Dankzij onze chef-wetenschappen hebben we weer een vijand bij: Geert Rossaert, illegaal bever-uitzetter. In zijn recht van antwoord, enkele nummers geleden, vroeg de heer Rossaert zich af of alle artikels in Knack op dezelfde amateuristische manier worden geschreven als die van Dirk Draulans. Het zal een beetje gaan zeker? Voor wie neemt die knaap zich?
Wij moeten eerlijk toegeven dat wij dat artikel in kwestie, over bevers in de Dijlevallei, niet helemaal hebben begrepen. Drie keer herlezen en nog steeds snappen wij niet wat onze chef-wetenschappen precies aanwrijft aan bepaalde onverantwoordelijken, bij wie Rossaert een vooraanstaande plaats schijnt in te nemen. Als wij het correct samenvatten, had Draulans ergens in Oberkummern een Duitser te pakken gekregen, doctor Gerhard von Schwab, die beweerde dat Rossaert en zijn trawant Jorn Van den Bogaert aan de oever van de Dijle vier bevers hadden losgelaten. Vier!
Zo. Nu mogen de mensen veel kwaad spreken over Saddam Hoessein en Idi Amin – en onze chef-Wetstraat in zijn hoedanigheid van Afrikaspecialist ook nog over Samuel Doe, Milton Obote, José Eduardo Dos Santos, Joseph Désiré Mobutu, John en Charles Taylor, Yoweri Museveni, Robert Mugabe, Macias Nguema, Laurent Kabila, Jean-Bedel Bokassa en Fons Verplaetse – maar klandestien bevers loslaten hebben die kerels, met licht voorbehoud voor Fons Verplaetse, nooit gedaan. En zeker niet in de Dijlevallei. Voor Draulans komt dit vergrijp, na het vermoorden van veeartsen en het uitschrijven van nepoffertes voor communicatieopdrachten, duidelijk op de derde plaats in de misdaden-top-tien. Nog vóór kannibalisme in evenaarsgebieden.
Om vrijuit te spreken: zelf tillen wij er niet zo zwaar aan. Van die vier bevers zijn er intussen ongetwijfeld twee platgereden op de E314, een derde is gestorven aan myxomatose, en een vierde is genuttigd door een familie Afghanen die zich in een van de bouwvallige chalets langs de Dijle hebben verstopt. In afwachting van hun regularisatie door Patrick Dewael.
Over bevers weten wij niet veel meer dan dat ze hamsters aantrekken. Hoe weten wij dat, vraagt u zich af. De Fabeltjeskrant! Herinner u hoe Ed en Willem Bever, zelfs tijdens het inspannende werk aan hun stoommachine, voortdurend gestalkt werden door Marta en Mira Hamster, twee tuttelmeiden die hun libido niet onder controle hadden. Nog erger dan Hilde Vautmans met de premier, die men trouwens enige deontologische verwantschap met de gebroeders Bever zou kunnen toeschrijven. Verder zullen bevers, zoals alle knagers en christen-democratische vernieuwers, wel links en rechts iets kapotbijten, maar om daar het gerecht voor in te schakelen, zoals onze chef-wetenschappen zinnens is, dat gaat ons toch wat ver.
Doctor Gerhard von Schwab is niet de eerste de beste. Hij is de grootste beverexpert uit Beieren en torst trots de eretitel ‘der Bayerische Biberbauer’. Zijn rol in deze hele zaak is dubbel. Aan de ene kant is het uit zijn auto dat de bewuste vier bevers werden vrijgelaten door Geert Rossaert en Jorn Van de Bogaert. Aan de andere kant is hij de spijtoptant zonder wie deze kwalijke affaire niet aan het licht zou zijn gekomen.
Wij hoeven u de ontzetting en het ongeloof van von Schwab niet te schetsen, toen hij plots een woedende Draulans aan de lijn kreeg met de Maurice-Dewildiaanse vraag wat hij op de nacht van 11 op 12 april 2003 aan de oevers van de Dijle te zoeken had. Duitsers zijn, gezien hun ervaringen uit het verleden, bedreven ondervragers. Zeker indien men hen stalen klemmen en elektrische bedrading ter hand stelt. Maar, eens de lamp op hen zelf gericht, slaan ze binnen de kortste keren door. Ook doctor Gerhard hield niet lang stand tegen de geduchte ondervragingstechnieken van onze chef-wetenschappen. Het enige wat hem restte, was zijn eigen betrokkenheid zo sterk als mogelijk te minimaliseren. Ja, het was zijn auto. Ja, het waren zijn bevers. Neen, hij had ze niet laten lopen. ‘Ich habe es nicht gewusst’, probeerde de Duitser een beproefd argument nog eens uit. En hij had gedacht dat het Sumpfbiber waren geweest, dat zijn geen bevers maar ratten. Beverratten om helemaal de puntjes op de ü te zetten.
Die uitleg sneed geen hout bij onze chef-wetenschappen, die het schandaal over meerdere bladzijden in Knack zette. Een container vol reacties hebben we binnen gekregen. We mogen in dit blad het continue machtsmisbruik van de bende van Verhofstadt zwart op wit bewijzen, fraude bij overheidsbestedingen en -benoemingen aan het licht brengen, allerlei smokkelroutes en criminogene netwerken in kaart brengen… geen kat die reageert. Tenzij de VLD-top door het terugtrekken van reclamecampagnes. Maar waag u aan het uitzetten van bevers, en aan het heikele thema van de herintroduceringsprojecten, en de brievenbus van het BMC is te klein. Naast lof voor de moedige houding van onze chef-wetenschappen was er ook veel kritiek, en de onvermijdelijke brievenstroom van gesubsidieerde mier- en pierliefhebbers.
Op één punt stond Knack zwack: op de foto bij de reportage prijkten geen bevers, maar capibara’s! Bij het lezen van het artikel hadden wij het zelf niet opgemerkt maar een capibara of waterzwijn heeft niet de platte zwemstaart die kenmerkend is voor de bever. ‘Het water op de achtergrond’, zo schreef een wat sarcastische bioloog Jan Verboven uit Drongen, ‘is wellicht ook geen Vlaamse beek, laat staan de Dijle, maar veeleer een rivier in Brazilië of Paraguay.’
Onze chef-Wetstraat trommelde een tijdje dreigend met zijn vingers op zijn bureau, vooraleer Draulans de wind van voren te geven: ‘Als ge het verschil nog niet kent tussen een capabira en een bever, wat moet dat dan zijn met een bontbekplevier en een morinelkievit? Voortaan wil ik elke dierenfoto die gij gebruikt in Ontdek of Modern Leven eerst persoonlijk gecontroleerd hebben. Als ik zo slordig was in mijn Van de redactie, we zouden nogal brieven krijgen.’
Koen Meulenaere
