Abortus (1)
Naar aanleiding van een enquête bij de Belgische bevolking pleit de gynaecologe Anne Verougstraete voor het schrappen van de strafbaarheid van abortus en van de verplichte wachttijd (‘Politici hoeven zich geen zorgen te maken: iedereen vindt abortus een recht’, Knack nr. 16). De huidige Belgische abortuswet is al zeer ruim. Ze was een compromis tussen de bescherming van het ongeboren leven en de moeilijke situatie waarin een vrouw zich bevindt. De vrouw bepaalt zelf wat zij onder een ‘noodsituatie’ verstaat in de eerste twaalf weken van de zwangerschap; ook de rechter kan dit niet meer aanvechten. Na deze periode kan abortus tot aan de geboorte als de zwangerschap een ernstig gevaar voor de gezondheid van de vrouw inhoudt of als het kind aan een uiterst zware en ongeneeslijke kwaal lijdt. Bijna dertig jaar na de wet van 3 april 1990 is er, op een uitzondering na waarbij de noodtoestand werd ingeroepen om een kortere wachttermijn te rechtvaardigen, geen vervolging meer geweest.
Een aanpassing van de huidige Belgische wetgeving is zeker bespreekbaar. Maar dan moet er eveneens worden nagedacht over een betere bescherming van het ongeboren kind. In het huidige debat komt dat nergens aan bod. Het beoogde evenwicht tussen de belangen van het ongeboren kind en die van de vrouw in nood zijn noch in de huidige Belgische wetgeving, noch in de voorgestelde wijzigingen gegarandeerd.
Patrick Garré, Merelbeke
Abortus (2)
Abortus op gehandicapt of ziek ongeboren menselijk leven is actieve euthanasie. Dat is nog steeds strafbaar.
Greta Behets
Stedenbouw
Bouwmeester Marcel Smets spreekt terecht over de zware fouten in Antwerpen, begaan door stadsbestuur en architecten (‘Niet achter elk gesprek met een projectontwikkelaar schuilt een politiek schandaal’, Knack nr. 16). Een schoolvoorbeeld hiervan is het beschermde monument van het Havenhuis, dat op een schabouwelijke manier door Zaha Hadid werd verkracht. Ook Lode Craeybeckx kende er iets van. Hij liet onder meer de historische Vlaamse Schouwburg of Volksschouwburg slopen om er een gedrocht als de Theater Building in de plaats te zetten. Het scheelde geen haar of ook de Bourla was gesloopt! De Antwerp Tower naast de historische Vlaamse Opera neerpoten is ook een voorbeeld van hoe het niet moet. De stedenbouwkundige vergissingen door het Antwerpse stadsbestuur zijn legio. Arm Antwerpen!
André Cassiers, Brasschaat
Ken Loach
In het interview met de BBC verneem je dat Ken Loach alleen maar Jeremy Corbyn verdedigt en dat hij, net als Corbyn en bijvoorbeeld ook Nathalie Portman, kritiek heeft op de manier waarop de staat Israël omgaat met de Palestijnen. Dat is heel iets anders dan de holocaust ontkennen (‘De duistere kant van Ken Loach’, Knack nr. 17).
Frank Van Overmeire
Jeugdbeleid (1)
Volgens jeugdwerker Nina Henkens is er in Antwerpen te weinig aandacht voor de noden van de jongeren. Ze zou zich baseren op een ondervraging van duizend jongeren, over hoe ze het leven in de stad ervaren. Vijftig procent geeft aan zich slecht in zijn vel te voelen. Dit zou volgens Henkens de schuld zijn van Bart De Wever: ze noemt zijn uitspraken ‘een symbolisch geweld’ (‘Scherpe uitspraken van De Wever doen jongeren geen goed’, Knack nr. 17). Zelfs de incidenten in Borgerhout minimaliseert ze: het zijn de agenten die de wijk stigmatiseren. De jeugd moet maar eens beseffen dat er inspanningen nodig zijn om iets te realiseren, en dat het allemaal niet vanzelf komt. Of moet de staat blijven opdraaien voor het negativisme van de jeugd?
Frans Laurijssen
Jeugdbeleid (2)
Wanneer kaart men de verantwoordelijkheid van de ouders eens aan? Het zijn altijd de burgemeester, de politie en de scholen die tekortschieten.
Marcel Pittevils
Aron Berger (1)
Na wat de Joodse Gemeenschap in Europa te verduren heeft gekregen, mag het een klein wonder heten dat ze hier überhaupt nog vertegenwoordigd is, dat ze hier nog iemand de hand wil schudden, ja, dat ze zich in onze gemeenschap nog politiek wil engageren (‘De wandelende jood en onze absolute waarden’, Knack nr. 17). In plaats van getoeter over onze Westerse Fundamentele Waarden was een respectvolle terughoudendheid op haar plaats geweest. Een bondig ‘Et alors?’ van Kris Peeters had volstaan.
