Calculerende politici kunnen kiezers niet bekoren. En toch wordt tegen die simpele regel vaak gezondigd, schrijft Sam Buyst.
Calculerende politici kunnen kiezers niet bekoren. En toch wordt tegen die simpele regel vaak gezondigd, schrijft Sam Buyst, voormalig woordvoerder van Spirit en vandaag onafhankelijk reclamemaker, in een analyse van de verkiezingscampagne.
‘Guy Verhofstadt vroeg me ooit waarom ik niet in zijn partij actief werd’, vertelt Sam Buyst. ‘Ik zei hem dat ik niet akkoord kon gaan met de door zijn partij voorgestelde vlaktaks, een belangrijk punt uit het liberale verkiezingsprogramma van 2007. Zonder verpinken antwoordde hij toen dat die vlaktaks er toch nooit zou komen, ‘niet het minst omdat wij daar zelf niet in geloven’. Buyst was naar eigen zeggen sprakeloos en een illusie armer: ‘Programma’s zijn blijkbaar niet de toetssteen van waar een partij voor staat.’
Maar ook het grote publiek heeft het vaak al snel in de smiezen wanneer beloftes van politieke partijen ‘strategische opties’ en geen doorleefde strijdpunten zijn. ‘Die berekende manier van politiek bedrijven is dan ook de belangrijkste oorzaak van de slachtpartij onder traditionele partijen’, aldus Buyst. ‘De hunker naar waarachtigheid van de bevolking negeren, is rampzalig. Commerciële merken hebben dat al een hele tijd begrepen. Recente boeken van Fons Van Dijck en Jan Callebaut laten dat mooi zien.’
Jean-Marie Dedecker
Gedurende enkele jaren wist Jean-Marie Dedecker met groot succes ‘de illusie van waarachtigheid’ hoog te houden, vervolgt Buyst. ‘Maar vervolgens werd hij ontmaskerd als een potentaat. De desillusie bij de bevolking was navenant groot.’
De nieuwe generatie bij de Open VLD heeft volgens Buyst ‘de zoektocht naar waarachtigheid van kiezers begrepen, maar verkeerd ingevuld. Het laten vallen van de regering kwam meer over als politieke strategie dan als welgemeende verontwaardiging over het uitblijven van een oplossing voor Brussel-Halle-Vilvoorde.’
N-VA-voorzitter Bart De Wever slaagde er, door zijn emotionele intelligentie en zijn ‘calvarietocht langs de Vlaamse parochiezalen’ wel perfect in het ‘Vlaamse verlangen naar authenticiteit’ te belichamen, aldus Buyst.
Hij breekt ook een lans voor professionele politieke marketing, die volgens hem niet strijdig hoeft te zijn met oprechte politiek.
Deskundig onderzoek naar de motieven van de kiezer, inzicht verwerven in zijn ‘diepste drijfveren’, kan de traditionele Vlaamse partijen helpen om opnieuw weg te komen van de ‘sociologische bodemkoers’ waarop ze nu zijn aanbeland. ‘In Nederland zijn zelfs kleine partijen zoals Groenlinks en D’66 daar tien jaar geleden al mee begonnen.’
Han Renard
DE ANALYSE VAN SAM BUYST VINDT U HIER INTEGRAAL
