‘Alles eerlijk en correct verlopen, op misschien links of rechts een kleine poging tot intimidatie na.’ Ziedaar de opinie van Europees waarnemer Johan Van Hecke, hierna genoemd de Rat, over de democratische presidentsverkiezingen in Rwanda eind augustus. Democratisch is misschien een beetje overdreven. Al wie het tegen president Paul Kagame, de vriend van Guy Verhofstadt, wou opnemen, mocht al blij zijn indien hij vooraf alleen maar mond-dood was gemaakt.

De EU, die deze verkiezingen financierde, had een zeventigtal controleurs uitgestuurd. Zo’n kans op een gratis Afrikareis laat een rat niet liggen. Of Els De Temmerman ook op onze kosten is meegevlogen, durven wij deze keer niet te zeggen. Het schijnt zo goed niet meer te boteren tussen die twee. Gooien elkaar regelmatig het servies naar het hoofd. En backstage in Werchter een keer een vierseizoenenpizza. Maar, dit behoort tot het privé-leven en voor roddels over het privé-leven van politici bent u bij ons aan het verkeerde adres.

In Kigali haastte de Rat zich om zonder blikken of blozen te verklaren dat de verkiezingen een normaal beslag hadden gekregen. In een land waar zowat negentig procent van de bevolking Hutu is, behaalt een Tutsi-kandidaat 95 procent van de stemmen. In de stemlokalen waren alleen afgevaardigden van Kagame’s Patriottisch Front aanwezig. De kiezers moesten met hun duim een afdruk maken naast de foto van de kandidaat van hun keuze, op een papier dat zo licht was dat iedereen er dwars doorheen kon kijken. De kieshokjes waren in de meeste bureaus niet afgeschermd. En overal stonden spionnen van het Front om te noteren wie eventueel uit de pas zou durven stemmen. Kortom: alles eerlijk en correct verlopen.

Wij dienen ons neer te leggen bij het oordeel van een specialist als de Rat. Heeft hij niet gedurende jaren en met veel succes op kosten van de EVP-fractie de democratie, zij het de christen-democratie, in Afrika gevestigd? Daarbij had hij steeds één stichtend voorbeeld: Yoweri Museveni, de eerlijk en correct verkozen usurpator van Uganda. Die met zijn gewapende milities optreedt als beschermer van de toeristische trips naar de kindsoldaten die De Temmerman en de Rat organiseren.

Museveni liet bij zijn eigen verkiezingen politieke tegenstanders opsluiten in folterhuizen, en werd door de Verenigde Naties samen met de eerlijk verkozen Kagame een van de grote schuldigen genoemd achter de plunderingen in Oost-Congo, en achter de bloedige moordpartijen die daarmee gepaard gaan. De Rat heeft hem jaren de hemel in geprezen, tot dat VN-rapport uitkwam. Toen kende hij hem niet meer. Hoewel hij vroeger nochtans rondliep met in zijn portefeuille een foto van zichzelf naast Museveni. Om boven te halen als een of andere zwarte niet meteen gehoorzaamde. ‘Weet gij wel wie ik ken, maatje?’

We moeten het dus toegeven: de Rat is de right man om de verkiezing van Kagame, Museveni’s vroegere discipel, objectief te controleren.

Inmiddels hebben wij lang genoeg gewacht op een ontkenning van Yves Desmet op onze onthulling van enkele weken geleden. Het was dus wel degelijk zijn vriendin die samen met de dames De Gucht, Dewael en Slangen een plezierreisje in Uganda maakte. Mogelijk heeft Els De Temmerman ook hen tot bij de kindsoldaatjes geleid, zoals men vroeger een safaritoerist wel eens fotografeerde bij een mak gespoten leeuw, maar wie aanwezig was in restaurant Le Château in Kampala had niet de indruk dat de dames zwaar aangeslagen klonken. De geloofwaardigheid van Yves Desmet, bijvoorbeeld in zijn benadering van Karel De Gucht en Patrick Dewael, is hiermee gereduceerd tot nul. Dat Walter Pauli zo iemand in zijn krant duldt, begrijpen wij niet.

Wij blijven tevens wachten op een ontkenning van de premier dat ook zijn vrouw, zogezegd incognito, in Le Château is gaan dineren. Hoe zou het toch komen dat het uitgerekend in Kampala de zoete inval blijkt te zijn voor al die VLD’ers? We zijn er nog een vergeten: Karel Pinxten. Ook in Le Château geweest. Zat er samen met de Rat zijn overstap naar de VLD te vieren terwijl hij in de media tot maanden later bleef volhouden dat hij nog geen beslissing had genomen.

Een mens staat ervan te kijken wat hij allemaal verneemt in Kampala. Zo hebben sources sûres ons een merkwaardig verhaal ingefluisterd over de link tussen Karel Pinxten en meester Hein Diependaele, ’s Rats raadsman die in opdracht van zijn cliënt onze chef-Wetstraat voor de rechtbank ging dagen. De eerste klacht daartoe is nog niet ingediend, maar met een geslepen advocaat als Diependaele zijn verrassingen nooit ver weg.

Een geestelijke wordt beschuldigd van een vijfvoudige moord zonder dat ook maar één lijk is gevonden? U en ik denken: daar zetten we een pro-deootje op en dit weekend draagt de eerwaarde opnieuw de mis op. Ja, dag Jan. Meester Diependaele trekt de toga om: levenslang! Mensensmokkelaars verschijnen voor Freddy Troch? De klant van Diependaele wordt veroordeeld voor mensenhandel in plaats van mensensmokkel, wat het verschil betekent tussen drie maanden en acht jaar. Meester Diependaele gaat zoals altijd in beroep en met barstende hoofdpijn naar huis. Hollandse knapenschenner voor de rechter? Gaat eigenlijk vrijuit, maar de journalist die erover berichtte, cliënt van meester Diependaele, krijgt een zware boete nadat hij eerst al was opgesloten. Kijk niet verbaasd op als Semira Adamu deze week schuldig wordt bevonden en haar familie de proceskosten moet betalen.

Wij vernemen pas nu dat de Rat ook meester Diependaele al heeft laten vallen. En tussen de vier vrolijke Kampala-vriendinnen zit het ook mis. Mireille Schreurs vorige week in De Standaard Magazine: ‘Ik heb een hekel aan Slangen. Slangen in huis halen, vind ik echt niet kunnen.’ En verder: ‘Als ik extra verleidelijk wil zijn, koop ik een sensueel topje, wat pikante lingerie, een nauwsluitend badpak, of een paar extravagante oorbellen. Karel kickt vooral op pennen en dassen.’

Koen Meulenaere