Wie ‘Arizona, USA’ zegt, die denkt meteen aan ruwe woestijnen, reusachtige cactussen, ruige Rocky Mountains en andere westernclichés waarmee je mythische landschappen bijeen kunt dromen. De Amerikaanse schilder en printmaker Jason Saager (°1982) ontsproot aan die weidse grond en reflecteert in Sky Gardens, zijn eerste solo bij galerist Rodolphe Janssen, over de manier waarop je natuur, ruimte, duur en perspectief kunt afbeelden. Alsof je on the road door het raam kijkt, maar de landschappen bevroren blijken.
Hypergestileerde bomen die zo hoog tot in de hemel reiken dat ze gekieteld worden door wolken. Golvende graanvelden die samen een schaakbord lijken te vormen. Een rotsachtig woestijnlandschap dat pardoes op een luchtfoto van grasgroene weides lijkt te zijn gebotst. Saager laat de stad achter zich en construeert imaginaire beelden gebouwd met uitgerekte, bijna belachelijk verticale bomen en azuurblauwe hemels. Daarbij laat hij zich inspireren door de naturalistische traditie van Italiaanse renaissanceschilders à la Piero della Francesca, die ook zo’n fetisj voor strakke structuren en rechte lijnen had, al flitst Saagers gefantaseerde, rigide afgelijnde flora je evengoed terug de naïeve jungles van Henri Rousseau in. Maar dan zonder exotische beesten.
Saager, die woont en werkt in Brooklyn, New York, combineert de fysieke directheid van prints met de traagheid en precisie van schilderen met olieverf. Doorgaans begint hij met een op acrylglas geschilderd basisontwerp op papier te drukken, door er met zijn volle gewicht bovenop te staan, om die unieke afdruk vervolgens te gebruiken als vertrekpunt van zijn even elegante als enigmatische landschappen. Gewas na gewas wordt er met fijne stroken bij geschilderd, tot er een ensemble ontstaat dat een ritmisch uitgebalanceerd geheel vormt, en de werken iets intiems en spookachtigs tegelijk krijgen. Alsof het uitvergrote postkaarten zijn uit de twilightzone tussen toen en nu, hier en nergens.
Jason Saager, Sky Gardens, Rodolphe Janssen, tot 28 mei in Elsene
