Stakingen

In uw overzicht van de stakingsdagen (“Een jaar spoorwegstaking”, “Geld en Werk”, Knack nr. 51) ontbreken nog:

4/2/99: leden van de spoorwegpolitie verhinderen het uitrijden van Thalys- en Eurostartreinen.

5/2/99: idem als op 4/2, maar nu wordt ook het seinhuis van Brussel-Zuid voor een tijdje bezet.

19/3/99: personeel van de stelplaats Welkenraedt staakt, zodat treinen in de ochtendspits vertraging oplopen of uitvallen.

Overigens is de lijst van de stakingsdagen bepaald indrukwekkend als je ook de andere vormen van openbaar vervoer in aanmerking neemt.

Wie – zoals ik – zijn volledige mobiliteit op trein, tram en bus afstemt, kon in 1999 niet minder dan 36 keer geblokkeerd raken.

Danneels

“Het zout is in het zeewater opgelost” (Knack nr. 51) levert niet weinig stof tot discussie. In de inleiding krijgen we al te horen: ‘het louter verkondigen van onze katholieke overtuiging wordt vandaag veroordeeld als een putsch op het geweten van andersdenkenden.’ Als andersdenkende komt me dat bekend voor, omdat we generaties lang hebben meegemaakt dat het louter verkondigen van een vrijzinnige overtuiging veroordeeld werd als een putsch op het geweten van gelovigen.

Verder lees ik over maatschappelijke problemen: luxe, consumptiemaatschappij en secularisatie. Wat de eerste twee betreft: daar kan ik inkomen. Maar was de toenemende macht van de kerk in bepaalde periodes van de geschiedenis ook geen probleem voor de andersdenkenden? Heeft de kerk zich niet openlijk verontschuldigd voor haar fouten tijdens de Inquisitie?

De kardinaal merkt voorts op: ‘TV en radio hebben koudwatervrees voor religieuze thema’s. Waarom kan iedere verstandige opinie niet aan bod komen?’ Wanneer kregen de vrijzinnigen na jaren hun zendtijd terug?

‘Zelfs in de waarden die andersdenkenden naar voren schuiven, schuilt wel evangelie, al zijn ze zich daar niet altijd van bewust.’ Dat is een ferme onderschatting van andersdenkenden. Voor zover ik weet, zijn er waarden die voor alle mensen gelden, afgezien van hun religieuze overtuiging. In de lessen niet-confessionele zedenleer worden verschillende godsdiensten onder de loep genomen en dan vindt men – gelukkig maar – heel wat evangelische waarden. Maar wat moeten we denken over pedofiele priesters van wie de daden jarenlang met de mantel der liefde bedekt werden?

Er worden veel vragen gesteld en de kerk zal betere antwoorden moeten geven, wil ze niet in een ivoren toren geduwd worden.

Vlaamse koppen

U koos zestien prominente Vlamingen, vijftien mannen en welgeteld één vrouw om zestien mannen uit duizend jaar Vlaamse geschiedenis te bespreken (Knack nr. 51).

Was dit bedoeld als illustratie bij het interview met de voorzitsters van de Vrouwenraad (“Het is de beurt aan de mannen”, Knack nr. 51)? Vrouwen maken nog altijd geschiedenis als echtgenote, minnares en moeder.

Ethisch ondernemen

In “De beurs houdt niet van schandalen” (Knack nr. 51) wordt Colruyt op ecologisch vlak als voorbeeld gebruikt voor ethisch ondernemen.

Akkoord, maar Colruyt is niet consequent als het dierenwelzijn betreft. Colruyt verkoopt namelijk wel foie gras en verschuilt zich achter de zogenaamde vrije keuze van de consument. Voor mij is verkopen gelijk aan medeplichtigheid of het nu over dierenleed, kinderarbeid of milieuschadelijke producten gaat.

Bridge

In zijn column in Knack-Agenda (nr. 50) fulmineert uw bridgejournalist Hans Gelders tegen Bridge Magazine IMP. Gelders bedient zich van aperte onwaarheden, die gemakkelijk zijn te weerleggen. Zijn belangrijkste grief betreft een spel dat door mij in IMP zou zijn beschreven in een verslag van een toernooi in Oostende. In IMP zou ik het spel hebben gemaakt, in Oostende zou ik zijn down gegaan. Het spel heb ik inderdaad gebruikt als probleemspel dat de lezer moest oplossen, mijn rol evenwel was neutraal. Gelders had de beschrijving van het spel dus (bewust) niet begrepen. Het feit dat Gelders mij alzo van waarheidsvervalsing beticht, zit me hoog, mede gezien de goede naam van ons tijdschrift, ook op de Belgische markt.

