Volgens 11.11.11 pleziert minister Verwilghen de verkeerde mensen.
In de vorige federale regering gold Eddy Boutmans (Groen!) op het departement Ontwikkelingssamenwerking niet echt als een politiek zwaargewicht. Maar hij vocht wel regelmatig een robbertje met Louis Michel (MR), omdat de minister van Buitenlandse Zaken zich ook bevoegd achtte op het terrein van ontwikkelingsbeleid en budget. De huidige minister van Ontwikkelingssamenwerking, Marc Verwilghen (VLD), heeft daar geen bezwaar tegen en laat andere ministers rustig uit zijn ruif pikken. Dit, terwijl hij beloofde tegen de volgende regeerperiode van Ontwikkelingssamenwerking ‘een felbegeerde portefeuille’ te maken.
Dit aspect van Verwilghens beleid is een van de kritiekpunten uit een evaluatie gepubliceerd door de koepel van ontwikkelingsorganisaties 11.11.11. Volgens de koepel staat Verwilghen toe dat anderen onterecht hapjes uit zijn budget nemen. ‘Ontwikkelingssamenwerking heeft verschillende andere ministeries bediend: minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael (VLD) had 70 miljoen euro nodig voor de opvang van asielzoekers, minister van Buitenlandse Zaken Michel kreeg 3 miljoen voor een bijdrage aan de wederopbouw van Irak.’ Verwil-ghen, of eigenlijk de extreme armen voor wie dit geld bestemd was, betaalden. Volgens 11.11.11 dreigt het budget voor armoedebestrijding nog verder te ‘vervuilen’. Binnen de OESO stellen de rijke landen strikte criteria op van wat als ‘hulp’ mag gelden en wat niet. Die normen worden echter opgerekt, zodat ook onderdelen van het Kyoto-beleid en veiligheidsoperaties onder het kopje ontwikkelingshulp kunnen vallen.
België gaf volgens de begroting vorig jaar bijna 1,7 miljard uit aan ontwikkelingshulp. Dat is zo’n 500 miljoen meer dan in 2002. Het bedrag komt overeen met 0,61 procent van het bnp. Daarmee nadert België de internationale ‘fatsoensnorm’ van 0,7 procent van het bnp, die rijke landen volgens de OESO aan hulp moeten uitgeven. Maar de stijging van de hulp is een louter cosmetische operatie, stelt 11.11.11. Enkel dankzij de kwijtschelding van 600 miljoen euro ‘oude’ schulden van Congo aan de Delcre- deredienst slaagt België erin zijn imago op te poetsen. Dit, terwijl experts beweren dat Verwilghen uit zijn budget een onredelijk hoog bedrag, zo’n 13,5 miljoen per jaar, voor deze schuldsanering aan Delcredere moet betalen. Zo betalen de armen uiteindelijk voor het feit dat België kan pronken met zijn 0,61 procent.
H.V.S.
