Minister Sven Gatz is de gebeten hond omdat de cultuursubsidies drastisch verminderd worden. Maar wat kon hij doen? Hij is een machteloos figuur.
Niet dat het een goed bewaard geheim is, maar de redactiegebouwen van Knack liggen pal tegenover het hoofdkwartier van de NAVO, in een straat die ze door een gebrek aan verbeeldingskracht de Raketstraat hebben gedoopt. Telkens als ik de bus neem naar de vierde macht, word ik bevangen door milde paranoia. Is die ene vrouw in het mantelpakje in werkelijkheid een geheim agente? Bevat dat attaché-koffertje plannen voor een militaire operatie? Waarschijnlijk lees ik te veel John le Carré; het is algemeen geweten dat spionnen zich enkel verplaatsen in Aston Martins. De James Bonds van deze wereld halen hun neus op voor de bus.
Op mijn smartphone lees ik de reacties op de cultuursubsidies. Woede en ontgoocheling zijn slechte raadgevers. ‘Geen geld voor cultuur maar wel miljarden voor straaljagers’, is een van de verontwaardigde slogans. Dat is een flauwe dooddoener. Defensie is om te beginnen een federale materie, geen Vlaamse, en na jarenlange verwaarlozing was een inhaaloperatie hoognodig. Pacifisme is een nobele maar helaas naïeve zaak. Als een land wil genieten van de bescherming die de NAVO biedt, dan moet het ook een geloofwaardige bijdrage leveren. Investeringen in defensie zijn – in tegenstelling tot die in de cultuursector – van levensbelang. Je kunt debatteren over het nut van vredesmissies of bombardementen op IS-stellingen, maar als je soldaten naar oorlogsgebied stuurt, moet je er alles aan doen om hen terdege te beschermen. Niemand wil een F-16 uit de lucht zien tuimelen. Niemand wil lijkzakken begroeten op het vaderlandse tarmac.
Zoals te verwachten viel, is minister van Cultuur Sven Gatz (Open VLD) weer de piñata van dienst. Redenen te over voor een paar stokslagen. Vooral het kaltstellen van Kunstenfestival Watou is een dieptepunt, maar ook het schrappen van de werkingsmiddelen voor de vele muziekorganisaties doet pijn aan de oren. Maar wat kon de minister anders? Zijn partij is overbodig in de Vlaamse regering, en de inkt van het regeerakkoord was al droog bij zijn aanstelling. Dat maakt hem machteloos, meer een conciërge dan een minister. Hij kan de klachten aanhoren en hoogstens met een likje verf het krakkemikkige cultuurgebouw opfrissen, maar als de Vlaamse regering geen zin heeft om de betonrot aan te pakken, kan hij daar niets aan doen. Ontslag is zijn enige wapen, maar dan komt er een andere portier in de plaats. En stel je voor dat dat Siegfried Bracke (N-VA) zou zijn. Het blijft een schande dat Vlaanderen niet in cultuur wil investeren, maar het kon veel, veel erger.
Roderik Six
In tegenstelling tot de cultuursector is defensie van levensbelang. Niemand wil een F-16 uit de lucht zien tuimelen.
