Waar staat de grootste mouterij van Europa? Allez toe, raad ne keer. Het begint met een ‘H’. In Herent! Haha, wie had dat durven denken: in Herent. Het was Paul D’Hoore die het ons in TerZake kwam vertellen. En D’Hoore kan het weten, want hij woont zelf in Herent. Hij bracht het bedrijf dan ook prominent in beeld: Cargill.
De dag voordien was de premier namelijk in de VS reclame gaan maken voor het gunstige Belgische bedrijfsklimaat. Net toen ze daar allemaal ziedend waren over ons veto in de NAVO tegen hulp aan Turkije. Dat was niet bepaald het beste moment om Amerikaanse investeerders te overtuigen, maar de premier zou het eens even gaan regelen zie, in New York.
De eerste afspraak, in de kantoren van The New York Times, viel in het water door een bomalarm. De tweede, op de vloer van Wall Street, werd door de beursdirectie goed en wel verboden. Maar kom, een receptietje met de Amerikaanse pers in een of ander Belgisch huis ging wel door. Al mochten de Belgische verslaggevers daarbij niet aanwezig zijn en konden ze dus ook niet vaststellen hoe weinig Amerikaanse collega’s er waren.
Die hele trip van Verhofstadt was een gigantisch fiasco, nog erger dan zijn burgerreferendum, maar volgens het joenk was alles gewéldig. Hij was nauwelijks van het vliegveld in zijn hotel in Manhattan aangekomen of hij liet de meegereisde reporters al triomfantelijk weten dat zijn reis een eerste groot contract had opgeleverd: Cargill. Twee telefoontjes met het thuisfront en de hele Belgische pers wist dat de nieuwe vestiging van Cargill in Mechelen drie dagen later al zou opengaan en dat die beslissing vier maanden voordien was genomen. Van een leugenaar gesproken. Paul D’Hoore liet de kans alleszins niet liggen en zong uitgebreid de lof van Cargill Herent, de grootste mouterij van Europa.
D’Hoore komt oorspronkelijk van Wingene, van bij de varkenspest, maar woont al vele jaren in Herent waar zijn vrouw geboren en getogen is. Ze is een telg van de lokaal wereldberoemde familie Magits, en is actief in de gemeentepolitiek. Voor de VLD nog wel. Terwijl Paul toch tot de Boerenbond moet worden gerekend, aangezien hij jarenlang Van Boer en Tuinder heeft gepresenteerd. Het moet zijn dat zijn vrouw de burgermanifesten over de pressiegroepen indertijd niet al te nauwkeurig heeft gelezen.
Nu moet u weten dat in Herent Willy Kuijpers in zijn eentje dubbel zoveel stemmen behaalt als alle VLD’ers samen. Toen hij na de vorige verkiezing dan ook niet bereid bleek om de liberalen in zijn schepencollege op te nemen, kwam een boze D’Hoore ’s avonds zelf op zijn deur staan bonken: ‘Doe open, vuile zwarte! Wat zijn me dat voor streken?’ Sindsdien is Kuijpers nog maar één keer in Het Journaal geweest. Dat was nadat de eigenaar van een Herents bejaardentehuis zijn zaak had gesloten en zonder voorafgaande waarschuwing zestig ouden-van-dagen op straat had gezet. Toen een radeloze burgemeester probeerde te redden wat te redden viel, bleken de camera’s van de VRT verdacht snel ter plaatse. En stond op een veilige afstand D’Hoore grijnzend toe te kijken.
Naast alle columns, reportages, interviews, gastcauserieën en boeken die hij produceert, presenteert Paul op zondagavond ook nog Het Vermogen, een volstrekt overbodig economisch magazine op Canvas. Onlangs ging het over honden. Van tussen metershoge rekken vol hondenbrokken leverde D’Hoore een superieure parodie op Paul Jambers: ‘Colette en haar echtgenoot Jos hebben al vijftien jaar een labrador: Jacky. Jacky is hun beste vriend. Hij vervangt het kind dat Colette en Jos nooit hebben gehad omdat Colette…’ Wij zien Colette en Jos rondwandelen op de Grote Internationale Hondenshow van Hoogstraten. D’Hoore: ‘Alles wat baasjes van trouwe viervoeters begeren, kunnen ze hier kopen of bestellen.’
En dat blijkt heel wat. Jozefa, baasje van een trouwe poedel genaamd Fifi, getuigt: ‘Zijn oorkens, zijn mondje, zijn neuzeke, zijn euh… piepeltje en zijn poepke worden elke dag met rozenwater gedaan.’ Voor wie Jozefa niet goed zou begrijpen, heeft Paul er onderschriften bij gezet. Dan leidt hij weer een volgend filmpje in: ‘Katrien geeft ook geld uit aan de lichaamsverzorging van haar hond.’ Er volgt een overzicht van wat er zoal aan tandpasta’s en kleurshampoos voor honden op de markt is, en kynoloog Jos De Cuyper legt uit dat hondenverzorging big business is geworden.
D’Hoore is niet meer te stoppen: ‘Via het internet ontdekt Annie hydrotherapie voor honden.’ Op ons scherm dompelt de hydrotherapeut Annies lieveling zorgzaam onder in een jacuzzi. Even later zijn we in een groepspraktijk dan weer getuige van de sterilisatie van Bonzo, een cocker spaniel die voor 250 euro van heel wat genoegens wordt beroofd. En hij mag nog niet klagen, want daar wordt Max, een pekinees die het tijdelijke met het eeuwige heeft verwisseld, de oven van het hondencrematorium ingeschoven. En dat praat D’Hoore allemaal met een uitgestreken gezicht aan elkaar. Na nog enkele voordelen van de zip-sluiting op hondenvoerverpakkingen te heb- ben besproken, rondt hij op onnavolgbare wijze af: ‘Dit was Het Vermogen, tot volgende week.’
Begin deze maand werd Paul in TerZake eens te meer koud gepakt door Phara. Bij Bekaert was iemand ontslagen omdat hij een e-mailgrapje met pornofoto’s had uitgehaald, en dat mocht niet van Bert De Graeve. Bert is getrouwd met de dochter van wijlen Maurice De Wilde, meer uitleg is hier overbodig. De vraag was of werknemers op internet mogen surfen op kosten van hun baas. Volgens D’Hoore, die er met beide voeten intrapte, wel, op voorwaarde dat het ten behoeve van het werk is. Waarna Phara hem genadeloos onderuithaalde: ‘Stel dat gij hier tot ’s nachts alle aandelenbeurzen zou zitten afzoeken, is dat dan ten behoeve van het werk?’
D’Hoore slikte en slokte, en beperkte de schade door haast onhoorbaar te stamelen: ‘Tot genoegen.’ Phara liet een pijnlijke stilte vallen en kondigde de volgende reportage aan: ziltpoot bij Brabantse trekpaarden.
Koen Meulenaere
