Er zijn vrouwen en vrouwen, en op TerZake is dat niet anders. Aan de ene kant heb je de gestroomlijnde Phara De Aguirre, verstandig, alert, scherp als een mes, onverbiddelijk. Tevens een hete schoorsteenpijp. Aan de andere kant heb je Frieda Van Wijck. Die dat alles veel minder is. En die men een tikje vrijmoedig zou kunnen noemen.
Wij hebben er al voor gepleit om de meer gereserveerde Caroline Vandenberghe tot ankervrouw te promoveren, het lopen achter gerechtelijke nieuwtjes moet een mindere kracht als Leo Stoops maar doen. Maar onze bede is niet verhoord. Dat ze Martine Tanghe op het Journaal niet weg krijgen, dat heeft misschien zijn hiërarchische redenen, maar je moet toch kloosterrijp zijn om Frieda niet in te ruilen voor Caroline? In de economie heet zoiets een win-winsituatie.
Onlangs ging het over de vraag of ouders het geslacht van hun kinderen vooraf mogen bepalen. In de studio zaten professor Vermeersch en professor D’Hooghe die een hoogstaand debat voerden. Wat onder hoogbegaafden niet vanzelfsprekend is. Maar met Vermeersch is het debat altijd hoogstaand, die mens weet gewoon alles. Wij hebben het voorrecht gehad zeven jaar lang bij hem te rade te mogen gaan voor bespiegelingen over de actualiteit in De Kroonraad/Het Forum. Dat hij niet in verlegenheid te brengen was over politiek, geschiedenis, recht, theologie, aardrijkskunde, economie, toegepaste wiskunde, architectuur, muziek, beeldende kunsten en de brede waaier van exacte wetenschappen… dat hadden wij na twee bezoeken in Wetteren al begrepen.
Zonder dat de professor het merkte, zijn wij daarna stelselmatig beginnen te zoeken naar iets dat hij niet wist. Niet gevonden. Van lieverlee overgestapt naar de enige drie onderwerpen waar wij zelf een beetje in thuis zijn: de Ronde van Frankrijk, de duels tussen Jack Nicklaus en Arnold Palmer, en het merkwaardige geslachtsorgaan van Joyce De Troch. Maar ook in die domeinen werden wij gevloerd door Vermeersch, die ons zelfs precies wist uit te leggen waarom Jack Nicklaus, toch de allergrootste uit de geschiedenis van het golf, altijd problemen had als hij in de rough links van de fairway terechtkwam.
‘Ik zal het u een keer voordoen’, sprak de professor en troonde ons mee naar de golf van Sint-Martens-Latem. Waar hij tot onze immense verbazing vanaf honderd tachtig meter een bal vanuit het gebladerte in één keer binnen mepte. ‘En wat deed Nicklaus nu verkeerd?’ stelde Vermeersch de voor de hand liggende vraag waarop wij niet konden antwoorden. ‘Hij sloeg met een ijzeren zeven! Terwijl ge radicaal de Big Bertha moet durven nemen, blaren of geen blaren.’ Over die keer dat de professor Joyce De Troch deed komen om zijn stelling over haar genitaliën te bewijzen, zullen wij het niet hebben.
Welnu, deze uitzonderlijk slimme mens hebben wij maar één keer met zijn mond vol tanden weten zitten, en dat was vorige week toen Frieda Van Wijck op het einde van dat gesprek over de geslachtskeuze de beide deskundigen als volgt toesprak: ‘Seg, ik zal u nu alletwee ne keer onderuithalen. Wat is er eigenlijk tegen dat de wereld vol zou lopen met allemaal professorkes Vermeersch die eruitzien als Brad Pitt?’
Het bleef vijf tellen doodstil in de studio. Men kon een speld niet alleen horen vallen, men kon ze horen liggen. Toen sprak Vermeersch als eerste: ‘Dat heeft eigenlijk niets te maken met het onderwerp dat we bespreken.’ Maar voor hij kon beginnen aan zijn standpunt over klonen, nam Frieda hem het woord weer af: ‘Seg, de tijd zit erop.’
Er bestaat een legendarische uitspraak over vrouwengolf: ‘Wat vrouwengolf nodig heeft, zijn speelsters die eruitzien als Farrah Fawcett en slaan als Jack Nicklaus. Helaas slaan de meesten als Farrah Fawcett en zien eruit als Jack Nicklaus.’ We mogen er niet aan denken dat de wereld zou vollopen met Brad Pitts die op Etienne Vermeersch lijken. Laat staan met Frieda Van Wijcken die eruitzien als Frieda Van Wijck.
Begin juni stierf prinses Lilian. Bij Frieda in de studio zaten opnieuw twee professoren, geschiedkundigen deze keer. Deftige heren, zoals men dat van geleerden verwacht. De ene was KUB-professor Marc Van den Wijngaert, die bijna ter plekke stierf toen Frieda hem aankondigde als hoogleraar aan de VUB. De andere was Evrard Raskin. Toen die vertelde dat Leopold en Lilian elkaar hadden leren kennen in de golfclub van Knokke, stelde Van Wijck deze vraag: ‘Seg Evrard, kunnen we aannemen dat Leopold Lilian toen al had binnengedaan, zoals wij hier zeggen?’
Binnengedaan. Zoals zij daar zeggen. Nu mogen ze over sommige mensen veel beweren, maar in de tijd van Paul Van den Bussche lag wie zich zoiets had durven permitteren dezelfde avond buiten. Vandaag de dag is het woordgebruik van de openbare-omroepjournalist aan minder strenge voorschriften gebonden. Daarna wou Frieda van professor Van den Wijngaert meer uitleg over de coupéseks tussen Lilian en Boudewijn: ‘Want veel plaats hebt ge toch niet in zo een wagon?’
Nu Leo Hellemans opgeborgen is in een bureautje naast de keuken, is het tijd voor drastische ingrepen. Wij begrijpen dat Leo De Bock andere zorgen heeft. Mogelijk begint hij stilaan in te zien wat wij hier al bij zijn aantreden hebben geschreven, namelijk dat zijn voorganger het volledige jaarbudget er in vijf maanden tijd heeft doorgejaagd. Zodat iedereen tegen het einde van het jaar zal concluderen: onder de vorige hoofdredacteur was het Journaal beter. Meer reporters in het Midden-Oosten ook. Maar niet alle maatregelen hoeven veel te kosten. Laat Frieda gaan rentenieren en geef ons de ene dag Caroline en de andere Phara.
Hoewel. U moet beloven dat u niet zult lachen, maar de voorbije zomer waren wij het slechte weer een keer ontvlucht en met de kinderen naar Plopsaland getrokken. En wie zagen wij daar vanachter de Melkherberg tevoorschijn komen? Phara De Aguirre en Eric Van Rompuy! Onze muts sprong van het schrikken nog hoger op dan die van Kabouter Plop. De natuur zou zijn grenzen moeten kennen.
Koen Meulenaere
