Rik Van Cauwelaert

Vergeet De Zevende Dag. Vergeet Villa Politica. De place to be voor wie belangstelling toont voor de landelijke politiek is De Laatste Show. Het dagelijkse praatprogramma, waar politici die volgens makers aandacht en aanmoediging verdienen gaarne langskomen, verschaft vaak diepere inzichten dan de klassieke politieke debatten.

Zo kwam de vrouw van VLD-voorzitter Karel De Gucht ooit bij gastheer Bruno Wyndaele een merkwaardig zeiltje lichten over de aanmaak van Het einde van de zuilen, het boek bijeengepraat door haar man en door voormalig CVP-voorzitter Johan Van Hecke en genotuleerd door twee ingehuurde scribenten.

Vorige week was het de beurt aan staatssecretaris van Energie en Duurzame Ontwikkeling Olivier Deleuze om in De Laatste Show een schouderklopje in ontvangst te komen nemen. De Ecolo-minister mocht daar zijn tevredenheid uitspreken over de voorgenomen sluiting van de Belgische kerncentrales vanaf 2015.

Uiteraard zien alleen cynici in de nieuwe paars-groene afspraak mogelijkheden om bij de eerste de beste gelegenheid het scenario om te keren. Doch reken maar dat allerhande nutsbedrijven nu al in de rij staan – want hier en daar vangen we iets op over subsidies – om ons alle windmolens te leveren die we denken nodig te hebben.

Tenslotte liggen er voor de Belgische kust voldoende zandbanken. Die kunnen dan vol worden gepoot met van die glimmende machines van Electrabel. Ze hadden al die pittoreske hoogbouw aan onze kust. Een bijkomende lijn van windmolens, van De Panne tot Knokke, is een opwindend vooruitzicht waar de kustbewoners, en vooral de vissers, zich nu al aan opwarmen.

Die dag had ook in de krant gestaan dat België wellicht ‘schone lucht’ zou gaan kopen in Rusland. Want ondanks het krakeel over de Amerikaanse onwil om het protocol van Kyoto te signeren – gisse waarnemers zagen in die arrogante houding zelfs een aanleiding voor de aanval op de Twin Towers – blijkt nu dat geen van de Europese ondertekenaars van het verdrag in staat is tegen 2012 de uitstoot van CO 2 met 7,5 procent te verminderen. Maar na de vele afzwakkingen van het verdrag van Kyoto werd ook daar een oplossing voor gevonden. Wie de limiet niet haalt, koopt gewoon ‘emissierechten’.

Mochten de Verenigde Staten het protocol hebben ondertekend, hun fabrieken en automobielen massaal verder kooldioxide in de lucht laten pompen, en daarna de ontbrekende lozingsrechten aankopen bij de een of andere potentaat van een Afrikaanse golfplatenstaat, dan was er, letterlijk, geen vuiltje aan de lucht geweest.

Dat is nu wat de groene staatssecretaris Deleuze voorstelt in zijn Nationaal Klimaatplan 2002-2012. België haalt die Kyoto-norm niet tegen 2012? Dan kopen we frisse lucht bij de Russen.

Twee andere gasten van De Laatste Show, een Nederlandse charmezanger en een Vlaamse acteur, kwamen niet meer bij toen ze dat hoorden. Dat iemand gebakken lucht verkoopt, horen ze in mediakringen wel vaker. Dat iemand, in dit geval de overheid, die lucht ook nog koopt, zorgde bij hen voor grote vrolijkheid. Ja, ja, verzekerde Deleuze die wat schaapachtig mee lachte, dat zou het land wat miljarden kosten. (Enkele dagen later in De Zevende Dag sprak Deleuze van een kostprijs van 247 miljoen euro, of een slordige 10 miljard oude franken in ruil voor die Russische lucht.)

Na de uitleg van Deleuze over de luchtaankoop, nam de hilariteit in de studio onrustwekkende vormen aan. Waarop de minister trachtte nog iets zinnigs kwijt te geraken over de speciale kit, een aanschouwelijke les in energiebesparing, die hij had bedacht voor de schoolgaande jeugd. In de kit zit een zelfklevertje voor naast de lichtschakelaar, ‘om niet te vergeten het licht weer uit te draaien’. De staatssecretaris had ook nog een vouwblaadje waaruit de scholieren een eigen broeikas kunnen plooien en een sleutelhanger om daar ‘de sleutel van het probleem’ aan te hangen.

Het is toch hartverwarmend dat, terwijl wij als altijd losbollig leven en werken, er een staatssecretaris als Deleuze is die samen met zijn kabinet nadenkt over de toekomst van onze kinderen en kleinkinderen. Alleen de zanger en de acteur en zelfs de gastheer leken het belang van de plooibare broeikas en de sleutelhanger niet te vatten. Want die lagen intussen slap van het lachen over hun stoel gedrapeerd.

Eind vorige week liet Vlaams minister-president Patrick Dewael weten dat, als het van hem afhangt, de paars-groene coalitie een stembusakkoord zal sluiten en de kiezers zal voorstellen om er na de verkiezingen nog eens vier jaar mee door te gaan. We nemen aan dat de minister-president dat voornemen naar goede gewoonte heeft doorgepraat met zijn federale collega Guy Verhofstadt en dat die dezelfde intentie koestert.

Dus nog eens vier jaar paars-groen. Nog eens vier jaar Mieke Vogels en Bert Anciaux. Nog eens vier jaar Magda Aelvoet, Isabelle Durant, Antoine Duquesne, Marc Verwilghen en Rik Daems. Nog eens vier jaar Olivier Deleuze. Wat hebben wij gepresteerd om zoveel weldaden te verdienen?