Een rode vlinder
De kille Wetstraat licht op
Een verkenner waakt
Koninklijk verkenner en Kamervoorzitter Herman Van Rompuy moet zo stilaan voldoende haiku’s bij elkaar hebben voor een heel nummer van Het Liegend Konijn. Het is algemeen bekend dat Van Rompuy zich tussen de politieke besognes door graag overgeeft aan het Japanse gezelschapsspel dat ook solitair wordt gespeeld. Doch de voorbije dagen hield hij weinig tijd over voor dichterlijke luim.
Volgens een bericht op de webstek van de krant De Standaard werd in doorgaans welingelichte CD&V-kringen vernomen ‘dat de koninklijke verkenner tijdens het voorbije weekeinde telefonische contacten legde en aan zijn tekst werkte’.
Kijk, zo’n bericht stemt de lezer weer hoopvol: het staatsbelang is dan toch in goede handen. Temeer omdat dezelfde krant zich in haar weekendeditie nog had gebogen over de toch wel onheilspellende vraag ‘Is er leven na België?’.
Wanneer koninklijk verkenner Herman Van Rompuy in de loop van de week zijn bevindingen aan de koning overhandigt, zal blijken wat er rest van de hulpscenario’s waarmee de afgelopen week werd gegoocheld om de oranje-blauwe formatiepoging op de rails te houden. Want weinigen zeggen het openlijk, maar eigenlijk gelooft niemand nog in een coalitie van christendemocraten en liberalen.
De twee winnaars van de verkiezingen, de liberale MR van Didier Reynders en het kartel CD&V/N-VA van Jo Vandeurzen en Bart De Wever, slagen er niet in hun zege in politieke macht om te zetten. Omdat Joëlle Milquet en haar CDH, uit puur politiek lijfsbehoud, blijven weigeren zich voluit in de regeringsonderhandelingen te engageren en de regionale band met de PS van Elio Di Rupo los te laten.
De Franstalige groenen bij de formatie betrekken, was een wanhoopspoging om Milquet alsnog uit haar isolement te halen en een krachtiger as te smeden van MR, CDH en Ecolo tegen de nog altijd machtige PS.
Aan Vlaamse zijde wordt dan weer forse druk gezet op Bart De Wever en zijn N-VA, de kartelpartner van CD&V. De pogingen tot demonisering van Bart De Wever zijn al een tijdje aan de gang, maar de jongste dagen nemen ze in felheid toe.
De krant La Libre Belgique plukte zelfs een foto van de webstek van Vlaams Belang waarop De Wever te zien is met de Franse extreemrechtse politicus Jean-Marie Le Pen. De foto werd genomen tijdens een debat in Antwerpen dat De Wever als toehoorder bijwoonde.
In lichtjes hysterische perscommentaren wordt De Wever nu ook met Philip Dewinter vergeleken en wordt zelfs de schuld voor het mislukken van koninklijk onderhandelaar Jean-Luc Dehaene op zijn conto geschoven.
Bij CD&V, waar ze als vanouds weer de aandrang voelen opwellen om het land te redden, stijgt bijgevolg de zenuwachtigheid. Ook al omdat de traditionele krachten achter de partij, vooral werkgevers- en werknemersorganisaties, ongeduldig worden en zich beginnen te roeren.
De N-VA lozen en zich tevreden stellen met wat Eric Van Rompuy ‘een communautaire Cola Light’ noemde, is voor CD&V evenwel geen optie. De minste communautaire toegeving zal bij de regionale verkiezingen van 2009 tegen haar worden gebruikt.
Daarom zou het zijn partij van pas komen mocht koninklijk verkenner Herman Van Rompuy concluderen dat Didier Reynders nu maar eens in het veld moet worden gestuurd, al dan niet aan het hoofd van een tripartite, van welke samenstelling ook.
Het is tenslotte Paars dat in 2002 de provinciale kieskringen uittekende die een jaar later al door het Grondwettelijk Hof ongrondwettelijk werden bevonden.
Het was ook Paars dat in 2001, met de hulp van het CDH van Joëlle Milquet, de financieringswet liet goedkeuren, waarvan vicepremier Patrick Dewael onlangs in Le Soir toegaf dat die binnen afzienbare tijd het federale België insolvabel maakt en het voortbestaan van het sociale systeem in het gedrang brengt.
België mag dan stilaan verdampen, sommige gewoonten blijven onaangetast. Vorige week immers raakte bekend dat vicepremier en minister van Financiën Didier Reynders zijn kabinetschef Bruno Colmant liet benoemen tot directievoorzitter van Euronext Brussel. Het is in acht jaar tijd de zevende kabinetschef van Didier Reynders die naar een topbenoeming wordt gekatapulteerd.
Wat jammer dat Didier Reynders aan het bestuur van zijn ministerie van Financiën niet evenveel zorg besteedde als aan de politieke benoemingen van zijn liberale medestanders.
door Rik Van Cauwelaert
