Frankrijk hunkert weer naar een grootse leider, zoals Charles de Gaulle of François Mitterrand. Treedt Nicolas Sarkozy in hun voetsporen en wie moet hij vrezen op zijn terugmars naar het Elysée?

Een lijfwacht van zeshonderd soldaten. Meer manschappen had Napoleon Bonaparte niet nodig toen hij in 1815 vanuit zijn ballingschap op het eiland Elba naar Frankrijk terugkeerde om er opnieuw de macht te grijpen. Nicolas Sarkozy mag daar graag aan herinneren. Als de voormalige president dit weekend opnieuw op het schild wordt getild als leider van de centrumrechtse partij UMP, is hij weer helemaal klaar voor een nieuwe veldtocht die hem in 2017 in het Elysée moet brengen.

‘Als de graaf van Monte-Cristo vandaag zou leven, zou hij bovenaan in de polls staan’, schreef Christophe Barrier in L’Express. ‘De Fransen zijn dol op duistere intriges. Hun helden zijn koppige mensen die op wraak zinnen. Politici die het lot tarten en vanuit een schijnbaar verloren positie terugvechten.’

In tijden van crisis klampen de Fransen zich vast aan de broekspijpen van een Vader des Vaderlands. Er was generaal Charles de Gaulle die twaalf jaar in zijn landhuis in Colombey-les-Deux-Eglises zat te mokken tot hij in 1958 naar Parijs werd teruggeroepen om de Republiek te redden. Er was de wederopstanding van François Mitterrand die twee keer in het zand moest bijten voor hij bij zijn derde poging in 1981 tot president werd gekozen. En ook de eeuwige verliezer Jacques Chirac werd pas bij zijn derde poging in 1995 tot het hoogste ambt geroepen. Sarkozy hoeft dus niet te wanhopen. Hij past mooi in dat rijtje.

Grandeur, dat is wat de Fransen van een Vader des Vaderlands verwachten. En laat dat nou net zijn wat de huidige socialistische president François Hollande mist. Een Franse komiek vergeleek zijn motoriek recent nog met die van een geconstipeerde pinguïn. Hollande is ongekend impopulair: nog maar 13 procent van de Fransen steunt de president. Op zijn terugmars naar het Elysée zal Sarkozy minder te duchten hebben van zijn socialistische opponent dan van concurrenten in zijn eigen partij, zoals de voormalige premiers François Fillon en Alain Juppé.

Maar het echte gevaar voor Sarkozy komt toch nog uit een andere hoek. Terwijl ze bij de UMP elkaar de tent uitvechten, telt de extreemrechtse leider Marine Le Pen haar zegeningen. Als zij het in 2017 in de tweede ronde van de presidentsverkiezingen tegen Sarkozy mag opnemen, is ze bepaald niet kansloos. Historische vergelijkingen lopen altijd mank, maar de veldtocht van Napoleon eindigde wel in Waterloo.

Piet Piryns

Het echte gevaar voor Sarkozy komt van de extreemrechtse Marine Le Pen.