‘Steve Stevaert (SP.A) zal het verschil maken voor zijn partij’, zegt Leo Delcroix. ‘Maar hij zal geen ravage aanrichten bij de concurrentie in Limburg.’
Leo Delcroix heeft steeds gelaveerd tussen bedrijfsleven en politiek. Begonnen in de Limburgse ondernemingswereld, werd hij later nationaal secretaris van de CVP, vervolgens senator en ten slotte minister. In december 1994 moest hij abrupt kappen met dat laatste mandaat. Nu is hij directeur van de Maastricht School of Management die in een dertigtal landen jonge zakenmensen en bedrijfsleiders opleidt. China is de grootste ‘afnemer’. Delcroix vertoeft hierdoor veel in het buitenland, maar zijn interesse voor de politiek en de economie in Limburg is niet verdwenen.
Riep het recente vertrek van Philips uit Hasselt niet de oude demonen van de mijnsluitingen op?
LEO DELCROIX: Dat is overdreven. Limburg is niet ingestort na de mijnperiode. Het is het begin geweest van een omschakeling met nieuwe kansen. Alleen hebben te weinig middelgrote ondernemingen daarvan geprofiteerd en zouden de middelen van de Limburgse Reconversiemaatschappij ook meer mogen dienen voor de training van managers en de uitbouw van handelsdiensten.
De sluiting van Philips moet wel een alarmsignaal zijn. Ik houd mijn hart vast als ik denk aan Ford Genk en andere grotere ondernemingen. Veel mensen beseffen niet hoe groot de invloed van de globalisering is.
Wat zijn de zwakke punten van de Limburgse economie?
DELCROIX: Er is een gebrek aan internationale visie. Men zou verder mogen kijken dan Maastricht, Aken of Luik. Voorts is er het onderwijs. De transnationale Universiteit Limburg is een interessant initiatief, maar er wordt te veel om de hete brij gedraaid. Meer jongeren moeten naar het hoger onderwijs. Een derde punt is het bevorderen van het ondernemen. Maar de rest van Vlaanderen kampt ook met die problemen.
Zal Steve Stevaert van SP.A-Spirit de grootste partij in Limburg maken?
DELCROIX: De kans bestaat, maar zeker is dat niet. Spirit zal voor de SP.A in Limburg niet veel bijbrengen, maar Stevaert kan het verschil maken en zijn partij 3 of 4 procent doen stijgen. Hij weet wat de mensen denken en spreekt hun taal. Dat is geen imago, maar een gave. En zoals Louis Tobback destijds, heeft hij een grote dosis gezond verstand. Omdat hij intussen partijvoorzitter is, kan hij ook voluit gaan als het echte boegbeeld.
Heeft Stevaert dan geen gebreken?
DELCROIX: Hij mist intellectuele slagkracht. Als hij met toppolitici zoals Louis Michel (MR) of Herman Van Rompuy (CD&V) moet onderhandelen, komt hij volgens mij te kort. En omdat dit België is, zal hij ook zijn Frans moeten bijschaven.
Voor CD&V-lijsttrekker Jo Vandeurzen wordt opboksen tegen Stevaert een hele klus.
DELCROIX: CD&V heeft in Limburg geen stemmenkanon, maar onderschat Vandeurzen niet. Hij heeft troeven. Hij straalt degelijkheid en bekwaamheid uit. Dat is belangrijk, want veel mensen snak- ken naar ernst sinds het showelement de politiek domineert. Als advocaat en als voorzitter van het Ziekenhuis Oost-Limburg heeft Vandeurzen ook veel contacten bij justitie en in de gezondheidszorg. De mensen daar waarderen zijn parlementair werk.
Vandeurzen krijgt uitdrukkelijk de steun van ACW-Limburg. Is de tijd van CD&V als standenpartij niet voorbij?
DELCROIX: Met die ACW-steun is niets mis. Als nationaal CVP-secretaris zocht ik samen met de leiding van de standenorganisaties naar oplossingen. Dat gebeurt niet langer. CD&V is geen standenpartij meer, maar de standen hebben wel nog een invloed.
De VLD brengt met Patrick Dewael de Vlaamse minister-president in het strijdperk. Is dat een bonus voor de liberalen?
DELCROIX: Dewael zal geen goede uitslag behalen. Hij is niet zo sympathiek en hij is als minister-president niet zo goed uit de verf gekomen. Anderzijds zijn de VLD-kandidaten dit keer beter gespreid over Limburg, hoewel ze op dat punt nog altijd geklopt worden door CD&V. Ook daarom kan CD&V enkele procenten vooruitgaan nadat de partij in 1999 in Limburg een klap kreeg door de dioxinecrisis en het stemmenverlies van haar toenmalige lijsttrekker, Karel Pinxten.
Wat vindt u van zijn overstap naar de VLD?
DELCROIX: Pinxten zal op 18 mei enorm teleurgesteld zijn. Zijn vroegere succes hing samen met dat van de CVP en met zijn plaats in die partij. Ik ben ontgoocheld omdat hij die credits heeft meegenomen naar de VLD. Dat is diefstal. Maar omdat hij vooral partijstemmen haalde, zal hij niet zoveel kiezers in zijn kielzog meenemen.
Hoe zit dat dan met Johan Sauwens, ex-VU-ID en nu lijstduwer van CD&V?
DELCROIX: Sauwens heeft altijd meer persoonlijke kiezers gehad. Hij kan bijdragen aan het CD&V-resultaat, maar dat zal niet te vergelijken zijn met bijvoorbeeld Jaak Gabriëls. Hij is de enige politicus geweest die ‘een koffer vol bagage’ had toen hij in 1991 naar de VLD ging.
Kan Frieda Brepoels haar zetel voor de N-VA behouden met een feitelijke kiesdrempel in Limburg van 6,5 tot 6,8 procent?
DELCROIX: Brepoels is een goed parlementslid. Ze werkt hard, maar ik vrees voor haar zetel. Veel voormalige VU-militanten zullen haar steunen. De rest van de Limburgse N-VA-lijst is niet zo sterk en de VU-kiezers die het einde van hun partij hebben gezien, zullen alle kanten opgaan.
Velen verwachten dat het Vlaams Blok in Limburg een tweede zetel haalt. Wijst dat op de limieten van het Limburgse integratiemodel?
DELCROIX: Nee. In deze provincie heeft het Vlaams Blok geen figuren met de uitstraling van Filip Dewinter en zit de partij onder haar Vlaamse gemiddelde. Toch kan ze groeien met een aantal kandidaten die goed kunnen verwoorden wat sommige kiezers denken.
Hoe zullen de twaalf zetels – één meer dan in 1999 – in Limburg verdeeld worden?
DELCROIX: VLD en CD&V zullen hun drie zetels zeker behouden. Een ravage zal Stevaert dus niet aanrichten bij de concurrentie. Als Brepoels niet verkozen wordt, zal die zetel naar SP.A-Spirit gaan en haalt ook het kartel drie zetels. Met twee verkozenen voor het Vlaams Blok blijft er dan nog een zetel over. Die gaat in principe naar Agalev, maar ook de groenen zijn in Limburg niet buiten de gevarenzone.
Hebt u al iets onthouden van de campagne?
DELCROIX: De lijstvorming getuigt van politieke verloedering. Ik stem niet voor kandidaten die opkomen voor Kamer én Senaat, of die na 18 mei naar het Vlaamse beleidsniveau terugkeren om plaats te maken voor opvolgers. Wie verkozen wordt, moet het mandaat opnemen. Punt uit.
Patrick Martens
‘De lijstvorming getuigt van politieke verloedering.’
