Op 26 november organiseert Hind Eljadid (28) het Belgisch kampioenschap Slam Poetry in Brussel. Maar dat is slechts een van haar kunsten.
Waarom noemt u uzelf woordkunstenaar?
Hind Eljadid: Omdat ik heel veel verschillende dingen doe met taal. Ik schrijf gedichten en columns, ik presenteer en maak documentaires. Ik ben een verhalenverteller.
Vorig jaar werd uw debuutroman Kruimeldief gepubliceerd.
Eljadid: Het is een autobiografie van mijn mama, mijn zus en mezelf. Het vertelt het verhaal van onze moeilijke jeugd. Wij moesten al heel vroeg zorgen voor onze zieke moeder, die ondertussen is overleden.
U stelt zich heel kwetsbaar op in dat boek.
Eljadid: Veel mensen verbergen hun emoties alsof ze zich ervoor schamen. Dat vind ik jammer, want door je open te stellen, kom je niet alleen dichter bij mensen die om je geven, maar word je zelf ook sterker. Over die gevoelens schrijven was voor mij erg therapeutisch.
U bent actief in de culturele sector. Hebt u daar soms last van racisme?
Eljadid: Je zou denken dat het een progressieve en open sector is, maar ook daar kom ik bekrompenheid tegen, net zoals trouwens in alle andere sectoren.
Intussen schrijft u ook een biografie.
Eljadid: Vastgoedmakelaar Guy Penders vroeg mij dat vorig jaar. Hij is een rijke selfmade man die vertelt hoe hij het gemaakt heeft door hard te werken. Ik hou van nieuwe uitdagingen. In Kruimeldief schreef ik over mijn leven, nu schrijf ik over dat van iemand anders.
Hoe belangrijk is uw zus voor u?
Eljadid: Ze is de illustratrice van mijn debuutroman, maar ze is veel meer dan dat. Uiterlijk lijken we niet erg op elkaar, maar we zijn zielsverwanten en de kunst brengt ons nog dichter bij mekaar.
En dan was er dat akkefietje deze zomer. U presenteerde met Aster Nzeyimana de Antwerp Pride Opening Night. Toen jullie Liliane Saint-Pierre wilden bedanken voor haar optreden, werd zij boos omdat ze haar hit Soldiers of Love nog niet had gezongen.
Eljadid: (lachend) Een lastig momentje, maar wij moesten ons houden aan een strak tijdschema en er waren artiesten aan het wachten. Ach, ik heb dat ‘schandaaltje’ gewoon laten overwaaien.