Significant is de leugen die Gelders debiteert dat ik nooit geselecteerd ben voor het Nederlandse bridgeteam.

Is Gelders ziende blind, leest hij zijn vakliteratuur niet?

Hij had toch kunnen weten dat ik Nederland zo’n vijf jaar lang heb vertegenwoordigd op EK’s en WK’s. Gelders haalt ongemeen fel uit tegen de IMP Top 100 van mooiste spellen. Wat hij vergeet te zeggen, is dat zijn bijdrage de Top 100 niet heeft gehaald. Het kan niet anders of dat moet de reden zijn van zijn stukje riooljournalistiek. Gek trouwens, dat Gelders, die al tien jaar abonnee is op IMP, afgelopen herfst nog bij ons verzocht te adverteren voor zijn nieuwe boek. Zo slecht vond hij IMP dus niet. Kortom, Gelders was in december op zijn pik getrapt, toen de Top 100 zonder zijn spel op zijn deurmat plofte.

Canvas

In Knack-Agenda (nr. 50) komt in een interview met Peter Suetens, nethoofd van Canvas, de volgende passage voor: ‘Blok aan het been blijft het verplichte programma door derden’. Met uitzendingen door derden – term die sinds het nieuwe Omroepdecreet niet meer wordt gebruikt – wordt onder meer ‘Lichtpunt’ bedoeld, de uitzending van de Vrijzinnige Omroep. Die uitzendingen worden bekeken door een aantal kijkers dat vergeleken met andere Canvas-programma’s op hetzelfde uur, zeker niet kleiner is. Uit reacties wordt ook duidelijk dat het programma gewaardeerd wordt. In een bepaalde pers wordt echter nog steeds de negatieve connotatie aangehouden met de vroegere uitzendingen door derden waar dan meestal de politieke gastuitzendingen mee bedoeld zijn. Sinds 1997 is Lichtpunt echter ondergebracht bij Canvas en sluit het aan bij het profiel van de Canvas-kijker, wat ook door de VRT-top wordt beaamd.

Nihoul

Wij stellen met verbijstering vast dat jullie Nihoul op de voorpagina zetten van Knack-Agenda. Hij is naast een eersteklas oplichter (Sahel) misschien ook nog een groot misdadiger. Wij vinden het ongepast dat hij, uitgerekend in de week van de overgang naar het nieuwe millennium, op de voorpagina prijkt.

Huyse

Het idee naast de denker-politicus een manager-politicus te hebben, is louter gebaseerd op het verbrande-geldavontuur van Vandenbroucke: als zoiets zich nog eens voordoet, blijft de politicus rustig zitten terwijl de boekhouder de laan uit gaat (“Het is niet meer elke dag sinterklaas”, Knack nr. 50). Maar wat dan met het principe van de eenheid van leiding? In elke organisatie moet er één vrouw of man de slagen geven en incasseren. Zo niet wordt de hete aardappel heen en weer gegooid zonder aanwijzing van een wezenlijke verantwoordelijke. Dat zien we dagelijks in de politiek.

Kent verder de burger vandaag alleen maar rechten, zonder plichten? Akkoord dat het dienstbetoon in het verleden (en het heden?) hier zware verantwoordelijkheid treft. Voor de man met geld en bakstenen betekent dat een tuinhuisje met zwembad van enkele miljoenen zonder vergunning, voor de mindere Belg komt dat neer op het opstoken van de rotzooi waarvoor anderen naar het containerpark moeten en afdokken, of gewoon het verscheuren van een snelheidsovertreding. Maar hoe zit dat met de modale werknemer op de werkvloer? In het huidige sociaal-economische bestel heeft het kapitaal ongetwijfeld de meeste rechten, hier en zeker elders in de miserielanden. Ooit zei een befaamd econoom dat de lonen (en rechten) van de werknemers te zien zijn als enkele eilandjes van rechtvaardigheid in een oceaan van onrecht. En professor Huyse weet wel dat er nog steeds sectoren zijn, die in 800 jaar geen ‘doorlichting’ hebben gekend zoals het gerecht ten tijde van de Commissie-Verwilghen.

Vic Van Cutsem, Buizingen.,Ivan Bontinck, Wetteren.,Monica De Coninck, Ekeren.,Nicole Michelet, Beveren Waas.,Jan van Cleeff, Hoofdredacteur Bridgemagazine IMP, Bridge-columnist NRC-Handelsblad, Bestuurslid International Bridge Press Association.