Secret of the Unicorn, de eerste Kuifjefilm van Steven Spielberg en Peter Jackson, komt eind 2011 in de zalen. Eindelijk, want Spielbergs eerste plannen met de jonge reporter zijn al meer dan een kwarteeuw oud. Een technologisch hoogstandje wordt het zeker. Of de bioscoopkassa’s zullen rinkelen, is een ander paar mouwen.
‘Indiana Jones is eigenlijk gewoon Kuifje, maar dan met seks.’ De Brit die dat schreef, was niet de enige recensent die in 1981, bij de release van Raiders of the Lost Ark, wees op de gelijkenissen tussen de archeoloog die de wereld rondreisde om de Ark des Verbonds uit de handen van een groepje nazi’s te houden en Hergés avontuurlijke reporter. Toen regisseur Spielberg, die Kuifje op dat moment niet kende, dat las, gaf hij zijn secretaresse de opdracht om enkele albums voor hem te gaan kopen. En zo begon een mooie romance die ondertussen al ruim een kwarteeuw duurt en over twee jaar zal uitmonden in The Adventures of Tintin: Secret of the Unicorn, gebaseerd op de albums Het geheim van de Eenhoorn en De schat van Scharlaken Rackham. Dat is de beknopte versie, want de weg naar Secret of the Unicorn was een stuk moeizamer dan die samenvatting laat vermoeden.
Vlak nadat hij Kuifje had leren kennen, ondernam Spielberg al een poging om de stripheld naar het grote scherm te brengen. Eind 1982 informeerde hij bij uitgeverij Casterman naar de rechten op het personage. Toen hij het jaar daarop in Londen was voor de opnames van The Temple of Doom, de tweede Indiana Jonesfilm, spraken hij en Hergé met elkaar af. De tekenaar stierf een week voor de ontmoeting, maar aangezien Hergé een grote fan was van Spielberg en hem volgens Kuifjekenner Michael Farr ooit omschreef als ‘de enige regisseur die mijn strips geloofwaardig zou kunnen verfilmen’, hadden Fanny Vlamynck, tweede vrouw van Hergé, en uitgever Casterman er geen bezwaar tegen om de rechten over te dragen.
Toch kwam de film niet van de grond: de scenario’s die Spielberg liet schrijven, konden de regisseur niet bekoren. In 1988 verstreek de deal, de rechten keerden terug naar de uitgeverij.
Daarop meldden zich enkele andere gegadigden, zoals de onlangs overleden Claude Berri, producent van de Asterix-films, en Roman Polanski, maar ook die projecten stierven een stille dood.
Pas in 2002 kwam er opnieuw schot in de zaak, toen Spielberg via zijn bedrijf DreamWorks de rechten op Kuifje weer liet lichten en filmplannen bekendmaakte met hoofdrollen voor grote namen als Tom Cruise en Tom Hanks. In januari van 2003 liet de regisseur in een interview zelfs weten dat de voorbereidingen rond waren. Toen even later ook het scenario, gebaseerd op De schat van de Eenhoorn, goedgekeurd werd, leek niets een doorbraak van Kuifje in Hollywood nog in de weg te staan. En toch werd het weer stil.
Het grote probleem was dat Spielberg eigenlijk geen ‘gewone’ Kuifjefilm, met acteurs die de personages spelen, wilde maken maar de wereld van Hergé volledig wilde reconstrueren via computeranimatie. De technologie om dat adequaat te doen stond echter nog niet ver genoeg. In de Lord of the Rings-trilogie van Peter Jackson dook in 2002 wel al Gollum op, een personage dat eerst gespeeld werd door de Britse acteur Andy Serkis, waarop diens bewegingen als input dienden voor computeranimatie. Die techniek, motion capture, zou pas twee jaar later een volledige animatiefilm dragen, The Polar Express, met in de hoofdrol Tom Hanks, of liever: een computerversie van Hanks.
Spielberg maakte een afspraak met Jackson. In hun gesprek bleek andermaal: great minds think alike. ‘Spielberg vroeg langs zijn neus weg of ik fan was van Kuifje’, zo herinnerde Jackson zich enkele maanden geleden dat gesprek, ‘en ik begon meteen te roepen: “Ik heb al die albums al lang in mijn hoofd zitten!” Het was direct beklonken.’
Op 15 mei 2007, een week voor Hergé zijn 100e verjaardag zou hebben gevierd, maakten Spielberg en Jackson bekend dat ze samen Kuifje zouden verfilmen. En in de daaropvolgende maanden werd duidelijk dat ze het groots zagen: de regisseurs zouden niet alleen gebruikmaken van de motion capture-technologie maar ook in 3D opnemen; er zouden niet één maar drie films komen, waarvan de eerste twee zelfs tegelijk opgenomen zouden worden, de ene met Spielberg en de andere met Jackson achter de camera.
