“Ik voelde me in verbinding met het universum. Een onbeschrijfelijke, bijna mystieke ervaring”, vertelt Nadia. Op haar 24ste maakte ze haar eerste psychose door.
Nadia combineerde een tijdlang 2 jobs in het onderwijs. Te stresserend, bleek achteraf. “In de weken vóór mijn psychose voelde ik me creatief en enorm energiek. Een leerling vroeg me zelfs of ik speed had genomen. Dat had een signaal kunnen zijn, maar ik sloeg er geen acht op.”
“Op een vrijdagnamiddag keerde ik vóór het laatste lesuur huiswaarts. Ik dacht dat de werkweek erop zat. Toen ik besefte dat ik mijn klas in de steek liet, panikeerde ik. Hoe kon ik zo in de war zijn? De volgende dag raakte ik ervan overtuigd dat een goede vriendin van me in nood was. Ik belde haar op en merkte dat ze huilde. Haar man bleek verlamd in bed te liggen. Een eerste MS-opstoot, wezen latere onderzoeken uit. Die ervaring ontregelde me totaal. Ik vervreemdde van de realiteit en werd opgenomen in een ziekenhuis, later in een psychiatrische instelling.
“Sindsdien heb ik nog 7 psychoses gehad, telkens gevolgd door depressies. De eerste keer was de depressie heel ernstig. De keren daarna klaarde mijn gemoed sneller op. Hypomane en psychotische fases zijn in mijn ervaring niet het ergste, integendeel. Je voelt je op een unieke manier verbonden met grootse dingen. Je leven krijgt een nieuwe dimensie. De ontnuchtering nadien is groot. Gelukkig duren de depressies tegenwoordig minder lang. Ik weet niet of ik depressief word van de antipsychotica of van de psychose zelf. Eigenlijk zou ik graag eens een psychose volledig doormaken, zonder remmende medicatie, op een veilige plek en omringd door ervaringsdeskundigen. Misschien ben ik er daarna voorgoed van verlost. In sommige landen experimenteren ze daar al mee.
“Sinds kort werk ik 1 dag per week als vertaalster. Dat doe ik naast mijn vrijwilligerswerk voor Uilenspiegel, een vereniging voor mensen met een psychische kwetsbaarheid. Opnieuw betaald werk doen geeft me voldoening en intellectuele prikkeling. Maar het hoeft voorlopig niet meer te zijn. Voldoende slaap, structuur en stressbeheersing houden me gezond. Nu ik de hypomane fase die een psychose voorafgaat beter ken, trek ik bovendien sneller aan de noodrem. Door op het juiste moment antipsychotica te nemen, kon ik al vele psychoses afweren.”