Karel Colpaert, Oosterzele
Aron Berger (2)
Nog te vaak maken we in onze seculiere maatschappij uitzonderingen voor achterlijke of discriminerende gebruiken, uitgevonden of in stand gehouden door religie. Dit heeft niets te maken met links of rechts of migratieachtergrond, maar alles met religieuze indoctrinatie op school. Laten we daar eindelijk eens lessen uit trekken.
Wim Prové, Brugge
Werkgelegenheid
In ‘De middenklasse zaagt en klaagt maar wordt nergens zo goed bediend als in België’ (Knack nr. 15) doet Ive Marx het voorstel om aan de onderkant van de arbeidsmarkt een segment van lagere lonen te creëren. Voor mensen die nu inactief zijn, zou dat een opstap kunnen zijn naar een betere baan. Het is een bekend argument en Marx verwijst naar Nederland en Duitsland. Dat is een ongelukkige vergelijking, want in beide landen blijkt dat mensen blijven hangen in die slechtbetaalde banen. Het lost de armoede helemaal niet op.
Ron Verhoef, Valthermond, Nederland
Benoemingen (1)
Dat belangrijke posten politiek opgevuld worden, is niet nieuw. Dat dit nu zonder enige schroom gebeurt, is van recentere datum (‘Frère & zonen’, Knack nr. 17). Uiteraard doen alle partijen eraan mee, met op kop de partij die het allemaal anders en beter ging doen – lees: de N-VA. Het is ook de partij die steeds als eerste staat te roepen dat alles wat nu fout loopt, een erfenis is uit het verleden, ook al zaten ze dan mee in de regering die die beslissingen nam. Dat vergeten ze dan even te vermelden.
Paul Van Laer, Deurne
Benoemingen (2)
Deze toepassing van nepotisme vind je ook bij talrijke van onze politici, zowel links als rechts. Het hoeft dus niet te verwonderen dat deze praktijk ook voorkomt bij bankiers.
Jean-Claude Steens
Isopropanol
Een aantal belangrijke details werden over het hoofd gezien in het artikel ‘Hoe een grondstof voor gifgas door de handen van de Belgische douane glipte’ (Knack nr. 16) over de zogenaamde export van Belgische gifgasingrediënten naar Syrië.
Isopropanol is een zeer nuttig industrieel product met tal van toepassingen, en België gebruikte een veelvoud van de 96 ton isopropanol die Syrië in die tijdspanne bestelde. De isopropanol werd uitgevoerd naar privébedrijven; een link met de Syrische staat of een andere speler in het conflict hebben de journalisten niet aangetoond. Mocht de Syrische staat heimelijk isopropanol willen bemachtigen, dan zou een officiële bestelling uit een plaats waar export verboden is, onlogisch zijn. Isopropanol is eenvoudig industrieel te produceren uit beschikbare grondstoffen zoals aceton of propeen. Daarnaast is smokkel uit niet-EU-landen eenvoudiger, in het bijzonder vanuit bevriende buurlanden zoals Iran. De echte kenmerkende grondstof van het ‘gifgas’ sarin (het is een vloeistof en geen gas) is DF, methylfosfonzuurdifluoride. Mocht een sarinproducent problemen hebben om isopropanol te bemachtigen, dan kan hij simpelweg een andere alcohol dan isopropanol gebruiken, en in plaats van sarin even gevaarlijke verwante stoffen als soman, cyclosarin of een andere stof aanmaken. In tegenstelling tot isopropanol is DF een moeilijk te verkrijgen en streng gecontroleerd product, dat onder het Verdrag chemische wapens valt.
Op basis van de feiten lijkt dit eerder een typisch Belgisch verhaal waarin de systemen jarenlang niet up-to-date waren met de nieuwe regelgevingen. Daardoor overtraden de bedrijven de wet zonder dat zij of de wetgever het meteen doorhadden. Aangezien het recente bombardement op Syrië officieel een rechtstreeks gevolg was van een tot op heden niet aangetoonde (noch ontkrachte) chemische aanval, is het zeer belangrijk het bij de feiten te houden en nauwkeurig te zijn. We mogen absoluut niet dezelfde fouten maken als tijdens de oorlog in Irak. Toen werd de publieke opinie gemanipuleerd met wat later hersenspinsels bleken.
Wim Dehaen, University of Chemistry and Technology, Praag, Tsjechië
