Herverkaveling (1)

Een kleine analyse van de leden van de NCD leert alvast dat we niet echt van vernieuwers kunnen spreken. Oud-voorzitter Van Hecke en oud-minister Pinxten zoeken ‘een nieuwe uitdaging’. Lees: ze willen (weer) minister worden en zien dat binnen de CD&V niet zitten. De Yanko-groep ziet haar ambities smelten als sneeuw voor de zon. Een tijdje oppositie is blijkbaar voldoende om andere broodheren op de politieke arbeidsmarkt te zoeken (‘Geknakte vleugels en een beetje bloed’, Knack nr. 45). Je kan het nauwelijks vernieuwend noemen als je een nieuwe beweging met overlopende mandatarissen probeert te bevolken.

Wie aan politiek doet, probeert de maatschappij mee vorm te geven. De huidige maatschappij bestaat uit vele lagen, met elk hun eigen belangen, wensen en verlangens. De kerntaak van de politiek is om een gezond evenwicht tussen al die belangen te vinden. In de CD&V wordt in elk debat gepoogd om alle lagen van de maatschappij een plaats te geven en zo uiteindelijk tot een consensus te komen. Het mooiste voorbeeld daarvan kregen we op het jongste congres in Kortrijk. Het homohuwelijk werd goedgekeurd, na een lang en leerrijk debat.

Wim Decraemer, gemeenteraadslid, Brugge.

Herverkaveling (2)

Zowel de NCD als de Toekomstgroep (ontstaan uit VU&ID) lijken zich veeleer links van het politieke centrum te willen positioneren. Toch is er steeds sprake van de VLD als mogelijke alliantiepartner. Er kan niet ontkend worden dat de VLD sinds enige tijd _ onder impuls van mensen zoals Verhofstadt, Dewael en De Gucht _ meer naar het centrum is opgeschoven, maar in globo blijven de belangrijkste liberale standpunten toch veeleer incompatibel met de duidelijk sociale accenten die zowel Anciaux en Van Quickenborne als Johan Van Hecke (met onder meer een grotere solidariteit tussen Noord en Zuid) in het verleden legden.

Waar blijft de SP.A in dit debat? Is het een bewuste strategie uit angst dat de achterban, die recent al veel veranderingen moest verwerken, reageert? Zijn er achter de schermen wel contacten of wordt deze partij gewoon aan alle kanten door de feiten ingehaald?

De kiezer zal ook het nieuwe politieke landschap beoordelen en als de SP.A verder aan de kant blijft staan, kan dat zwaar aangerekend worden door progressief Vlaanderen.

Christophe Goyvaerts, Gent.

Mark Eyskens

Met alle respect voor Mark Eyskens, maar bepleit hij voor anti-globalisten die basiscursus economische theorie die zijn generatie in de voorbije decennia (‘Forum’, Knack nr. 45) hanteerde? De heilzame gevolgen zinderen vandaag nog altijd na: meer dan tienduizend miljard staatsschuld (van goed huisvaderschap gesproken!); de derde wereld leeggeplunderd en desolaat achtergelaten; multinationals die hun vestigingen openen/sluiten naar gelang van de meeropbrengst op korte termijn; de wanverhouding tussen de belasting op arbeid en de belasting op kapitaal; aarde, lucht en water (noodzakelijker dan alle geld) tot op het randje vervuild; en zo meer.

Zou het dan toch niet het proberen waard zijn om nieuwe basiscursussen economische theorie te ontwikkelen en een kans te geven? Je weet maar nooit!

Paul Steenkiste, Adegem.

Democratie

In ‘Het Forum’ (Knack nr. 44) merkt Robert Senelle op dat een democratisch kiesstelsel eenvoudig en overzichtelijk moet zijn. De invoering van provinciale kiesomschrijvingen is daarom een goede maatregel. Terecht wijst hij er ook op dat er een bepaalde geografische band tussen een verkozene en zijn kiezers moet bestaan. Daarom is het wenselijk dat men zich maar in één kieskring als kandidaat mag presenteren. Indien een zogenaamd ‘stemmenkanon’ in vijf provinciale kieskringen vijfmaal verkozen wordt, zullen enkele mensen een mandaat cadeau krijgen.

