Covid-19 houdt de wereld in een virale wurggreep. Ook bij ons is het leven zo goed als stilgevallen. Om te ontsnappen aan de niet-aflatende stroom van onheilsberichten én om deze doodse dagen wat draaglijker te maken, kijken mensen weer vaker uit het raam.
‘Iedereen drinkt iets uit zijn eigen ijskast’ – Inge Cloots (39) Leerkracht – Kijkt uit haar raam in Landen.
‘De coronacrisis heeft één voordeel: mijn dagen worden plotseling enorm gestructureerd.’ Inge Cloots is lerares Engels-Nederlands. ‘Om de binnenblijfperiode zo goed mogelijk door te komen, legde ik mezelf een strak dagschema op. Op vrijdagavond is er een Skype- aperitief met vrienden en familie. Dan overlopen we de week en drinken we een glas uit onze eigen ijskast. Die regelmaat brengt rust in mijn hoofd. Door de weinige afleiding ben ik bewuster met dingen bezig.’ Zelfs het contact met de buren is intenser in deze tijden. ‘Wanneer ik in mijn tuin sta en een buurvrouw de ramen zie lappen, begin ik automatisch een gesprek. Dat bewuster omgaan met mens en tijd, is zeker iets wat ik wil proberen aan te houden wanneer dit allemaal is overgewaaid.’
‘Fijn dat je het vraagt maar… ik zit hier goed’ – Jean-Pierre Termonia (65) Gepensioneerde – Kijkt uit zijn raam in Sint-Truiden.
‘ Ik heb écht schrik.‘ Jean-Pierre Termonia is de vader van Knack-fotografe Debby Termonia. De man en zijn echtgenote blijven in deze tijden volledig binnen. ‘Onze stad is sterk getroffen door het coronavirus. Daarom neem ik geen risico’s. Hoe minder contact met de buitenwereld, hoe beter. Zelfs mijn dochter spreek ik alleen nog via de telefoon of wanneer ze een kartonnen doos met boodschappen in onze voortuin komt afzetten.’ Jean-Pierre is vastberaden om zijn zelfopgelegde huisarrest uit te zitten. ‘Waarom niet?’, lacht hij vanachter zijn raam. ‘Als ik moet kiezen tussen enkele weken binnen zitten of ziek zijn, is de keuze snel gemaakt. Dus fijn dat je het vraagt maar … ik zit hier goed.’
‘Nu zit ik niet meer tussen kuchende pendelaars op de trein’ – Stef Croon (47), Ann Verhoeven (48), dochters Matilda (15) en Lili (12)- Kijken uit hun raam in Heverlee.
‘Sinds half maart werk ik thuis’, zegt Stef Croon vanachter zijn keukenraam. De man werkt voor de Taaltelefoon, de taaladviesdienst van de Vlaamse overheid. ‘Mijn baan leent zich goed tot thuiswerk. Ik bel veel, schrijf veel en ik hoef niet zo vaak te vergaderen. En nu zit ik niet meer tussen kuchende pendelaars in overvolle treinen.’ Tienerdochters Matilda en Lili worden overstelpt door schoolwerk met strakke deadlines, maar genieten wel van het langer uitslapen. Toch kijkt Lili al uit naar school: ‘Ik mis het contact met mijn vrienden.’
