Gehoord in TerZake: ‘Mevrouw, ik ben een man van mijn woord.’ Bart Somers!! Een man van zijn woord! Je gelooft je eigen oren niet. Bestaat er iets ergers dan Bart Somers? Waar ook ter wereld? ‘Geheel opgetrokken uit lucht’, schreef onze chef-Wetstraat al jaren geleden. Of uit ellebogen, dat zijn wij even kwijt. Maar waaruit hij ook is opgetrokken, als ze op zijn Olympische Spelen de discipline ‘liegen’ invoeren, pakt Somers goud, zilver, én brons.

Hij ging burgemeester van Mechelen blijven tot 2006, welke andere functie men hem ook zou aanbieden. Dat schreef hij zwart op wit in een boek. Twee dagen nadat het was voorgesteld nam hij ontslag als burgemeester, omdat men hem een andere functie had aangeboden. Hij ging Hugo Coveliers niet uit de partij zetten, hij zou het diplomatischer oplossen. Twee maanden later lag Coveliers uit de partij.

Als Brussel-Halle-Vilvoorde niet in vreedzaam overleg met de Walen kon worden gesplitst, dan zou de VLD voor het wetsvoorstel tot splitsing stemmen, zo beloofde hij plechtig aan de Vlaams-Brabantse burgemeesters. Brussel-Halle-Vilvoorde wérd niet in vreedzaam overleg gesplitst, de VLD stemde tégen het wetsvoorstel. Het migrantenstemrecht zou er onder de VLD nooit komen. ‘Read my lips’, riep Bartje samen met Patrick Dewael, vooraleer die laatste meer interesse begon te betonen voor de lips van Greet Op de Beeck. Het migrantenstemrecht is er ondertussen.

Zette Patricia De Waele onder druk om zich terug te trekken uit de voorzittersverkiezing van de VLD. ‘Dat loog ze’, loog Somers zelf zonder verpinken. En nu ging hij haar uit de partij zwieren, omdat ze in De Standaard zijn volmachten dictatoriaal had genoemd. De Waele kreeg een symbolische schorsing.

Toen de VLD twee weken geleden in Antwerpen een congres hield, en Karel De Gucht in De Morgen Jean-Marie Dedecker had uitgescholden voor doodgraver van de partij, hield Bartje de slottoespraak. Hij ging op een verhoogje staan, schroefde de microfoon op de laagste stand, en begon aandoenlijk te piepen: ‘De partijkopstukken moeten ophouden met elkaar publiekelijk te beledigen.’ Een sneer naar De Gucht, die samen met Mireille op de eerste rij hoofdschuddend zat te luisteren.

Toen de hele zaal ging staan, in de hoop met een kort applaus de slottoespraak te beëindigen, veerde na enige aarzeling ook De Gucht op uit zijn stoel. Ter goedkeuring van de aanval op zichzelf dus. Maar wie bleef ostentatief zitten? Als enige in het hele auditorium? Ook toen Karel haar nadrukkelijk aanmaande op te staan? Mireille Schreurs! De minachtende blik waarmee ze Somers bijna vanachter zijn pupiter bliksemde, hoorde thuis in het Louvre.

Niet gewend aan applaus, negeerde Bartje die blik: ‘Kibbelen, kibbelen, kibbelen… er wordt te veel gekibbeld in onze partij. Dat gekibbel moet ophouden. Wie nog kibbelt, vliegt eruit. Ik zeg: nee aan het gekibbel.’ En toen richtte Mireille zich op, in haar volle gracieuze lengte, besteeg met heupen en schouders wiegend het podium, gaf Bart Somers met de tip van haar laars een trap in de ballen, en nam de microfoon over. Twee minuten later sloegen de vlammen door het dak.

Die Mireille kan een zaal doen ontploffen. Heeft ooit samen met Marc Verwilghen een sketch opgevoerd tijdens de revue van de balie. Zij beeldde muziekinstrumenten uit, die hij vervolgens bespeelde. En dat deden beiden, om onduidelijke redenen, in badpak! Achter een doorschijnend scherm met tegenlicht erop! U kunt zich indenken wat voor suggesties daar gewekt werden. In de zaal wisten ze niet beter of de beide acteurs waren poedelnaakt, en bezig met handelingen waarvoor markies De Sade het hoofd zou hebben afgewend.

Wij wankelen hier eens te meer op de dunne scheidingslijn tussen humor en vulgariteit, maar toen Mireille op meesterlijke wijze een fagot imiteerde en Verwilghen zijn lippen aan haar embouchure zette, in zwembroek en in tegenlicht, ging er zelfs door de meest geharde magistraten in het publiek een siddering die het midden hield tussen genot en afgrijzen. Ze hebben Karel met zes man moeten tegenhouden, of hij was dwars doorheen dat scherm gedoken om Verwilghen eens en voorgoed van zijn onnatuurlijke neigingen te verlossen. Karel is erg jaloers.

Veel van wat zich daarna in de liberale partij heeft afgespeeld, vindt zijn oorsprong in die revueavond. Verwilghen werd eerst weggepest uit Dendermonde, waar hij alle stemmen inpikte waarop Karel vruchteloos zat te azen. En in de regering werd hij verbannen van Justitie naar wij zouden niet meer weten wat. Ontwikkelingssamenwerking of economie of zoiets. Enfin, iets waarvan hij nóg minder wist dan van het gerecht.

Mireille heeft als jong meisje nog meegedaan in Mira, wist u dat? Speelde zonder moeite Willeke van Ammelrooy van de set. Qua figuur was dat niet moeilijk: Van Ammelrooy tegen Schreurs, dat was derde provinciale tegen Champions League. Maar echt ruzie ontstond er pas toen Jan Decleir, die de rol van Lander vertolkte, op erotische wijze moest worden besprongen. Dat deed Van Ammelrooy volgens Mireille helemaal verkeerd. ‘Ik zal ekik het eens voordoen’, sprak ze op dat aparte toontje van haar, waarmee ze thans verkeersovertreders de les leest. Na afloop moest Jan Decleir toegeven dat het beter was.

Waarna Willeke het in café ‘De Meersblomme’ dan maar aanlegde met Maurice Rondeau. En Jan Decleir in de gevangenis werd opgesloten. Over die brug over de Schelde zijn ze vandaag nog aan het discussiëren.

Hoog tijd dat Mireille de VLD opnieuw gaat leiden. Zoals toen Karel voorzitter was.

Koen Meulenaere