Terwijl zijn partijgenoten eindelijk weer op dezelfde golflengte zitten, hengelt Guy Verhofstadt tevergeefs naar aandacht.
Geen beledigingen aan het adres van irritante partijgenoten, geen schuttingtaal, zelfs geen subtiel gesneer: de Vlaamse liberalen toonden zich opvallend eendrachtig in de aanloop naar het partijcongres van afgelopen weekend. Voorzitter Bart Somers verkondigde in de Antwerpse Zuiderkroon, waar de VLD zich over het programma voor de gemeenteraadsverkiezingen boog, een populaire boodschap: de economie moet weer centraal staan. Alleen het ranke silhouet van Fehriye Erdal wierp een schaduw over het congres. Al zorgde de ophef over haar verdwijning ook voor een hoogmis van solidariteit met de veelgeplaagde minister van Binnenlandse Zaken. ‘Patrick Dewael heeft zich in dit dossier als een consequente liberaal gedragen. Voor een liberaal is vrijheidsberoving geen bagatel!’ oreerde Somers, en van de weeromstuit greep Kamervoorzitter Herman De Croo broederlijk naar Dewaels hand. Dat diezelfde De Croo in volle Erdal-crisis ongeremd kritiek spuide op de aanpak van zijn partijgenoot, was al vergeten. Net als het feit dat premier Guy Verhofstadt een paar dagen talmde voor hij de verdediging van zijn compagnon de route op zich nam. Karel De Gucht kreeg zelfs applaus omdat hij het vorig weekend, toen de crisis al was bezworen, in De Morgen voor Dewael had opgenomen. Zo gaat dat bij de liberalen: als iemand onderuitgaat, kijken ze geduldig toe of hij ook weer overeind krabbelt. Patrick Dewael ging kopje onder, kwam op eigen kracht weer boven water, en wordt nu als een martelaar aan boord gehesen – een rol die er vooralsnog niet inzit voor andere getormenteerde liberalen als Marc Verwilghen en Rik Daems.
Maar goed, het ging in de Zuiderkroon dus over de inhoud. Nu het startschot is gegeven voor de verkiezingscampagnes, gooit de VLD alles op zijn economische programma. En de tijd dringt. Verhofstadt probeert zich al maandenlang als een krachtige economische leider te profileren. Maar altijd komt daar wel iets tussen: overspelige partijgenoten, de strapatsen van zijn vicepremier, geknoei bij de Staatsveiligheid, een spoorloze terroriste. En Verhofstadt maar ‘Tien Werven’ lanceren en onze koopkracht veiligstellen. Niemand heeft zelfs gemerkt dat een van zijn Werven, de jobkorting, ondertussen door minister van Financiën Didier Reynders (MR) in een echt plan is gegoten. Verhofstadt hoopt met die verhoging van de forfaitaire beroepskostenaftrek loonmatiging af te kopen in het volgende centraal akkoord. Dat zo’n akkoord pas in het najaar wordt onderhandeld, komt hem niet zo goed uit. Want tegen die tijd moet hij al lang bewezen hebben dat er een competente kapitein aan het roer staat – zeker nu wordt gefluisterd dat de federale verkiezingen wel eens heel snel op de gemeenteraadsverkiezingen zouden kunnen volgen. Dus riep de premier de sociale partners vorige week al op om samen een strategie uit te tekenen die de concurrentiekracht van de bedrijven moet veiligstellen. Waarom zouden ze hem dat pleziertje niet gunnen? Als de onderhandelingen over een halfjaar écht beginnen, is het mooi meegenomen om er een goedgeluimde premier bij te hebben.
ANN PEUTEMAN
