‘Ze verzint geen verhaal omdat ze een bepaalde schrijver wil zijn of worden, maar om zichzelf een houvast te bieden, omdat taal de plaats is waar ze het meest thuis is.’
Marieke Lucas Rijneveld (26) is een dichter, bekend van haar debuutbundel Kalfsvlies, waarvoor ze de C. Buddingh’-prijs kreeg. Ze werkt nu aan haar debuutroman De avond is ongemak, die in januari 2018 zal verschijnen bij Atlas Contact.
Lize Spit: Ik leerde Marieke een paar jaar geleden kennen tijdens een schrijfresidentie in Parijs. Ik heb een grote bewondering voor haar, zowel voor haar als persoon als voor haar werk. Ze heeft een bijzondere kijk op de dingen, praat ook op een bijzondere manier. Haar werk is exact zoals zijzelf: breekbaar en eerlijk. Ze schrijft steeds poëtisch en intuïtief, haar gedichten zijn stapelwerkjes van beelden en gedachten en ook haar proza is erg associatief.
Vaak schrijft ze over donkere gebeurtenissen, schaamteloos. Over de dood of de aantrekkingskracht die de dood op personages heeft, steeds op een kinderlijke en naïeve manier, waardoor het tegelijk grappig en droevig wordt. Ze schrijft over de grote zaken, enkel door kleine zaken te benoemen. Soms ga je door de weemoed in haar gedichten plots zelf iets missen -zoals bijvoorbeeld de handen van andermans moeder in je haar, op zoek naar luizen.
Marieke Lucas Rijneveld is geen persoon die verhalen verzint omdat ze een bepaalde schrijver wil zijn of worden, ze schrijft verhalen om zichzelf een houvast te bieden, omdat taal de plaats is waar ze het meest thuis is. Dat maakt haar werk erg indringend. Het is een beetje zoals ze het zelf schrijft in haar gedicht over thuiskomen: ‘Al die tijd voor niets gezocht zag wel de slakken op het asfalt/ ervan uitgegaan dat zij steevast onderweg waren tot ik hoorde dat thuis/ geen plek is maar een welbevinden.’
Het smelt
Lize Spit,Das Mag, 480 blz., 22,95 euro
(R.S.)
