Hoe zit dat met die professoren van den Baard en Dewael, die een keer gingen narekenen welk partijprogramma het onzinnigst was: het rode of het blauwe? Vande Lanotte, die met het voorstel op de proppen kwam, heeft wellicht geen tijd meer, druk bezig als hij is met het bakken van zoete broodjes bij elke rijke Oostendenaar die niet genoeg schudt om hem van het lijf te houden. Want om in de koningin der badsteden de macht te grijpen, is deze inwijkeling bereid om, een beetje in tegenspraak met de socialistische basisprincipes, zijn ziel te verkopen aan het grootkapitaal.
Eén ding staat vast: Johan Van Hecke stevent ook in Oostende regelrecht op een zoveelste fiasco af. Bij sommige Londense bookmakers kon je indertijd inzetten op paarden die in vijf opeenvolgende koersen laatst zouden eindigen. Dat werd door de Jockey Club streng verboden na een incident in Chepstow, waar twee jockeys in volle koers de teugels wendden en in de verkeerde richting verder galoppeerden. In dat goksysteem, was Van Hecke een certitude.
Maar goed, keren we terug naar het uitgangspunt: tweehonderd miljard lastenverlaging voor de bedrijven, betekent honderdvijftigduizend nieuwe jobs, zonder dat geraakt wordt aan de sociale zekerheid. Zo luidt de stelling van de liberalen, bedacht en becijferd door Rik Daems. Die naar het schijnt zenuwachtiger en zenuwachtiger wordt, nu steeds meer peilingen uitwijzen dat hij in Leuven meer stemmen gaat halen dan Louis Tobback.
Wij weten dit omdat Patricia Ceyssens onlangs uw dienaar opbelde om haar nood te klagen over Rik. Pas na een tijdje kregen wij door dat het over Rik Van Cauwelaert ging, maar tussendoor vingen wij ook signalen op dat het scheef zit tussen haar en Rik Daems. “Wees nu eerlijk”, zong Patricia die, in tegenstelling tot Rik, een prettige en meertonige stem heeft. “Die schilderijen, dat kan een blinde met een penseel tussen zijn tenen toch beter. Zelfs in uw rubriek Cultuur staat van tijd een doek dat met meer kundigheid gemaakt is.”
Het plan van de VLD was volgens de socialisten zo verkeerd, dat Vande Lanotte in “De Zevende Dag” Patrick Dewael uitdaagde. “We laten het narekenen door vier professoren. Twee van u en twee van ons”, aldus Vande Lanotte, die als hoogleraar aan de Universiteit Gent zonder omwegen liet verstaan wat daar blijkbaar het idee is over academische onafhankelijkheid. Waren wij de rector, den Baard lag buiten.
Omdat het zijn plan niet was, en Rik Daems hem lelijk had dwarsgezeten bij de voorzittersverkiezing vier jaar geleden, hapte Dewael gretig toe. Overigens zijn er tegenwoordig meer professoren dan ongeschoolde werkkrachten. Het is dus niet zo moeilijk er enkelen te vinden die, tegen een bescheiden vergoeding, de conclusie willen trekken die de opdrachtgever graag had gehoord.
Maar zie: wij vernemen niets meer van dit interessante experiment. Het is nochtans de gewoonte van de socialisten om pas na de verkiezingen hun beloften te breken. Er moet een kink in de kabel zijn gekomen. En die kink heet Frank Vandenbroucke. Voor het eerst in haar bestaan heeft de SP namelijk iemand laten studeren. En dat is, zoals kon worden verwacht, fataal geworden voor de eigen doctrine. De studax was Brouckske, die twee jaar lang met een boekske in een hoekske van Saint Edmunds Hall in Oxford zat. Waar Frans Crols van Trends al in oktober persoonlijk de principal ging waarschuwen dat er een pyromaan onder zijn studenten huisde.
Brouckske moet trouwens een van de dagen zijn doctoraalscriptie gaan verdedigen. En dat zal niet meevallen, sinds onze chef-boeken ze begin maart in Knack met de grond heeft gelijkgemaakt. God mag weten wat die knaap nog allemaal doet, maar dus ook scripties lezen.
“Veel geleerden lopen er in de Wetstraat niet rond”, begon Reynebeau, die zelf zeventien universitaire graden behaalde, en een achttiende aan zijn neus zag voorbijgaan na een misverstand bij het medisch onderzoek. Omdat wij durven wedden dat u deze leerrijke evaluatie van “Social justice and individual ethics in an open society” niet gelezen hebt, hier een korte samenvatting.
“De auteur benadert zijn onderwerp eclectisch en vanuit een uitgesproken heuristisch en egotistisch standpunt. Hij mist theoretische background en voeling met de realiteit. Slordig werk, vol taal- en rekenfouten. De betere passages, onder meer over het Angelsaksische egalitarisme, zijn letterlijk afgeschreven uit het standaardwerk ‘Het klauwen van de Leeuw’ . Geen slechte keuze, maar vanuit wetenschappelijke methodologie onaanvaardbaar. In zijn verwijzing naar de zeer invloedrijke John Rawls , vergeet de examinandus te vermelden dat deze met ‘If I only had time’ twee maanden nummer één heeft gestaan in de topdertig van Radio Luxemburg.”
Drie op tien, besloot Reyenbeau, die zijn strenge oordeel niet alleen in Knack publiceerde, maar ook in vlekkeloos Engels opstuurde naar alle leden van de examenjury. Vergezeld van een presentexemplaar van “De Berlijnse jaren van Paul Van Ostaijen”. Brouckske zal raar opkijken, als hij straks op Saint Edmunds geconfronteerd wordt met vragen over “de Vlaamse identitait in an open society”.
Zoals ze bij de SP raar opkeken toen hun student, bij zijn terugkeer in de Demervallei, beweerde dat een lastenverlaging van honderd negentig miljard, honderdveertigduizend nieuwe banen oplevert. Zonder dat aan de sociale zekerheid wordt geraakt. Nu kunnen socialisten slecht rekenen, zoals bleek op het Agusta-proces. Maar dat het nieuwe inzicht van Vandenbroucke angstwekkend dicht in de buurt zat van het oude van Rik Daems, begreep ook de grootste dommerik, zijnde Marcel Colla. Louis Tobback aarzelde geen seconde, en beval den Baard voortaan zijn mond te houden over professoren.
Volgende maandag is het 3 mei en wordt mijnheer Louis zeventig. Hij nodigt via deze weg alle lezers van Knack uit bij hem thuis in de Goede Haardlaan in Heverlee, voor een stuk taart en een kop koffie. Opgelet voor de hond.
Koen Meulenaere
