Graaf Leopold Lippens, de burgemeester van Knokke, is een schoonbroer van Ferdinand von Bismarck, nazaat van Otto von Bismarck, de IJzeren Kanselier van Pruisen. Wist u dat ? Vandaar natuurlijk dat er zo weinig Oostenrijkers in Knokke zitten, iets wat ons de afgelopen zomer tijdens een kortstondig verblijf in Het Zoute onmiddellijk was opgevallen.
Zelf hebben wij op deze bladzijde al meermaals getuigd van onze sympathie voor graaf Leopold. Wij moeten niet weten van het Duinendecreet, een congrescentrum op de plaats van de oude Swimming Pool is een fantastisch idee, zeker indien vergezeld van een hotel waarvoor wij ons bij deze kandidaat-gerant stellen. En als de graaf goesting heeft om één na één alle vogeltjes uit Het Zwin te jagen, dan heeft hij daartoe het recht. Want Het Zwin is persoonlijk aangelegd door zijn vader Leon Lippens. Nadat eerst heel Knokke op de zee was gewonnen door François-Philippe Lippens, een visionair ondernemer die enkele jaren later als overtuigd liberaal zijn schouders ook onder de Franse Revolutie zou zetten.
Er zijn weinigen onder ons, en op Knack al helemaal niemand, die over hun voorouders hetzelfde kunnen zeggen. Trouwens, als Knokke-Zoute zo mooi is als het nu is, dan is dat te danken aan een hele rij Lippensen, en niet aan één of andere Pipo van de Vlaamse Gemeenschap. Bemoei er u dus niet mee, Baldewijns, Kelchtermans, of ander tuig uit de Kempen dat zich meent te mogen inlaten met de verwezenlijkingen van de Compagnie du Zoute.
IN DE SCHOOT van dit blad is uw dienaar de enige die het blijft opnemen voor graaf Leopold. Tegen alle fundamentalisten in, die menen dat de wet ook in Het Zoute moet gelden. Maar dat van Ferdinand von Bismarck… eerlijk waar, dat wisten wij niet. Frank De Moor, hoofdredacteur en chef-justitie van Knack, en erfvijand van al wat Lippens heet, wist het uiteraard wel maar heeft het heel de tijd verzwegen ! Geef toe dat men bezwaarlijk zijn verzet tegen een op zich al eerbare vereniging als de Compagnie du Zoute kan volhouden, als er een authentieke Bismarck tot de aandeelhouders behoort.
Wij vernamen een en ander pas twee weken geleden, toen ons zusterblad Trends een interessant, zij het te beperkt, portret bracht van de familie Lippens. En dit onder de veelzeggende rubrieknaam : ?Clan?. Bij ons weten is die bovenkop voordien alleen gebruikt bij een reeks over Siciliaanse handelaars in tweedehandswagens.
Wat het artikel archiefwaarde geeft, is een stamboom die teruggaat tot Auguste Lippens (1812-1892) en zijn vrouw, die luisterde naar de wat wereldse naam Mathilde Kuetgens. Later trouwden heel wat adellijker namen zich de Compagnie binnen. De echte afstamming gaat natuurlijk veel verder terug. Wij hadden het al over François-Philippe Lippens, die in zeventienhonderd en zoveel leefde. En de verste voorvader van wie het spoor is teruggevonden, is Jean Lippens, die in 1450 uitpakte met vooruitstrevende plannen voor een luxueuze badplaats in Eeklo, maar tot zijn verbijstering zag hoe de zee zich steeds verder terugtrok. In het nabijgelegen Moerbeke leven nog altijd veel Lippensen. Zij zitten in de suiker, en meer algemeen met hun Q in de boter.
Wij lezen dat allemaal voor uit Trends, en bekennen tot onze schande dat we het zelf niet wisten. Die stamboom steekt onze ogen uit. Dagen en dagen hebben wij hem bestudeerd, van buiten geleerd, opgezegd en nagetekend. Wist u dat net vóór de Tweede Wereldoorlog de Commissie-Lippens ijverde voor meer macht voor het staatshoofd ? Een beetje zoals Vader Marchal nu. De Lippens in kwestie was Maurice Lippens. Niet die van de AG, maar diens grootvader langs moederskant. Die moeder heette Suzanne Lippens. Dat kan niet, zal de aandachtige lezer opmerken, want dan zou de huidige Maurice Lippens niet Lippens heten. Mis. Want Suzanne Lippens trouwde met haar neef Leon Lippens.
(Volgens De Moor is dat in België verboden en de zaak die hij dienaangaande heeft aangespannen, eisende het onwettelijk verklaren van de gebroeders Lippens as such, loopt nog ten gronde. In kort geding kreeg onze hoofdredacteur ongelijk van een rechter die bij magistraten als vogelliefhebber bekend staat, en wiens volière intussen verdacht is aangegroeid. Onder meer met enkele exemplaren van de uiterst zeldzame sneeuwgors, de pletrophenax nivalis.)
Grootvader Maurice Lippens was gouverneur van Oost-Vlaanderen en later de hoogste autoriteit in Belgisch Kongo. Hij is potverdekke nog voorzitter van de Senaat geweest, dat wisten wij ook al niet, en meerdere keren minister. Bijvoorbeeld in de beruchte regering van Charles de Broqueville. Door de schaamteloze inmenging van de bisschoppen bij de verkiezingen de ziel van ’t kind werd alweer bedreigd was die regering nogal katholiek van aard, maar toch niet katholiek genoeg om er een Lippens uit te houden. En dan nog op Onderwijs, speerpunt tegen het episcopaat.
DAT STOND DUS allemaal in Trends. En wij zullen eens iets vertellen dat we in feite voor ons zouden moeten houden, omdat het behoort tot de interne keuken van Knack waarover ons de grootst mogelijke discretie is opgelegd : wij hebben die stamboom uitgeknipt en op het bureau van De Moor gekleefd ! Die zag zich plots geconfronteerd met meer Lippensen dan hij emotioneel de baas kon, en werd gelijktijdig getroffen door een aanval van epilepsie, hyperventilatie en algehele razernij.
Twee maanden geleden hadden wij hem al op het randje daarvan gebracht. Dat zat zo. Eind augustus waren wij gaan kijken naar de prachtige tentoonstelling van cartoonist Karl Meersman in het casino van Knokke. Casino dat trouwens eigendom is van Roger Nellens, ex-echtgenoot van Marie Lippens en ipso facto ex-schoonbroer van Leopold en Maurice Lippens. En van Ferdinand von Bismarck die getrouwd is met Elisabeth Lippens, de andere zuster van de gebroeders. Steeds volgens Trends.
Bij de ingang van de zaal prijkte een karikatuur van graaf Leopold, leunend op een golfclub waarmee hij achteloos een hondendrol in een frigobox dropte. Binnen kon je die tekening op poster kopen voor vierhonderd frank. Geen prijs voor een geintje, en Frank De Moor wist niet wat hij zag toen hij na een welverdiende zomervakantie weer aan zijn bureau plaatsnam, met onder de arm een tiental gerechtelijke dossiers over fraude bij de aanbesteding van een ondergrondse parkeergarage ergens aan de kust. In tienduizend snippers teruggevonden in de goot van de Tervurenlaan, die poster ! Daarom de vraag aan Karl : wil je ons alstublieft een nieuwe opsturen ? Gratis welteverstaan. Dank u.
Koen Meulenaere