Senelle is er ook voorstander van om de Senaat af te schaffen. We zitten echter wel nog met de gevolgen van de flater die men vroeger begaan heeft door voor de Senaat één grote Vlaamse en één grote Franstalige kieskring te maken.

Die grote kiesomschrijvingen zou men beter tot provinciale kieskringen verkleinen. Omdat er slechts veertig rechtstreeks verkozen senatoren zijn en dat te weinig is om op aparte provinciale lijsten te laten verkiezen, zouden de partijen per provinciale kieskring één kandidatenlijst voor Kamer en Senaat kunnen indienen. De verkozen politici kunnen dan achteraf zelf bepalen of ze in de Kamer of in de Senaat willen zetelen. Een ander voordeel is dan dat de kiesverrichtingen veel vlotter zullen verlopen, want er moet slechts één kiesbrief ingevuld _ en geteld _ worden!

Om de nu veelbesproken versnippering van het politieke landschap een halt toe te roepen, zou de invoering van een provinciale kiesdrempel van 5 procent een duidelijk signaal zijn.

Alexander Surmont, Brugge.

Leopold III

In ‘De bron van alle macht’ (Knack nr. 43) staat een grove fout. Leopold III is niet de grootoom, maar wel de grootvader van prins Laurent, zoals hij ook de grootvader is van Filip en prinses Astrid. Grootoom was wel prins Karel, broer van Leopold III.

L. Van den Bosch, Mechelen.

NMBS (1)

De berichtgeving over de NMBS-acties zijn verre van nagetrokken of eenzijdig (‘Lopende zaken’, Knack nr. 44). Niet moeilijk dat de man of de vrouw in de straat inderdaad denkt dat het om een zitje in de raad van bestuur gaat. Wie de lijdensweg langs verschillende herstructureringen van zowel het personeel als de directie van de NMBS de jongste twintig jaar heeft gevolgd, moet eigenlijk verwonderd zijn dat er nog niet meer gestaakt is. Doch door de aanwezigheid van de vakbonden in de raad van bestuur is steeds gestreefd naar garanties voor het personeel en verbetering voor de reizigers.

De politiek spreekt steeds over depolitisering, maar vandaag is er een overvloed van bemoeienissen van de politiek. Het moet de reporters toch duidelijk zijn dat de politici in de raad van bestuur willen zitten. Laat dat toch eens aan bevoegde mensen over.

Of is het de verkoop van de winstgevende delen van de NMBS die hen interesseert, zoals hun gesofistikeerde vlasvezeltelefoonnetwerk. Dat werd opgebouwd met belastinggeld (zoals De Croo destijds steeds herhaalde) en men wil het nu verkopen. Waarschijnlijk ook niet tegen het verwachte bedrag: Daems heeft hierin ervaring.

Wie het dossier goed leest, moet geen ingewikkelde berekeningen maken om te beseffen dat ze de NMBS willen ontmantelen. De verlieslatende delen laten we maar bij de staat, de belastingbetaler draait dan maar weer voor de kosten op. Ze noemen dat dan zo mooi: de kernactiviteiten en de liberalisering.

Ik dacht nochtans dat de NMBS op goede weg was. De jongste tien jaar, sinds de oprichting van de autonome bedrijven, leek het erop dat de politiek de NMBS zijn werk liet doen. Alleen wilde de politiek de nodige investeringen nog niet doen. Nu is er blijkbaar wél geld als de NMBS eenderde zelf betaalt.

Is het een wonder dat de werknemers ongerust zijn? Dat ze garanties vragen? Of moeten ze als een ander autonoom overheidsbedrijf wachten tot ze werkelijk failliet zijn?

Is het inderdaad niet aan de journalisten om de problematiek van deze 41.000 werknemers tot op het bot aan de bevolking uit te leggen. Of wacht men op de meer sensatiegeladen titel zoals: NMBS failliet? Als kritische journalistiek in een democratie niet meer kan, slapen de waakhonden inderdaad in de villa’s. Waarschijnlijk bij die politici.

