Het is al een jaar geleden dat het proces-Dutroux van start ging. Wat vliegt de tijd, nietwaar? En wat missen wij meester Vercraeye en meester Quirynen, Comical Ronny, Jef Vermassen, rechter Van Fraechem, Heinz Diependaele met zijn Saab zonder benzine, en vooral, ja vooral: Caroline Van den Berghe.

Eind januari stond ze voor een gerechtsgebouw in Nederland verslag uit te brengen van een proces over vrouwenmishandeling en pornografie. Waarin ook, het zou weer moeten lukken, twee West-Vlamingen veroordeeld werden. Voor feiten die men vroeger ‘onnoemelijk’ had genoemd.

‘Onnoemelijk’ evenwel, staat niet in het woordenboek van Caroline Van den Berghe. In geuren en kleuren! Tot in de meest scabreuze details vertelde ze over Nigeriaanse vrouwen die voor een pornofilm gedwongen werden urine op te drinken, en seks met een paard moesten hebben. En dat alles op een toon alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Zoals Paul D’Hoore soms meldt dat de koers van Fortis licht gestegen is.

Seks met een paard, voor Caroline leek het dagelijkse kost. Toch waarschuwde een stemmetje in haar journalistieke onderbewustzijn dat misschien niet elke kijker dat kon vatten. En dus besloot ze de onwetenden enige duiding te verschaffen: ‘De beste houding voor seks met een paard…’

Op de Reyerslaan viel de eindredacteur bewusteloos achterover op de vloer, en stormde hoofdredacteur Leo Hellemans in paniek zijn bureau uit.

‘De beste houding voor seks met een paard’, sprak Caroline zonder een spiertje in haar gelaat te vertrekken, ‘is niet dat ge naast het paard gaat staan, zoals men soms ziet op internet. Bijvoorbeeld op weeweewee punt paardjehop punt nl. Maar wel dat het paard áchter u staat. Ge zet dan het beste één been op een stoel, en steekt uw poep zo ver als ge kunt achteruit. Doet ge het met een hond, dan moogt ge niet vergeten een handdoek of een deken op uw…’

Op dat moment dook Leo Hellemans de regiekamer binnen, waar ze vol aandacht zaten te luisteren naar het exposé van Caroline. In een regiekamer hebben ze niet elke dag het genoegen iets interessants te horen, zeker niet tijdens het journaal. Hellemans trok de stekker van de mengtafel uit, waarna het beeld eerst op zwart ging en dan op Sigrid Spruyt in de studio.

‘Er is blijkbaar iets mis met de verbinding’, redde die zich vaardig. ‘Onze excuses daarvoor. Wat Caroline wou zeggen, is dat als ge het met een hond doet, ge moet opletten dat hij met zijn nagels uw rug niet openkrabt. Bij een paard stelt dat probleem zich niet, al kan ik u verzekeren dat zo een hoefijzer hard kan aankomen. Als Black Beauty in uw nek begint te blazen, zorg er dan voor dat…’

Leo Hellemans had nog net op tijd de ingeving om een fles spuitwater in het stopcontact te gooien, en zo de hele VRT zonder elektriciteit te zetten. Alvorens zelf te worden geveld door een hartaanval van acht punt twee op de schaal van Richter. Het laatste wat hij hoorde, was Caroline, die op Joost weet welke wijze opnieuw op antenne was geraakt, en onverstoorbaar verder ging met haar perversiteiten. ‘Wat een paard graag heeft, en daarin verschilt het niet veel van de meeste mannen, is dat ge met uw hand…’

Wat die vrouwen op de VRT-nieuwsdienst scheelt, is niet één-twee-drie uit te leggen. Wij zaten ooit in een klein theatertje, toen daar tot onze ontzetting Sofie Demeyer optrad. ‘Wulpse woorden’ heette haar act. Het eerste wulpse woord dat ze sprak was: ‘Leo Stoops.’ Over Annemie Peeters en Frieda Van Wijck durven wij niet beginnen. Peeters heeft ooit verklaard dat ze in geval van nood zelfs Peter Vandermeersch zou overwegen. En Frieda kan niet eens kardinaal Danneels met rust laten. Hoe heet sta je dan? Wij herinneren ons Ten Huize van, in Mechelen. De kardinaal, die zich had voorbereid op vragen over het godsbewijs en de zin van het lijden, werd totaal verrast toen Frieda hem vroeg: ‘Hebde gij een zwembroek? En zit daar een suspensoir in genaaid, of is dat voor een bisschop niet nodig?’

Gelukkig zijn er uitzonderingen. Dat moest Patrick Dewael onlangs ondervinden, toen hij meer dan een blauwtje liep bij Phara de Aguirre. Dewael is, samen met Guy Verhofstadt, de man die door Fientje Moerman werd geviseerd toen ze het machogedrag in de VLD aanklaagde. En haar paard intelligenter noemde dan sommige collega’s. De- wael, volgens onze chef-Wetstraat geheel uit lucht opgetrokken, vindt zichzelf zo onweerstaanbaar dat hij meent elke vrouw manu militari te mogen pakken.

Een vrouw met klasse gaat daar nooit op in. Maar iemand als… even denken… Greet Op de Beeck bijvoorbeeld, die zou nog bekwaam zijn ‘ja’ te zeggen als Dewael zijn Valentijnavances maakt. Bij Phara is dat uitgesloten. Zij vindt Dewael een vulgaire viezerik, en een zowel machts- als gewoon geile aansteller. Dat althans, moesten wij concluderen uit de minachtende blikken waarmee ze de minister bekeek, toen die in TerZake zijn foute asieltrip naar Denemarken probeerde te verdedigen.

De fysieke afkeer gutste van de ene kant van de tafel naar de andere. Het beterde er niet op toen Dewael maar bleef liegen dat wat de Denen doen, niet hetzelfde zou zijn als wat het Vlaams Blok voorstelde in zijn zeventig-puntenprogramma, inmiddels door Verhofstadt zo goed als volledig uitgevoerd.

Dat een vrouw niet vatbaar was voor zijn frituurcharmes, beviel Dewael niets. En toen Phara hem al in zijn derde antwoord onderbrak met ‘Bedankt voor het gesprek, nu iets interessants’, besloot de minister hogerop druk te gaan uitoefenen. Zoals VLD’ers dat altijd doen.

Koen Meulenaere