Met het financiële kader voor de nieuwe beheersovereenkomst van de VRT toont de Vlaamse regering wie de baas is.
De Vlaamse regering heeft zich de afgelopen week van haar meest geslepen kant getoond, en komt als grote overwinnaar uit de maandenlange krachtmeting met VRT-topman Tony Mary. Vrijdag leverde ze een realistisch financieel kader af voor de nieuwe beheersovereenkomst 2007-2011. Ze geeft zichzelf drie jaar de tijd om de digitale evolutie te volgen en ondertussen mag de VRT met een digitale cultuurzender experimenteren. Daarna kan de beheersovereenkomst eventueel weer worden opengebroken. Ondertussen blijft de dotatie van de VRT stijgen – zij het een pak minder dan Mary wou – en wordt de tv-sponsoring nog meer aan banden gelegd. Met andere woorden: de Vlaamse portemonnee komt niet al te veel onder druk te staan, Mary bijt publiekelijk in het zand en de tv-kijkers vinden het allemaal best. Natúúrlijk heeft Vlaams minister-president Yves Leterme (CD&V) gelijk, vindt de modale Vlaming, want hij kan al dat geld voor gehandicapten en scholen toch niet aan digitale televisie besteden?
In Terzake zat Leterme vrijdag nog na te genieten: ‘ Wij hebben de afgelopen maanden niet op straat staan roepen. Nee, wij hebben een goed doordacht voorstel uitgewerkt.’ De minister-president toonde zich in de VRT-saga trouwens een uitstekende strateeg. En ook Vlaams minister van Cultuur Bert Anciaux (Spirit) haalt stilzwijgend een grote vis binnen: hij vraagt al lang een volwaardige cultuurzender waar de door hem gesteunde gezelschappen, schrijvers en orkesten aan de bak kunnen komen. Dat is precies wat hij krijgt: als de VRT geen bijkomende middelen krijgt voor het cultuurkanaal, dan zal ze wel moeten samenwerken met de private culturele sector.
Dat was niet de enige reden waarom de Vlaamse regering – vooral onder druk van de socialisten – op de valreep het plan liet varen om de digitale mogelijkheden te beperken tot de ontdubbeling van Canvas bij sportevenementen. Mary moest ook nog net genoeg trots overhouden om de onderhandelingen over de beheersovereenkomst te kunnen aanvatten. Ja, Mary mág nog blijven, maar dan wordt wel meer discretie en zelfbeheersing van hem verwacht. ‘Tja, soms word je gewoon overklast. De kunst is dan om ridderlijk het hoofd te buigen’, luidt het smalend in regeringskringen. Een boodschap die niet meteen aan de gedelegeerd bestuurder besteed is, want de jongste dagen schopte hij weer verongelijkt om zich heen: de VRT zou zelfs te weinig geld krijgen om het huidige aanbod verder te zetten, de geest van VMMa-topman Christian Van Thillo zou bij de onderhandelingen hebben rondgewaard… Hij zorgde zelfs voor onrust bij het personeel door te insinueren dat de nieuwe beheersovereenkomst banen zal kosten. Maar opstappen deed hij niet. Eerst luidde het dat hij zijn conclusies zou trekken voor hij op 21 juli met vakantie vertrekt, later dat hij tot oktober kan wachten om een overeenkomst te ondertekenen.
In elk geval is pijnlijk duidelijk geworden dat er meer aan de hand is dan een clash van persoonlijkheden of een uit de hand gelopen dispuut over geld. De Vlaamse regering en de VRT hebben een fundamenteel verschillende mening over wat een openbare omroep moet zijn. Het is hoog tijd dat wordt uitgeklaard of Tony Mary wel spreekt in naam van de rest van de openbare omroep.
DOOR ANN PEUTEMAN
