De Britten maken zich grote zorgen over de groeiende groep illegale immigranten bij Calais. Het vooruitzicht op werk en de soepele regelgeving lokken hen naar het Verenigd Koninkrijk.
‘We zitten met een zwerm mensen die via de Middellandse Zee naar Groot-Brittannië komt omdat wij banen hebben’, formuleerde de Britse premier David Cameron het immigrantenvraagstuk vorige week. Dit jaar landden 180.000 immigranten op de kusten van Italië en Griekenland. Zo’n 5000 reisden door naar Calais, vanwaar elke nacht honderden de oversteek naar het Verenigd Koninkrijk proberen te maken. Het is onduidelijk hoeveel van hen de krijtrotsen bereiken. Vaststaat dat hun aantal deze zomer sterk toenam. Sinds begin juni hield de Britse politie vierhonderd illegale immigranten aan, vijftien keer zoveel als in de eerste vijf maanden van 2014.
De twee belangrijkste redenen voor immigranten om naar het Verenigd Koninkrijk te komen zijn werk en studie. De actiegroep Migration Watch spreekt van 1,1 miljoen ‘ongereguleerde inwoners’. Alleen is de overgrote meerderheid van de illegalen niet in een vrachtwagen de grens over gesmokkeld, maar het land binnengekomen via de luchthaven London-Heathrow. Legaal. Als Cameron het illegalenprobleem echt wil aanpakken, luidt de kritiek, kan hij beter de tienduizenden Australiërs en Brazilianen die jaarlijks onderduiken als hun studie- of werkvisum verloopt het land uitzetten. Maar de laatste tien jaar is het aantal uitzettingen gehalveerd. Camerons dilemma is dat het Verenigd Koninkrijk immigranten nodig heeft. Dankzij buitenlanders herstelde de Britse economie zich eerder dan andere EU-lidstaten.
Natacha Bouchart, burgemeester van Calais, legt de schuld van het groeiende immigrantenkamp nabij haar stad bij de Britten. Met zijn vage regels en royale uitkeringen is het Verenigd Koninkrijk ‘een eldorado voor immigranten’, zegt ze. Wat de migranten het meest motiveert, is de indruk dat iedereen die in het Verenigd Koninkrijk voor een schijntje wil werken, wel ergens als bordenwasser kan beginnen. Bovendien kent het Verenigd Koninkrijk geen verplichte identiteitskaart. Niemand kan door de politie op straat om zijn papieren worden gevraagd. Ook is er geen verplichting om je in te schrijven bij de burgerlijke stand. Met een beetje geluk kunnen immigranten zonder persoonsbewijs terecht bij een ziekenhuis of een bibliotheek. Verder is er de taal. Als de migranten in Calais een Europese taal spreken, is het doorgaans Engels. Zo niet, willen ze dat hun kinderen ermee opgroeien. En nergens in Europa is de kans groter dat nieuwkomers er vrienden, familie of stamgenoten hebben wonen dan in Londen.
Londen heeft Calais meer hekken en politiehonden beloofd. Toch zijn de Britten er niet gerust op. ‘De Kanaaltunnel wordt onze Berlijnse Muur, een grens bewaakt door paramilitaire politie en honden, terwijl onschuldige mensen overlijden in pogingen de overkant te bereiken’, schreef columnist Nick Cohen in The Observer. De Britten vragen zich af waarom de Fransen niet meer doen om de immigranten bij de Kanaaltunnel vandaan te houden. Of waarom er niet meer agenten op worden afgestuurd. Maar de Britse ministers zwijgen. De regering in Londen wil koste wat kost de Brits-Franse samenwerking in Calais goed houden. Het alternatief is dat Frankrijk de andere kant opkijkt en de immigranten laat doorstromen naar Dover. En dat is voor Londen de echte nachtmerrie.
Lia van Bekhoven
‘De Kanaaltunnel wordt onze Berlijnse Muur, terwijl onschuldige mensen overlijden in een poging de overkant te bereiken.’
