EDDY BEVERS, N-VA-burgemeester in Willebroek, deed het niet met opzet, zegt hij. Bevers heeft vier betaalde mandaten bij energie-, water- en afvalintercommunales, maar ‘vergat’ die aan te geven bij het Rekenhof. In De Tijd gaf hij dit weekend zijn fout toe: ‘Ik wist dat op een dag dit telefoontje zou komen. Nalatigheid is de oorzaak. Ik weet dat dat een flauw excuus is en dat ik daarmee een strafbaar feit pleegde. Maar ik deed het niet met opzet.’
TWEE WEKEN LANG zat de N-VA in het defensief na de beruchte ‘boemerang van Bracke’. Gents oppositielid en federaal Kamervoorzitter Siegfried Bracke viel de graaicultuur aan van politici die extra inkomsten opstapelen, maar bleek zelf een Telenet-mandaat te hebben gehad. Zijn nettoloon van 16.000 euro als Kamervoorzitter was bovendien niet de beste startpositie voor een tirade tegen grijpgrage politici. Het geknoei met mandaten komt voor in de beste politieke families, niet het minst in de traditionele (de ’trado’s’), en het blijft belangrijk om grote vergrijpen te scheiden van kleinere. De nalatigheid van burgemeester Bevers, net als die van CD&V- of SP.A-collega’s in kleinere gemeenten, lijkt in de tweede categorie te vallen. Maar het gesjacher viel vooral de nieuwe grote volkspartij zeer zwaar, die jaren geleden al door critici met de machtspartij CVP werd vergeleken.
HET WORDT DE LAATSTE TIJD wat veel om te dragen voor de Nieuw-Vlaamse Alliantie. Nu het communautaire verhaal al jarenlang achter slot en grendel zit, is de Vlaamse flank zonder meer kwetsbaar. Het woord ‘alliantie’ staat ook al onder druk, sinds de defenestratie van fractievoorzitter Hendrik Vuye en Veerle Wouters. En ‘nieuw’ is de partij ook niet meer: commentatoren waren er de voorbije week als de kippen bij om te wijzen op de definitieve teloorgang van de N-VA als anti-establishmentpartij. Niet nieuw, niet Vlaams en een alliantie met scheurtjes: het wordt langzaamaan tijd om van naam te veranderen.
‘NIET VOOR ALIENS’ is dan geen optie meer. Dat is de partij die reporter Luc Haekens bedacht in het satirische Canvas-programma De ideale wereld. Hoe satirisch-kritisch ook, op een ander moment had het tv-item de N-VA misschien wel kunnen helpen om van thema te veranderen: stuur, zoals Haekens deed, het debat weg van Bracke en opnieuw naar diversiteit, vreemdelingen en vluchtelingen. Maar vorige week viel het politiek toch een beetje tussen de plooien. Misschien rijpte toen al het idee om via Zuhal Demir een aanval op Unia te lanceren.
WAT WAS het cunning idee van Haekens? Naar aanleiding van de ontdekking van zeven aardachtige planeten ging hij de straat op om steun te werven voor zijn verzet tegen aliens, buitenaardse wezens die nu waarschijnlijk wel onze blauwe planeet zouden binnenvallen. En hij vond meerdere verontruste Vlamingen. Inclusief, als uitsmijter, een mevrouw die de vet aangezette agenda van Haekens alle eer aandeed. Ze kon zich vinden in zijn nieuwe invulling van de N-VA-afkorting, en ze stelde meteen voor om andere vreemde wezens buiten te werken: ‘Maak zo eens affiches, hé man, voor alle rassen die hier te veel lopen.’
EN TOEN MOEST Zuhal Demir nog de nieuwe staatssecretaris voor Gelijke Kansen worden, geen gemakkelijke opdracht. Demir werd door N-VA-voorzitter Bart De Wever het veld ingestuurd als vervanger van Elke Sleurs, die in Gent Bracke moet doen vergeten. Bij wijze van themaswitch viel Demir meteen na haar beëdiging het gelijkekansencentrum Unia aan, dat ze een centrum van ‘polarisering’ of een instelling voor ‘klagende allochtonen’ noemde. Alleen voor aliens, dus. Als Haekens’ reportage één ding duidelijk maakte, dan wel dat racisme reëel is in Vlaanderen. ‘Alle rassen die hier te veel lopen’ worden wel degelijk scheef bekeken.
EN ZE KRIJGEN ook niet dezelfde kansen. Toch niet de kansen die Eddy Bevers kreeg. De papierwinkel die de gemiddelde vluchteling wacht om erkend te worden, laat staan om andere hulp te krijgen, is niet min. Bovendien kan de minste vergissing of onzorgvuldigheid worden ingeroepen om hulp te weigeren – veel voordeel van de twijfel is er in bepaalde gevallen niet. Wat als de nalatigheid van Eddy Bevers op dezelfde manier zou worden aangepakt als die van een Iraakse vluchteling? Of zelfs als die van een Marokkaanse Belg die op de Turnhoutsebaan zijn identiteitskaart niet op zak heeft? Ook voor nalatigheden zijn er in Vlaanderen twee maten.
BERT BULTINCK is hoofdredacteur van Knack.
Niet nieuw, niet Vlaams en een alliantie met scheurtjes: de N-VA is stilaan toe aan een nieuwe naam.
