Ik kan mijn vakantie blijven uitstellen of ik kan beslissen dat ik stop.
Mijn eerste job nadat ik was afgestudeerd was consulent bij een uitzendbureau, naast werkloos zijn het enige wat je kunt doen na het behalen van een master culturele studies. Ik heb het er vier weken volgehouden. Call me crazy, maar het missionstatement van het bedrijf in koor scanderen met de hand op het hart hoeft voor mij niet.
Vlak daarna deed ik een basic bureaujob met een basic seksistische teamleader en basic buikpijn elk uur dat ik er was. Ik nam na een paar maanden ontslag omdat ik dacht dat het nergens anders erger kon zijn: ik was klaar om voor tv te gaan werken.
Ook dat was niet denderend. Na nog een omzwerving of vijf(tien), een halve burn-out en een dochter, begon ik uit wanhoop te schrijven. Want is er een andere reden om te beginnen schrijven?
Bijna drie jaar geleden mocht ik voor de eerste keer een column schrijven voor Knack en ik ben sindsdien niet gestopt. Het is mijn eerste lievelingsjob.
Toen ik zwanger werd van mijn tweede kind, begin 2020, was ik niet alleen blij voor het nieuwe leven in mijn leven, maar ook omdat zwanger zijn en bevallen me een excuus zouden geven om te rusten en wat minder te werken. Dat is niet gelukt. Een week voor mijn bevalling ging ik nog een programma pitchen bij een tv-zender en twee weken na de geboorte van mijn zoon begon ik alweer een wekelijkse column te schrijven. Niet mijn slimste zet. Ik plande een vakantie die er nooit kwam, en die elke keer als ze dichterbij kwam verzet werd omdat mijn agenda het niet toeliet. Mijn zoontje heeft ondertussen zijn eerste verjaardag gevierd, en de vakantie is er nog altijd niet geweest. Ik kan ze blijven uitstellen, geld blijven uitgeven aan therapeuten en blijven denken dat vijf minuten meditatie per dag even goed is als een week nietsdoen.
Mijn column voor Knack is mijn eerste lievelingsjob.
Of ik kan beslissen dat ik stop. En dat heb ik gedaan. Dit is mijn laatste column. Gemakkelijk is het niet.
Wanneer de rust in mijn hoofd terugkeert, zal ook ik terugkeren.
Bedankt voor het lezen. Tot ziens.
