JA

Opgetekend door Eline Strik

‘Het gaat om de legitieme bescherming van het patrimonium van een onderneming. Een bedrijf moet dat ook voor de aandeelhouders als een goede huisvader beheren. Eén aspect van goed beheer is controle op diefstal. Uit een enquête die wij begin dit jaar onder de bedrijven hielden, blijkt dat meer dan de helft van de ondernemingen met diefstal te maken krijgt.

Vroeger bestond er geen wetgeving rond fouilleren. Regels daarover werden opgenomen in het arbeidsreglement. Sinds drie juni geldt een nieuwe wet op de private veiligheid. Die verbiedt te checken wat mensen bij zich hebben, behalve in bepaalde gevallen. Zo mag de werkgever onder bepaalde voorwaarden wel uitgangscontroles houden wanneer hij een diefstal vermoedt. De onderneming moet echter op een lijst staan van bedrijven waarvan de activiteiten een veiligheidsrisico inhouden voor de samenleving, bijvoorbeeld door de aanwezigheid van wapens, chemische stoffen of explosieven. Diefstal komt hoofdzakelijk voor in de chemische industrie, maar bijvoorbeeld ook in ondernemingen die over veel cash of kostbaar materiaal beschikken. We willen zeker geen razzia’s organiseren, maar het lijkt ons zinvol om personen die verdacht worden van diefstal, even te vragen hun tas te openen

Er mogen nu ook controles op wapenbezit worden uitgevoerd en iemand die een niet-toegankelijk deel van het bedrijf betreedt, kan op zijn identiteit worden gecheckt. Die maatregel is echter te beperkt. Denk maar aan banken, daar heeft iedereen toegang tot de loketten.

Wij vragen dat alle bedrijven mogen fouilleren op voorwaarde dat het door professionele beveiligingsagenten gebeurt en dat de persoon zich vrijwillig aan de fouillering onderwerpt. Nu moeten de ondernemingen de politie inschakelen om de controles uit te voeren. Daardoor escaleert het hele probleem. Wij zouden liever zeggen: “Beste vrienden, mogen we eens kijken?”‘

NEE

‘De maatregelen die het VBO wil, zijn buiten alle proportie. Het fouilleren in alle bedrijven van alle werknemers, ook al is dat aan bepaalde voorwaarden verbonden, gaat ons echt te ver. Als we het goed begrijpen, wil minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael (VLD) meer dan één kleine beperking uit de wetgeving schrappen. Totnogtoe mag enkel gefouilleerd worden bij een vermoeden van diefstal, en als men weet wat er gestolen zou zijn. In de toekomst zou dat blijkbaar niet meer moeten. Het personeel kan dan op een meer systematische wijze worden gecontroleerd.

In bedrijven waar geen sociaal overleg is, komen de werknemers onder een enorme psychologische druk te staan. De werkgever kan hen zo immers raken in hun privacy en elke werknemer wordt een potentiële dief. Bovendien klagen de werkgevers altijd dat de media een te negatief beeld van hen ophangen. Via zo’n maatregel wordt nu juist hetzelfde gedaan met de werknemers. Ik kan nog een aantal van die regelingen bedenken. Worden voortaan ook alle klanten die een winkel betreden of verlaten, gefouilleerd? En elk parlementslid dat het halfrond binnen- of buitenwandelt? Worden ook alle automobilisten tegengehouden om hun wagen te doorzoeken? Want de controle beperkt zich niet tot kledij, ze kan ook plaatsvinden in de wagen. Niemand denkt daaraan, maar bij de werknemers moet dat blijkbaar wel zonder probleem kunnen. In dit debat worden verkeerde argumenten gebruikt. De werkgevers beroepen zich vooral op het onveiligheidgevoel en een mogelijke terrorismedreiging. Terrorisme aanhalen als argument om het personeel te fouilleren, kan niet. De doelstelling komt niet overeen met de middelen die worden gebruikt. Als er maatregelen genomen moeten worden, willen wij overleggen. Maar de wijze waarop nu wordt gehandeld, zint ons niet. Minister Dewael legt een voorstel op tafel, waarin hij enkel luistert naar het VBO en de bewakingssector. Maar met de vakbonden is er geen enkele dialoog meer.’

‘De helft van de bedrijven krijgt met diefstal te maken.’

‘Zo wordt elke werknemer een potentiële dief.’