Op een persdiner in 1903 maakte de Franse minister van Onderwijs Joseph Chaumié bekend dat de Prix de Rome voor compositie vanaf dat jaar zou openstaan voor vrouwen. Meteen was er een kandidate: Juliette Toutain had compositie gestudeerd bij Gabriel Fauré en Auguste Chapuis. Grote consternatie bij de Académie. Die zorgde er met steun van Toutains vader (!) voor dat ze ‘om praktische redenen’ niet kon deelnemen. Na haar probeerden Hélène Fleury en Nadia Boulanger het. Fleury behaalde bij de tweede poging een derde prijs, Boulanger bij de derde poging een tweede prijs. De eerste vrouw die echt naar Rome mocht vertrekken was Nadia’s zus Lili in 1913. Ze was negentien en had nog vijf jaar te leven. Een lokale krant schreef, als met een tweesnijdend zwaard: ‘Suffragettes gooien ruiten in en steken huizen in brand. Dit meisje heeft echt gewonnen.’ Lili was het grotere talent maar Nadia zou dé mentor van de twintigste-eeuwse muziek worden. Lucile Richardot zingt nu liederen van allebei. Anne de Fornel begeleidt.
Op 26.10
