INFO / De auteur is huisarts en staflid van de vakgroep huisartsengeneeskunde UZ Gent.
Binnenkort verwacht ik een wet op de dringende huisbezoeken en een wet op de vergrijzende huisbezoeken.
Dringende huisbezoeken zijn ‘huisbezoeken die de arts als urgent inschat, die noodzakelijk ten huize dienen afgelegd en verkeersovertredingen rechtvaardigen’. Aldus minister van Mobiliteit Renaat Landuyt (SP.A) na de vrijspraak van een huisarts die veel te snel reed. Hij vroeg minister van Justitie Laurette Onkelinx (PS) om een politierichtlijn uit te vaardigen: dokters in ‘noodtoestand’ krijgen clementie als ze sneller rijden dan toegelaten.
Vergrijzende huisbezoeken zijn huisbezoeken vanaf 65 jaar. Binnenkort wordt dat volgens minister van Werk Frank Vandenbroucke (SP.A) 68. En over 20 jaar zijn ze niet meer nodig, althans volgens minister van Begroting Johan Vande Lanotte (SP.A) in De vergrijzing voorbij.
Voorlopig kunnen patiënten die lijden aan ‘de oude dag’ en minder goed te been zijn, de arts nog thuis laten komen. Daarvoor voorziet Landuyt in een specifieke dokterskaart, tegen betaling. ‘Ik weet dat men dat niet leuk vindt. Maar we moeten prioriteiten stellen.’ Zo’n aanpak vraagt om witte woede in de thuiszorg!
Sinds begin de jaren tachtig proberen we met een aantal groepspraktijken en artsen het huisbezoek te ‘waarde-ren’. Zo kunnen we elk 2 op de 10 raadplegingen doen, door communicatie en overleg met de patiënt.
Het bezoekuur bepaal ik zelf, om de volgende reden: Radio 1 is mijn favoriete autozender en ik regel mijn huisbezoeken afhankelijk van zijn programma’s. Na 22 jaar begin je die een beetje te kennen. Zo is er De Nieuwe Wereld, waarin leukerds als Bert Kruismans, Kurt Van Eeghem en Dirk Draulans drie wetten formuleren vanuit hun eigen kritische, humoristische of cynische visie op de actualiteit. Ik tracht de afstand tussen mijn huisbezoeken af te stemmen op de lengte van de wetten. Niet altijd eenvoudig, en dus blijf ik regelmatig even in de auto zitten. Zo betrapte een vergrijzende patiënte mij terwijl ik glimlachend zat te luisteren. Ze had me zien stoppen en was al deurwaarts getrokken met haar steunrekje. Recht voor de raap als ze is, vroeg ze wat er zo plezierig was. Ik vertelde haar – wat blozend – over de wetten. De volgende keer dat ik haar bezocht, was ik toevallig veel later. ‘ Awel ge zijt zo laat! Weer te lang naar de radio geluisterd? Want ’t was echt goed deze middag, hè.’ En ze vertelde mij glimlachend over de wetten.
Bij wijze van mijn introductie op Radio 1 – iedere huisarts heeft zo zijn eigen media-ambities – geef ik u vandaag mijn drie wetten:
Wet 1: lang leve de vergrijzende huisbezoeken.
Wet 2: alle huisartsen moeten naar Radio 1 luisteren.
Wet 3: praat met uw patiënt over de wetten.
Bijvoorbeeld over de wet betreffende de rechten van de patiënt, niet te onderschatten in tijden van vergrijzing. Artikel 2 geeft iedere patiënt het recht op stervensbegeleiding. Is het geen huichelachtige moraal die stelt dat zieken therapie en voeding kunnen weigeren om zich te laten sterven, maar niet om – in diezelfde situatie – een voor hen waardig en ritueel omkaderde euthanasie toe te passen? Gebruiken er veel vergrijzende patiënten die methode? Uit statistieken valt af te leiden: zo’n één à twee per dag. Want het dringende onderzoek rond levenseindebeslissingen dat wij al meer dan twee jaar vragen, dat zelfs al gestemd werd, kreeg nog steeds geen uitvoeringsmodaliteiten! Ach, wetten…
MARC COSYNS
