Peeke is zijn campagne begonnen, zeggen ze in Leuven. Peeke heet voluit mijnheerke Louis, en inderdaad: na zes maanden weldoende stilte raast de burgemeester weer als een tornado door de media. Overal duikt hij op. In Ter zake trots poserend voor een immense krater, waar eens zijn stad stond. Meer dan ooit deed hij daar denken aan zijn grote voorbeeld en idool: Nicolae Ceausescu.
Dit blad laat zich niet voor de electorale kar spannen: geen Tobback in Knack. Mijnheerke Louis, die in al die interviews een opzienbarende hoeveelheid gal spuwt op de paars-groene regering waarvan zijn partij nochtans deel uitmaakt, is een man van de oude stempel. Van het pre-Slangentijdperk. Iemand die denkt dat de wetten van de verkiezingen eeuwig dezelfde blijven. Ook Dehaene dacht zo: drie jaar lang liep hij de journalisten omver, maar als de stembussen in aantocht waren ging hij in op onverschillig welk verzoek vanuit de media. Zoveel mogelijk op televisie komen, dat was de opdracht.
Tobback dacht begin vorig jaar dat hij de verkiezingen nog een keer kon winnen door de mensen wijs te maken dat de VLD hun pensioen zou afpakken. Wat overigens correct was. Resultaat: de zwaarste nederlaag in de geschiedenis van de SP, de BSP en de BWP samen. In zijn eigen stad belachelijk gemaakt door nieuwkomer Rik Daems, die samen met zijn hartsvriendin Patricia Ceysens meer dan dubbel zoveel stemmen behaalde als Tobback. Even de cijfers in herinnering brengen. Rik: 43.907. Trice: 24.063. Mijnheerke Louis: 31.541.
Sindsdien zit het er in elke Leuvense gemeenteraad bovenarms op tussen de burgemeester en Patricia. Onlangs wou Tobback Poverello naar de Sint-Maartensstraat verhuizen. Tenminste: als de Sint-Maartensstraat nog Sint-Maartensstraat heet, want zoals u weet, heeft Tobback zowat alle straatnamen in Leuven veranderd. De Rakettenstraat, de Semirasteenweg, het Tinaplein, de Keizer-Louislaan, de Krikberg, de Steunkaartenvest, de Quickenbornsebaan… alles verwijst naar het glorierijke verleden van de grootste politicus die de universiteitsstad ooit heeft gehad.
Poverello huisde vroeger in gebouwen van de Stella. Maar die zijn, zoals al de rest in Leuven, afgebroken. En dus zocht de stad een nieuw onderkomen voor onze vrienden de armen. Onze suggestie: de Goede-Haardlaan in Heverlee. Twee keer bellen en opgepast voor de hond. Maar neen, het moest en zou de Sint-Maartensstraat worden.
Nu had Patricia Ceysens, de burgermanifesten van Verhofstadt indachtig, een mini-referendum gehouden. En wat bleek? Negen van de zeventien ondervraagde buurtbewoners waren tegen de komst van Poverello. Omdat achter het gebouw een loods was die voor de hele wijk als garagebox dient. En omdat de mensen, opgestookt door Rik Daems en zijn rekenmachientje, vreesden dat de marktwaarde van hun straat zou dalen door het publiek dat Poverello bezoekt, grotendeels ex-kiezers van de SP.
De raadszitting waarop dit robbertje werd uitgevochten, was zelfs naar Leuvense normen uitzonderlijk brutaal. Het kot was te klein, laten we het zo stellen. Meneerke Louis klom bovenop zijn stoel, zodat men hem deze keer niet alleen hoorde maar ook zag, beledigde Patricia door te wijzen op enkele fysieke eigenaardigheden die tot dan toe alleen Rik Daems bekend waren, en kreeg op zijn teken steun van Daniël Buyle, die riep dat Patricia extreem-rechts steunde. Dat kwam hard aan, voor iemand uit een familie die altijd tot het verzet heeft behoord. En niet tegen brave mensen als Paul Van den Bussche of Cas Goossens, zoals Buyle. Maar tegen de Duitsers, de Fransen en de Spanjaarden. De verst teruggevonden Ceysens vocht aan de zijde van Boduognat tegen de Romeinen.
Het lijdt geen twijfel: Leuven zijn de socialisten in oktober kwijt. Wat zal Daems triomferen, als hij op 1 januari 2001 het kantoor van mijnheerke Louis binnenschrijdt en zich parmantig in diens dure bureaustoel laat neerzakken. Zijn ministerambt zal hij dan overdragen aan Geert Versnick, om zo ook dat arrogant joenk van een premier nog een pad in de korf te zetten.
Leuven kwijt, maar… Oostende in de plaats. Den Baard! Minister van Begroting, wat eigenlijk Rik moest zijn. Komt in de koningin der badsteden op met een VLD-SP-lijst. Of gewoon met een VLD-lijst, want tegenwoordig is geen liberaal liberaler dan een socialist. Er kan op de basketbalmatchen van het vroegere Sunair en het huidige Orange Oostende geen vrije ondernemer rondlopen, of hij heeft den Baard aan zijn been. Blauwbaard, noemen ze hem ondertussen.
Minder dan een jaar geleden zouden zijn professoren de onzin van het VLD-partijprogramma een keer uitrekenen zie. Niets meer van gehoord, ook niet van het McKinseybureau. Inmiddels zorgt Vande Lanotte als minister van Begroting er persoonlijk voor dat het liberale partijprogramma in de praktijk wordt gerealiseerd. Tot woede van mijnheerke Louis, maar die had maar een betere dauphin moeten kiezen. Er bestaan in de wereld mensen die geen schaamte kennen, en hun leider is den Baard.
Citeren wij, uit een Humo van een poosje geleden, de mening van een eerbare zelfstandige, de heer Trioen: “Vande Lanotte is een dikke vette zeveraar. Hij is een zak.” Toegegeven, dit is misschien niet het keurigste taalgebruik, maar het biedt het voordeel van de duidelijkheid. Nu het waarom van voorgaande bewering: “Hij zou mij werk bezorgen in ruil voor mijn medewerking aan zijn commissie. Het enige waarvoor hij gezorgd heeft, was een jobke bij een fietsenmaker in Brugge. Duizend frank per dag plus eten. Maar wel in het zwart! Kun je je dat voorstellen? Een minister die voor iemand een job in het zwart regelt?”
Zeker beste mijnheer Trioen, dat kunnen wij ons voorstellen. Van Vande Lanotte kunnen wij ons namelijk alles voorstellen.
Tot slot willen wij erop wijzen dat zaterdag de beruchte derby tussen Oud-Heverlee en Stade Leuven gespeeld wordt. Inzet: de eerste plaats in vierde klasse D. Rik Daems wordt binnenkort peter van de Zwarte Duivels.
Koen Meulenaere