De eerste film moest in dat plan dit jaar af zijn, maar die deadline zullen de twee regisseurs missen. Spielberg heeft begin maart, na 32 dagen op de set, wel de opnames met de acteurs afgerond, en nu is Jackson in zijn eigen studio in Nieuw-Zeeland bezig met de special effects. Normaal gezien moeten hij en zijn computer over vijftien maanden klaar zijn. De twee hebben zelfs een speciaal videoconferencingsysteem opgezet, zodat Spielberg alles vanuit de VS kan volgen. Maar voor alle duidelijkheid, dan gaat het enkel over Secret of the Unicorn, want het plan om in één keer twee films te draaien is al afgevoerd. Verder dan de mededeling dat er ideeën zijn voor het scenario van de sequel komt men niet meer.
Eigenlijk heeft Hollywood nooit echt van enthousiasme overgelopen voor Spielbergs Kuifjefilms. Sinds de regisseur wereldberoemd werd met E.T. heeft hij altijd een duidelijk principe gehanteerd: één voor hen, één voor mij. Hij maakt regelmatig een toegankelijke, publieksvriendelijke film die veel geld opbrengt – genre Jurassic Park of Indiana Jones – zodat hij zich de luxe kan veroorloven af en toe aan een project te werken dat hem na aan het hart ligt, zoals Schindler’s List of Munich. Europeanen lijkt het misschien vreemd, maar Secret of the Unicorn hoort eerder in de tweede categorie thuis. Kuifje is in de VS immers veel minder bekend, zeker bij kinderen. Naast Mickey Mouse en Donald Duck, Batman of Spider-Man is er voor Tintin and Snowy, zoals de journalist en zijn hond over de grote plas heten, slechts een plekje in de marge weggelegd.
Het zal dus geen sinecure zijn om een strippersonage dat, zoals te lezen was in het persbericht dat in mei 2007 werd rondgestuurd, ‘geen superheld is, en evenmin speciale krachten heeft’ aan de man te brengen. Het zegt veel dat de film eerst in Europa uit zal komen – begin november 2011 – en pas anderhalve maand later in de VS zelf, in de hoop dat het succes hier zal helpen bij de promotiecampagne in Amerika. Dat de cast van Secret of the Unicorn weinig grote sterren telt, helpt ook niet. Kuifje wordt vertolkt door Jamie Bell, die in 2000 doorbrak met zijn titelrol in Billy Elliot maar het daarna niet kon waarmaken. Andy Serkis neemt kapitein Haddock voor zijn rekening en de Britse komieken Simon Pegg en Nick Frost kruipen in de huid van detectives Jansen en Janssen. De enige naam die in de VS een belletje zal doen rinkelen, is Daniel ‘James Bond’ Craig, die slechterik Scharlaken Rackham speelt. Maar Craig heeft dan weer een broertje dood aan promotionele verplichtingen.
Een en ander heeft ervoor gezorgd dat zelfs Hollywoodgiganten als Spielberg en Jackson problemen hadden om het geld voor hun film bijeen te halen. Toen het duo halverwege 2008 zijn vooropgestelde budget van 130 miljoen dollar voorlegde aan de financiers, trok Universal, een van de twee studio’s die het geld op tafel wilden leggen, zich zelfs terug. De bonzen hadden eens goed de resultaten van eerdere motion capture-films als The Polar Express, Monster House en Beowulf bekeken, die allemaal minder opbrachten dan verwacht. Na een snel rekensommetje besloten ze dat ze maar liever geen deel uitmaakten van Spielbergs droom. Daarop moest Paramount, dat al 30 miljoen dollar had geïnvesteerd in de voorbereiding, op zoek naar een nieuwe partner, waardoor de release van Secret of the Unicorn werd uitgesteld naar 2011 en men het plan om twee films tegelijk op te nemen liet varen.
Nu de trein finaal op de sporen staat, kan Spielberg natuurlijk beginnen te plannen hoe hij zijn film aan de man zal brengen. En als hij nog een paar keer hulp krijgt van bijvoorbeeld The Simpsons – in een recente episode toont Bart zich zeer gehecht aan zijn album van De krab met de gulden scharen – bestaat de kans dat Secret of the Unicorn een kaskraker wordt, en het begin van een hele reeks films. ‘The little hero is huge in Europa, but will Tintin’s clever adventures ever catch on stateside?’, vroeg het Amerikaanse tijdschrift Entertainment Weekly zich in 1990 al af. Over een tweetal jaar weten we eindelijk het antwoord.
DOOR STEFAAN WERBROUCK
Het plan om in één keer twee films te draaien, is ondertussen al opgeborgen, want zelfs Spielberg en Jackson krijgen moeilijk geld los voor een project over een stripfiguur die geen superheld is.
