Het hele voetbal is dooraderd van corruptie. Een exclusieve onthulling van Zwarte Woensdag !
De kranten spraken terecht over een mirakel. Onder leiding van de nieuwe bondscoach Wilfried Van Moer hield de verzwakte Belgische nationale ploeg (zonder sterspelers als Luc Nilis, Philippe Albert, Marc Degryse en Gilles De Bilde, maar met Janneke en Mieke) op die zwoele voorjaarsavond in Cremona de Italiaanse vice-wereldkampioen in bedwang. Na amper tien minuten stonden de Rode Duivels op 0-1. Kenners fronsten hun wenkbrauwen toen de Italiaanse doelman Ricardo Baldini een losse flodder van debutant Geoffrey Claeys tussen zijn vingers liet glippen. En nog eens tien minuten later werd het 0-2 toen de Italiaanse verdediger Nino Defilippis een dwarrelende voorzet van die andere neofiet Nico Van Kerckhoven in eigen doel deed belanden.
?Ik kan niet langer zwijgen,? zegt het Limburgse kamerlid Maurice D. (CVP). ?Al jaren houd ik een schema bij waaruit blijkt dat minstens tien procent van het Belgische voetbal als het ware dooraderd is van corruptie.? Hij toont ons een bierviltje waarop duidelijk de lijnen te zien zijn die vanuit de West-Vlaamse hormonenmaffia via de Kempense ecstacy-koning Jack Van G. en de spelersmakelaar Louis D. naar het Koning Boudewijn-stadion lopen.
?Het zal wel toeval zijn,? zegt onze informant met veel gevoel voor understatement, ?maar de week vóór die bewuste wedstrijd in Cremona is er in café Wembley op de Hasselse Grote Markt een ontmoeting geweest tussen de Italiaanse helicopterbouwer Rafaelo T. en de Belgische pianist Willy C. Dat café is eigendom van… een zekere Wilfried V ! De confrontatie was georganiseerd door de Luikse onderzoeksrechter Véronique Ancia. Zij had voor deze locatie gekozen om de pers, die het duo opwachtte bij het Brusselse Justitiepaleis, te misleiden. Zij had evenwel geen rekening gehouden met de journalist Hugo C., die zich op dat moment geheel toevallig en uitzonderlijk in voornoemd etablissement bevond.?
De redactie van Zwarte Woensdag heeft lang geaarzeld voor het deze zwaarwegende beschuldigingen publiceerde. Deontologie is voor ons geen ijdel woord. Het besef van het hogere landsbelang dat hier in het geding was, deed ons ertoe besluiten dat het recht op informatie van de burger zwaarder moest wegen dan onze schroom. Langer zwijgen zou instemmen betekenen. Door ons ondervraagd zegt Hugo C. (om de privacy van de betrokkene te beschermen hebben wij zijn stem vervormd) : ?Ipik hebep ipindeperdaapaad gepeziepien dapat zipich daapaar tweepee ù”æ ? $ %¡ bepevopondepen. Epen dapat apalaapaaf !? Het Limburgse kamerlid Hugo O. (Volksunie) van zijn kant wil het gerucht bevestigen noch ontkennen. Wél schenkt hij ons een gesigneerd exemplaar van zijn aforismenbundel Keutels voor morgen.
Er blijven pijnlijke vragen. Wat was de missie van de rogatoire commissie die onder leiding van de Milanese onderzoeksrechter Paolo Conto van de cel ?Piedi Pulite? op vrijdag 7 juni 1996 omstreeks 21.07 u. op het vliegveld van Bierset landde ? Hoe moeten wij de ophefmakende transfer van Rode Duivel Bertrand Crasson naar Napels zien in het licht van het door Maurice D. ontrafelde schema ? Is er wellicht een verband met de in het kader van het onderzoek naar de moord op André Cools door collega Walter De Bock geciteerde Napolitaanse kapper Todo Mozarello ? Wat betekent in dit verband de geheimzinnige code e pericoloso sporgersi op de express-trein naar Ventimiglia ? Hoeveel lires gaan er in een frank ? Hoeveel spelers van Club Brugge had Wilfried Van Moer opgesteld ? En vooral : waarom zwijgt de enige man die weet wat voetballen is, Jean-Luc Dehaene ?
Brussel, De Warande, 7 juni 1996 (Foto : Patrick de Spiegelaere)
