Voor Colossus, een vier uur durend theaterspektakel, zocht en vond Stef Lernous inspiratie in de actualiteit. ‘Misschien kunnen we een belasting heffen op de aardbeien? Of op het uitspreken van medeklinkers?’
Het wordt een politiek theaterspektakel?
STEF LERNOUS: Het is vooral een uitbundig blijspel met satirische ondertoon. Twee jaar geleden maakten we Apocalypso, een reeks bonte, burleske voorstellingen in kunstencentrum Nona. Het publiek zat aan lange tafels, kreeg eten en drinken, terwijl de acts elkaar opvolgden. Colossus borduurt daarop voort. We schrijven anno 3612 en we bevinden ons op een lap grond die ontstaan is doordat de reus Colossus, die ooit de haven van het antieke Rhodos beschermde, een hap uit de aarde nam en die kokhalzend uitspuwde. Op dat uitgespuwde eiland creëren de mensen een nieuwe samenleving. Het belastingcitaat komt uit een vergadering van het ministerie, een bende tierende halvegaren die allemaal een witte molensteenkraag dragen en een soort militair aandoende jurkjes waarvan de kleur en de snit een knipoog zijn naar het nazisme. Want Colossus was ook de naam van Hitlers immense oorlogscomputer.
Ook de barok inspireerde u?
LERNOUS: We leven in een niet zo fijne, barokke tijd waarin het volk door de overheid geïmponeerd wordt met theatrale, ogenschijnlijk logische denkpistes die geen ruimte laten voor redelijkheid en enkel de angst aanwakkeren. Het denken wordt dicht geplamuurd. Barok leidt af, verblindt en zorgt ervoor dat niemand nog de essentie ziet. Gevolg: iedereen is boos en bang. De manier waarop Bart De Wever communiceert, is daarvan het beste bewijs.
De inhoud van Colossus is gothic, de vorm is barok. Theater is als een lijn op een wit blad. Je kijkt ernaar en ziet meer dan wat er te zien is. In Colossus kleuren we dat wit blad volledig in. We vertimmeren de zaal van Nona tot een gezellig, vervallen theatertje. We schakelen windmachines in, twee muzikanten zorgen voor muziek met een barok karakter, en er staan veertien spelers op de scène die vier uur lang spelen. Barokker kan het niet. (lacht)
Dat blijkt ook uit het promobeeld: een morsige, kleurig uitgedoste koning zit aan een tafel, op zijn bord ligt een boreling.
LERNOUS: Bij Abattoir Fermé bouwen we graag een universum met bonte beelden die schoon én wrang zijn, die de verbeelding prikkelen én iets over de werkelijkheid zeggen. Met het beeld dat u beschrijft, toon ik hoe de overheid haar kinderen opeet. In het stuk en in de realiteit.
Wat wilt u daaraan doen?
LERNOUS: Theater maken. Dat is warmte en een gevoel van veiligheid geven. Na Colossus bewerk ik Alice in Wonderland. In 2015 bestaat het boek 150 jaar. Het wordt geen klakkeloze ’theaterversie’ maar een eigen interpretatie en eerbetoon aan een boek dat mij de wereld als een wonderland leerde zien en er op die manier van leerde genieten. Wat is het leven meer dan zo veel mogelijk verwonderd zijn en genieten van en met elkaar?
Colossus is een coproductie van Abattoir Fermé, Nona en Cultuurcentrum Mechelen en gaat in première op 3 december 2014. www.abattoirferme.be
Els Van Steenberghe
‘Wat is het leven meer dan zo veel mogelijk genieten van en met elkaar?’
