In dodelijke omarming blijven Israël en Palestina verder naar het einde stappen.
VS-president George W. Bush zou een plan hebben voor een regeling tussen Israël en de Palestijnen. Serieuze lekken in zijn omgeving houden dat hardnekkig vol en dus hangt de halve wereld aan zijn lippen: de Europeanen, de Russen, de VN, de Arabische wereld, allemaal verwachten ze van de VS de verlossende actie uit de eeuwigdurende oorlog. Israël heeft geen interesse. Palestijns president Yasser Arafat, die weer een kwade bui ziet hangen, verklaarde vrijdag in een interview met de Israëlische krant Haaretz dat hij bereid is het plan van Bill Clinton te aanvaarden. Helaas is nu Bush president. Hij zei ook de actie van Palestijnse prominente intellectuelen – geleid door Sari Nusseibeh en Hanan Ashrawi – te steunen, die oproepen om de zelfmoordacties tegen Israël te stoppen. Helaas ontploften in dezelfde week twee zelfmoordenaars in Jeruzalem en één schutter viel een nederzetting aan op de Westoever en schoot er vijf mensen dood, onder wie een vrouw en haar drie kinderen. Het totaal aantal Israëlische doden voor de drie acties kwam op 31. Vrijdag in Jenin schoten tanks op de groentemarkt toen inwoners dachten dat het uitgaansverbod opgeheven was en eten gingen kopen. Vier doden, onder wie drie kinderen. Vrijdag alleen tien dode Palestijnen.
Worden Palestijnse doden al een tijd niet meer geteld of officieel betreurd, zij missen hun uitwerking niet. De voortdurende bezetting die erger wordt in plaats van te verminderen, de onophoudelijke raids van het Israëlische bezettingsleger, met zijn stoet van verwoestingen, doden en gewonden, de eindeloze rij van ‘gewone’ slachtoffers, maken het de lieden die kandidaten voor zelfmoordaanslagen rekruteren steeds makkelijker.
Het grote offensief eerder dit jaar dat onder meer in Nablus en Jenin de ’terroristische infrastructuur’ ging vernietigen, heeft natuurlijk alleen maar het beetje nog overblijvende hoop van de Palestijnen vernietigd, plus wat nog restte van de slagkracht van de Palestijnse Autoriteit. De bommen zullen blijven ontploffen tenzij, zoals enkele verlichte geesten opmerken, de Palestijnse Autoriteit een politiek perspectief wordt geboden dat de burgeroorlog ‘zinvol’ zou maken. De burgeroorlog die nodig is om de Hamas en Jihad te ontmantelen, de islamistische groepen die geen vrede willen maar oorlog.
PALESTIJNEN DEPORTEREN
De bommen die precies getimed ontploffen, doen George W. Bush verstommen. Jammer, want wat van zijn plan uitlekte – een ‘voorlopige’ Palestijnse staat op een fractie van de Bezette Gebieden van Westoever en Gaza, gevolgd door onderhandelingen ‘van staat tot staat’ over definitieve grenzen en regeling – mag dan volslagen inadequaat zijn, misschien zou het de Palestijnen toch het politieke perspectief kunnen bieden dat tot de doorbraak leidt. Met of zonder Arafat. De legendarische Aboe Ammar is nu zo diep gezonken in de ogen van zijn volk (Edward Said roept op vanuit New York om hem opzij te zetten, verkiezingen te organiseren en in ernst te beginnen werken aan de eigen staat, maar zegt er niet bij hoe dat te doen.) dat hij wellicht alleen maar belangrijk blijft als symbool van verkozen leider, en in de mate dat Bush en Sharon hem weg willen.
De doden in Jeruzalem geven de Israëlische premier Ariel Sharon de vrije hand. Er zijn plannen om, naast of zonder Arafat, een aantal van zijn medewerkers, belangrijke Palestijnen te deporteren. Wie stond er aan het hoofd van die lijst? Sari Nusseibeh toch wel, en Hanan Ashrawi… De beslissing is genomen, en de werken zijn begonnen, voor de bouw van een ‘veiligheidsschutting’, een Berlijnse Muur met prikkeldraad en elektronica en camera’s en machinegeweren langs de ‘Groene Lijn’ van 1967 – maar allicht op Palestijns grondgebied – om de infiltratie van terroristen in Israël te verhinderen. De de facto scheiding ‘vergeet’ de joodse kolonisten in Palestina en de Arabieren aan Israëlische kant, en telt dus alleen maar als reuzenstap te meer naar méér landdiefstal, méér haat en oorlog.
In afwachting daarvan heeft Israël tweeduizend reservisten opgeroepen, als mobilisatie voor een nieuw en ‘verpletterend’ offensief tegen, nog maar eens, ‘de terroristische infrastructuur’, en heeft het bezettingsleger de afgelopen week vijf Palestijnse steden opnieuw bezet, volgens de regering voor onbepaalde tijd: het leger dat Palestina binnenvalt, zal daar voortaan blijven ’tot het terrorisme is opgehouden’. Het wordt geen ‘administratieve’ bezetting van de Palestijnse gebieden, zei de regering nog. Alleen een militaire. Dat is ten slotte voor generaal Sharon wat hij het beste kan.
Sus van Elzen
