Volgens de laatste peiling halen de linkse partijen in Vlaanderen samen nog maar een goede 20 procent van de stemmen.
De meerderheidspartijen slagen er al maanden amper in om te besturen, de communautaire onderhandelingen verlammen het hele land en nu is het financiële systeem ook nog eens in elkaar geklapt. Munitie genoeg voor de linkse oppositie, zou je denken. Maar in de praktijk maakt het weerwerk van de SP.A, de VlaamsProgressieven en Groen! bijzonder weinig indruk. Hoe hard ze ook hun best doen, van een opleving is geen sprake. Meer nog: volgens de laatste peiling van De Standaard en de VRT glijdt het kartel SP.A-Vl.Pro verder af tot 14,3 procent. Hoewel Bert Anciaux nog steeds populair blijkt te zijn, is er van zijn partij haast niets meer over. Ook kartelpartner SP.A blijft op de sukkel. Steeds minder mensen overwegen om op de Vlaamse socialisten te stemmen, en in landelijke gebieden hebben ze haast geen voet meer aan de grond. Op zich is het ook niet bijster geloofwaardig als de SP.A’ers midden in de bankencrisis roepen dat ze al jaren voor het failliet van het kapitalistische model waarschuwen. Anderhalf jaar geleden zat de partij zelf nog in de federale regering, en toen leek ze niet bepaald problemen te hebben met de vrije markt. Daarnaast blijkt de vernieuwing die de partij na de verkiezingsnederlaag van vorig jaar probeerde door te voeren niet meteen aan te slaan. Wie zijn dezer dagen de populairste socialisten? Twee voormalige Teletubbies. Het zijn nog altijd Johan Vande Lanotte en Frank Vandenbroucke in wie de Vlamingen vertrouwen hebben, en niet de nieuwe generatie die het afgelopen jaar is aangetreden.
Ondertussen lijkt Groen!, waar de verjonging veel minder is doorgedrukt, zich relatief goed te handhaven. Wellicht weet de partij nogal wat ACW’ers aan te trekken die op de communautaire scherpslijperij van CD&V zijn afgeknapt. Maar ook de groenen worden dezer dagen amper gehoord in het poli-tieke debat.
Dat is ook niet gemakkelijk in een oppositie waar pletwals Jean-Marie Dedecker constant met de aandacht gaat lopen. De LDD, die sowieso al geruime tijd in de lift zit, heeft de afgelopen weken een paar grote meevallers gehad. Eerst was er de door Dedecker aangewakkerde rel rond Patrick Dewaels rol in de dubieuze politiebenoemingen. En daarna wierp de partij zich op als verdediger van de misnoegde Fortisaandeelhouders. Jean-Marie Dedecker kan het goed uitleggen, is onmiskenbaar een politiek talent, en voelt perfect aan wat de mensen willen horen. Zijn populistische discours maakt hem dag na dag sterker, en dat zou de socialisten niet mogen verbazen. Amper vijf jaar geleden was Steve Stevaert immers nog God in Vlaanderen. Aan de Grasmarkt weten ze dus maar al te goed hoe snel zo’n hype kan ontstaan en weer overwaaien. ‘Onze tijd komt nog wel’, zegt SP.A-voorzitster Caroline Gennez verder in dit blad. Maar misschien is het een net iets te grote gok om daar op te gaan zitten wachten. Want een nieuwe Stevaert dient zich voorlopig nog niet aan. Toch niet bij de SP.A.
door Ann Peuteman