Jean-Pierre Goossens, Gent.

NMBS (2)

Lezer Deglinne verwijt de vakbonden politiek gebonden te zijn en voor een zitje in de raad van bestuur te staken. (‘Het laatste woord’, Knack nr. 44) ACOD-sector Spoor is niet politiek gebonden, anders staakten we niet tegen deze regering waarin socialisten zitten. We hebben wel van in het begin gesteld dat het hier om politieke stakingen ging, gericht tegen het politieke beleid rond de NMBS.

En dat zitje in de raad van bestuur: in nog minstens tien landen in Europa zetelen de vakbonden in het bestuur van hun spoorwegmaatschappijen. Bovendien konden juist door dat zitje veel conflicten voorkomen worden omdat wij binnen de raad van bestuur al de alarmbel konden luiden bij het zoveelste onhaalbare beleidsvoorstel.

Volgens Deglinne moeten de vakbonden bondgenoten zoeken bij de reizigers. Bondgenoot zijn, houdt ook in dat de reiziger moet akkoord gaan om deel te nemen aan _ en inbreng te hebben in _ alternatieve acties.

Het verleden heeft ons echter beter geleerd. Informatiecampagnes over verkeerde en vooral onvoldoende investeringen bij de NMBS liepen op niets uit. Eén keer hebben wij onze bondgenoot, de reiziger, durven te vragen een klachtenstrookje ondertekend aan de NMBS-directie in Brussel te bezorgen. Is het strookje van lezer Deglinne al in Brussel aangekomen?

We organiseerden _ om de sympathie van de reiziger te verwerven _ een betaalstaking en deelden een soort gratis biljet uit waarop wij in het kort nogmaals onze grieven betreffende het slechte beleid kenbaar maakten. We werden enkel uitgescholden.

Staking is het laatste wapen dat je in een conflict moet hanteren. Als de andere partij in een conflict echter blijk geeft van een onbegrensde arrogantie (de regering weigerde zelfs elke vorm van overleg), blijft er maar één middel over en vraag ik me af wie tijdens de voorbije acties de reizigers gegijzeld heeft?

J. Digneffe, Bestendig Secretaris, ACOD sector Spoor, Limburg.

Onderwijs

Over de modaliteiten van de uitstapleeftijd van de leerkrachten moet verder worden onderhandeld, schrijft lezer Aerts (‘Het laatste woord’, Knack nr. 44). Zo werd beslist tussen de coalitiepartners in de Vlaamse regering. De commentatoren van de pers zouden hierover inderdaad wat objectiever mogen schrijven (‘Lopende zaken’, Knack, ib.).

Dat minister Vanderpoorten steeds maar monotoon ‘geef mij leerkrachten’ herhaalt, is vooral hypocriet. Iedereen (inclusief de minister) weet al jaren dat steeds minder jongeren voor het onderwijs kiezen. De oorzaken zijn duidelijk: steeds meer werken voor veeleisende directies, bemoeizieke ouders en ongedisciplineerde leerlingen. Door de uitstapleeftijd op te trekken, zal het aantal geïnteresseerden alleen maar afnemen!

Het ergerlijkste van de hele conflictsituatie is dat de liberale excellenties de vakbonden opzettelijk provoceren en/of negeren (deze antisyndicale reflex hebben zij blijkbaar met het Vlaams Blok gemeen). Verder wordt steeds duidelijker hoe de huidige liberalen in de regering het begrip ‘vrijheid’ definiëren. Vrijheid voor het nemen van onrechtvaardige, hardvochtige maatregelen (en dat niet alleen in het onderwijs). Personen, die tijdens dit schooljaar 55 jaar worden, vernemen plots botweg dat een jarenlang toegepaste uitstapregeling voor hen geschrapt wordt. Een mooi staaltje ‘neoliberalisme’!

H. Deelstra, professor Universiteit Antwerpen.

Windows

Alle succes gewenst met de Knack-website, ik hoop als abonnee nog lang als dusdanig van uw webstek te mogen genieten (‘Gratis was gisteren’, