betaalt toch. Het weinige geld dat voor uw onzinnige eisen beschikbaar zou zijn, hebt ge zo al bij voorbaat opgesoupeerd. Typisch ACV. ‘

Ieder van ons heeft het weleens meegemaakt. Men is in huis of in de tuin aan het rommelen, en ineens: BOENK!! Met uw hoofd tegen een openstaande kastdeur. Of tegen de scherpe punt van de afzuigkap. Zo zat ook Walter Cornelis er bij: tegen de verroeste spijker van een legplank in het tuinhuis gebotst, waarna de snoeischaar met de punt naar beneden in zijn schedel was gevallen. Gevolgd door een bus tweetact voor de grasmaaier.

Phara wist haar banden opgewarmd en schakelde de turbo in. ‘Ge vraagt voor alle witte werknemers vanaf hun 45e twaalf dagen extra vakantie, vanaf hun 50e vierentwintig dagen, en vanaf hun 55e zesendertig dagen. Wie gaat dat betalen?’

Daar kon Walter ook al niet op antwoorden. Hij kreeg trouwens de tijd niet, Pharailde was al vier bochten verder: ‘Uw eis geldt ook voor wie aan de balie de inschrijvingen doet. Of voor wie de bestellingen van gips en gaasverbanden probeert bij te houden. Moeten die vier keer meer vakantie hebben dan ik?’

Zeker dat laatste durfde Cornelis niet te bevestigen. Mogelijk heeft hij nog iets gestameld, maar wij herinneren er ons niets van. En toen kwam de nu al legendarische vraag over de bonobo’s. Door een of andere vreemde kronkel tijdens vorige onderhandelingen, hebben ook de dierenoppassers van Planckendael het statuut van de witte sector. Het verschil tussen de verzorging van een Przewalskipaard en van de gemiddelde bejaarde is inderdaad niet zo groot.

‘Wat gij eigenlijk vraagt,’ kreeg Cornelis een doodsteek waarvoor de beste Spaanse matador had moeten passen, ‘is dat iemand die het hok van de bonobo’s schoonveegt vanaf zijn 45e twaalf dagen extra vakantie krijgt?’

Er zijn nog mannen afgevoerd nadat Phara hen een beurt had gegeven, maar weinigen zaten zo in hun hemd als Walter Cornelis. ‘Mevrouw, ik vind dat prachtig’, was het enige wat hij nog wist te piepen. En dat was weinig, op een terechte vraag die toch niet zó moeilijk te pareren was. Maar zijn geloofwaardigheid had geen deuk gekregen, vond Cornelis na afloop.

Het moet dat snorretje zijn. Phara houdt niet van mannen met een kaalgewreven schoenborstel onder de neus. Zet zo iemand tegenover haar in de studio, en hij komt er weer uit als gehakt uit een vleesmolen. En waarom? Men moet geen gediplomeerd psycholoog zijn om het te raden: Siegfried Bracke! Die heeft ook zo’n snorretje, kers op de taart van zijn eigenwaan. Blaas Cornelis nog wat meer lucht in, en u ziet voor uw ogen de wonderlijke gelijkenis ontstaan.

Phara houdt niet van Bracke. Een gevoel, en niet het enige, dat ze deelt met onze chef-Wetstraat. ‘Bracke’, schreef die in zijn befaamde Van de redactie, ‘geeft een heel eigen invulling aan het begrip journalistiek’. Wellicht doelde hij op het feit dat Bracke voor rood en blauw allerlei klussen opknapt, gevraagd en ongevraagd zijn adviezen aan de politici verstrekt, en in zijn eentje zorgt voor minstens tweehonderdduizend stemmen op het Vlaams Blok. Alleen in een door de loge bezette structuur als de VRT, kan zo iemand ongestoord zijn gang gaan. Benieuwd hoe lang het nog duurt vooraleer Ivan De Vadder, als dank voor zijn vleierij bij de VLD-top, beloond wordt met een schort-je. Waar wacht het Grootoosten op?

Vorige zaterdag had Cornelis voor alle veiligheid Luc Cortebeeck naar TerZake gestuurd. De andere gast was… Noël Slangen! Johan Museeuw mag geen commentaar meer geven bij de koers, maar een veroordeelde schriftvervalser mag dat wel bij een sociaal conflict. Het is niet op de VRT dat het begrip ‘consequentie’ is uitgevonden.

Koen Meulenaere