Rocksterren bezorgen drugs een slechte naam. Maar recreatief gebruik hoeft geen probleem te zijn, tenminste niet als we daar goed mee omspringen.

Het kleine geniale lichaam van Prince was amper afgekoeld na een intens leven vol stomende funk, en de geruchtenmolen trok zich knarsend op gang. Prince zou enkele dagen voor zijn dood in allerijl opgenomen zijn voor een overdosis. Geen antigriepspuitje, maar een save shot moest hem uit de klauwen van de dood redden. Wie Pulp Fiction heeft gezien, heeft daar een gruwelijk beeld van: John Travolta die de schuimbekkende Uma Thurman van een overdosis moet redden door een naald recht in haar hart te boren. In werkelijkheid wordt naloxone gebruikt, een antiopiaat dat intramusculair of zelfs als neusspray toegediend kan worden.

Belangrijk detail: Prince zou behandeld zijn voor een overdosis Percocet, een op voorschrift verkrijgbaar geneesmiddel dat hem van zijn heuppijn moest verlossen. Geef toe: toen u het woord ‘overdosis’ las, zag u de purperen held al snuivend en slikkend op zijn privéjet rondhuppelen, naakt, terwijl hij zich inwreef met pindakaas.

Het zijn dergelijke beelden die voorstanders van the war on drugs gebruiken om hun beleid te rechtvaardigen. Het verheerlijken van knuffeljunks à la Amy Winehouse zorgt er volgens hen voor dat hordes tieners zich op de naald storten. Dus moet er snoeihard ingegrepen worden, ook op festivalweides waar undercoveragenten de jeugd zullen bespieden in de hoop hen een minnelijke schikking aan te smeren zodat de statistieken burgemeesters behagen. Als je de tabellen erbij neemt, blijkt dat er in Antwerpen nog altijd meer fietsen worden gestolen dan drugsdelicten gepleegd. Met dergelijke cijfers kun je moeilijk van een drugsplaag spreken.

Eigenlijk is het omgekeerd: dode rocksterren bezorgen drugs een slechte naam. Kunstenaars hebben altijd de neiging de grens op te zoeken, ook met geestverruimende middelen. Dat loopt soms fout af, maar kunstenaars zijn niet representatief voor de gemiddelde recreatieve gebruiker die zijn weekend wil opleuken. Dat besef begint stilaan door te sijpelen. Zo pleitte een VN-panel onlangs voor het decriminaliseren van alle drugs. Legaliseer drugs van productie tot gebruik, controleer de kwaliteit, regel de verkoop via officiële punten, hef er belastingen op en investeer de winst in onderwijs en opvang voor de minderheid die wel verslaafd raakt. Gedaan met karteloorlogen, straatcriminaliteit en overdosissen door slecht versneden producten. Portugal gedoogt al meer dan vijftien jaar drugs voor persoonlijk gebruik en kijk, het gebruik en vooral de hiv-besmettingen daalden significant.

U denkt er maar eens over na terwijl de cafeïne van uw slow coffee door uw brein raast.

Roderik Six

‘In Antwerpen worden meer fietsdiefstallen dan drugsdelicten gepleegd.’