Molenbeek

Ik liep vorige maand in de vroege uren door Chinatown, New York. Op de stoep was een marktje en het viel op dat ruim de helft van de groenten en het fruit enkel in het Chinees werd aangeprezen. Ik voelde me niet helemaal in Amerika. Nochtans twijfelde geen haar op mijn hoofd eraan dat dit wel zo was. Noch in The New York Times, noch op televisie leidde dat fait divers tot hevige polemieken. Maar bij ons krijgt de voorzitter van de Vlaamse socialisten zijn connerietje over Molenbeek zwaar aangerekend.

In de column van politoloog Jonathan Holslag (‘Het probleem van Macron’, Knack nr. 17) lees ik: ‘Het volstaat Parijs eens via kleinere invalswegen binnen te rijden om te begrijpen waarom veel Fransen zich zorgen maken om de segregatie en de nieuwe getto’s’. Eigenlijk zegt Holslag hetzelfde over Parijs als Conner Rousseau over Molenbeek, alleen loopt de taal van die laatste op blitse sneakers. Rousseau klinkt vlot en jong, maar niet bijster elegant. Niet wat men zegt, maar hoe men het zegt, is blijkbaar belangrijk. Het is verwonderlijk hoe zowat alle kranten en opiniemakers een politiek discours zo reduceren tot een soundbite. Dat bepaalde wijken in onze grote steden niet erg Belgisch aanvoelen, is een waarheid als een koe en is heel wat anders dan zeggen dat ze er niet bij horen.

Nick de Clippel, Leuven

Oekraïne (1)

Politoloog Tom Sauer (Universiteit Antwerpen) is een van de weinigen die erin slaagt een objectieve kijk te geven op Poetins oorlog, zowel op het conflict in Oekraïne als op de geopolitieke situatie die ertoe geleid heeft (‘Het is perfect normaal dat Rusland Oekraïne als bufferstaat wil’, Knack nr. 17). Wij bekijken alles te veel door een westerse, pro-Amerikaanse bril. Het probleem is dikwijls dat we dat niet beseffen of dat we als tegenreactie meegaan in Poetingezinde ideeën. Daarom is dit artikel zo waardevol.

Bartel Decroos, Gent

Oekraïne (2)

Politoloog Tom Sauer (Universiteit Antwerpen) maakt zich onsympathiek door te besluiten dat we Poetin deze oorlog beter zouden laten winnen om een verdere escalatie te voorkomen. Maar zijn analyse getuigt van een uitgediepte kennis van het verleden en een weldoordacht realisme en is verplichte lectuur voor alle denkenden en politici.

Oorlogen hebben hun eigen logica. Ze zijn niet fair, laat staan humaan. Dat een oorlog alleen maar verliezers kent, weet intussen iedereen. Maar dat betekent niet dat na de oorlog een of zelfs beide partijen de perceptie van ‘winnaar’ toebedeeld kan worden, en daar is het om te doen. Dat de NAVO in dit conflict niet militair tussenbeide komt is heel terecht. Maar toch zijn de Europese Unie en de NAVO al betrokken partij door wapens te leveren aan Oekraïne en economische sancties op te leggen aan Rusland. Indien Poetin deze oorlog ‘verliest’, kan hij niet anders dan dit opnemen als een persoonlijke vernedering. Die vernedering aanvaarden zou betekenen dat hij de economische, militaire en politieke suprematie van het Westen erkent. Dat is uitgesloten. Dat krijgt hij onmogelijk uitgelegd in eigen land. Rest nog: zijn vernederaars – inclusief het reeds betrokken Westen – onderuithalen. Een in het nauw gedreven kat maakt rare sprongen, staat in het artikel. En ja, dan zijn we niet zo ver verwijderd van ‘het ergste’.

Frederic Naesens, Roeselare

Gemeentefusies

Sinds Bart Somers, minister van Binnenlands Bestuur en Samenleven (Open VLD), een fusie heeft bedacht om een stad en een gemeente te laten samensmelten is – althans voor sommigen – het kot te klein. Ik wil hier als trotse Mechelaar graag iets over kwijt. Een schaalvergroting hoeft niet noodzakelijk nefast te zijn. De ideologie van Bart Somers blijft steunen op inclusie en solidariteit. Ook al blijft de fusie een ongeziene oefening over de provinciegrenzen heen, door meer mensen erbij te betrekken worden onder meer de financiële lasten kleiner. Daarnaast kunnen we ook onder meer lidmaatschappen van bijvoorbeeld culturele verenigingen uitwisselen. Cultuurfilosoof Ivan Illich poneerde ooit: ‘Hou het klein.’ De grootte van een stad (lees: ook ná het samengaan met buur Boortmeerbeek) is inderdaad ontegensprekelijk verbonden met het risico op anonimisering. Toch blijf ik ervan overtuigd dat het opslorpen van een kleine karper door een walvis niet noodzakelijk voor vervreemding zal zorgen. Veel hangt af van hoe de lokale besturen hun beleid op elkaar én vooral op de burgers afstemmen. Misschien moeten we dit nieuwgeboren kindje dus toch alle kansen geven. Zelfs al zien sommige inwoners het eerder als een a priori ‘mislukte tweeling’.

Joost Rotty, Mechelen

Plassen

Ik heb met veel aandacht het artikel ‘Als plassen niet meer vanzelfsprekend is’ gelezen ( Knack Extra nr. 12 (2021)). Het is interessante lectuur, maar ik vind dat de gevolgen van een TURP, een ingreep waarbij een deel van de prostaat verwijderd wordt, onderbelicht blijven. Herstellen hiervan neemt vele maanden in beslag en de gevolgen zijn groot, zowel tijdelijk als definitief. Door dit aspect weg te laten, lijkt het alsof zo’n ingreep een fluitje van een cent is.

Manuel De Witte

Correctie

In de rubriek ‘Eindspel’ van Knack nr. 16 staat geciteerd dat de Guernica van Picasso geschilderd werd onder een dictatuur. Dat klopt niet: Picasso maakte het werk in 1937, ten tijde van de Spaanse Burgeroorlog. Onze excuses.

De redactie