De stempelende doktersvrouw is uit heur asse herrezen. Maar Herman de Croo ontdekte slechts het topje van de ijsberg.
NEE, de werklozen zijn niet populair. In de werkloosheidsstatistieken staan ze met 480.000 voltijds uitkeringsgerechtigde werkzoekenden genoteerd. Dat zijn er de helft teveel, vindt premier Jean-Luc Dehaene (CVP), en die wil hij tegen het jaar 2000 uit zijn tabellen zien verdwijnen. Dat zijn er dus een 240.000. Hij is daar trouwens al mee begonnen, door de werklozen die in de Plaatselijke Werkgelegenheidsagentschappen (PWA’s) actief zijn, al niet meer mee te rekenen. En bijvoorbeeld de stad Kortrijk neemt dat ter harte, door de contracten van tijdelijk personeel niet meer te vernieuwen en Gaston en Sabine van het PWA structureel in gemeentedienst in te schakelen, al naargelang de behoefte van het moment. Van flexibiliteit op de arbeidsmarkt gesproken.
Och, werklozen moeten dat allemaal niet persoonlijk nemen. Zij die beslissen over hun lot en bijvoorbeeld ook over de hoogte van hun uitkeringen, zullen niet zelden onderstrepen dat de werkloosheidsvergoedingen, in het licht van de menswaardigheid en het levensminimum en zo, eigenlijk nog veel te laag liggen. Het is maar dat ze met zoveel zijn. En wie zegt veel, denkt al gauw te veel, en dat daar meer bepaald leeghangers onder zitten, profiteurs, hangmatliggers, die niet eens werk zoeken, daardoor de solidariteit van de samenleving misbruiken en, jazeker, de modale bonafide werkloze zodoende een slechte naam geven.
Hier speelt een rare wet van de grote getallen. Wijlen Gaston Eyskens wist al dat het makkelijker was om bij één miljoen mensen duizend frank extra belastingen te heffen dan om bij duizend mensen één miljoen frank te gaan halen waar het zit. Maar omgekeerd vindt de staat het simpeler om bijvoorbeeld aan een klein groepje mensen een heel hoog pensioen uit te keren dan om een bescheiden werkloosheidsvergoedinkje te gunnen aan vele honderdduizenden mensen. Zo is de Kleine Man altijd de pineut.
Neem nu de stempelende doktersvrouw. Dit specimen teistert al lange tijd onze werkloosheidsstatistieken. Men kent ze, deze dames voor wie de werkloosheidsuitkering alleen dient om er de jaarlijkse nieuwe bontjas en de veertien dagen Club Med voor het hele gezin op de Seychellen mee te financieren. Of die er een renstal met drie paarden en een kangoeroe mee onderhouden. En dat terwijl er zoveel mensen tekort hebben ! En de werkman, die wél nog een job heeft, ondertussen maar afdokken aan de sociale zekerheid !
Dank zij VLD-voorzitter Herman de Croo weten we nu ook hoe groot dit schandaal wel is. Driehonderdduizend stuks alstublieft. En het ontbeert de VLD-voorzitter, nochtans comfortabel gezeten in de oppositie en dus niet verplicht tot moedige maar onpopulaire maatregelen, niet aan culot om man en paard, of liever vrouw en paard te noemen. Daaraan herkent men, het moet gezegd, de ware staatsman. En dat zonder dat De Croo al in de Kroonraad is opgenomen ! Zijn oplossing is al even recht-door-zee : uit de werkloosheid flikkeren, die madammen. En als ze niet rondkomen, kunnen ze nog altijd naar het OCMW, hoewel het maar te bezien valt of de openbare onderstand ook wel die renpaarden of pelsmantels zal willen betalen.
Op macro-niveau werpt dit schrijnende schandaal bovendien een schril licht op nog een paar andere stenen des aanstoots in onze zo al armlastige sociale zekerheid. Want alles hangt met alles samen. Driehonderdduizend stempelende doktersvrouwen, dat betekent dus even zoveel dokters om het dus nog maar niet te hebben over enerzijds de vrouwelijke artsen en anderszijds de dokters wier vrouw niét werkloos is. Hiermee wijst De Croo met zijn, naar eigen zeggen ?ervaren volle vingers? die ?bestendig moeten betasten en uitvoeren?, niet alleen op een kanker in de werkloosheid. Hij legt meteen een tweede vinger op de wonde van het medische overaanbod en dus de medische overconsumptie, die, zoals bekend, verschrikkelijke ravages aanricht in de ziekteverzekering. En zeg eens eerlijk, die stempelende doktersvrouwen, zouden die al niet eens de telefoon opnemen wanneer nog eens een zieke naar meneer doktoor belt ? Zouden zij manliefs agenda niet bijhouden en diens secretariaat verzorgen ? Ze zitten daar toch maar thuis te niksen. Kortom, hier ligt toch een niet onaanzienlijk bron van zwartwerk, feitelijke tewerkstelling zonder dat daarvoor sociale bijdragen worden betaald ?
Daar moet dringend handelend worden opgetreden, dus wil voorzitter De Croo die 300.000 vrouwen hun uitkering afnemen. Als het van staatssecretaris van Ontwikkelingssamenwerking Reginald Moreels (CVP) afhangt, moeten de werklozen zelfs letterlijk van onder onze ogen verdwijnen. Hij wil ze naar de arme landen sturen, op stage om alginder een boer bij de maniokteelt bij te staan en om alhier ?ambassadeur voor ontwikkelingssamenwerking? te worden. Daar komen wel 80.000 jongeren voor in aanmerking, denkt Moreels.
Maar nu ontstaat er een probleem dat al veel te lang onderbelicht is gebleven. De 240.000 werklozen die Dehaene wil zien verdwijnen, plus de 300.000 van De Croo, plus de 80.000 van Moreels, dat is samen 620.000 werklozen en zoveel hébben wij er niet eens ! En dan zwijgen we nog over jongerenbanenplannen, Vlaamse banenplannen, Europese impulssubsidies en wat dies meer zij, die ons ook allemaal werklozen zullen kosten. Terwijl België heeft nù al een tekort van 140.000 werklozen heeft. Waar klàgen wij nog over ?
Landschap na de brand (foto : Patrick de Spiegelaere).
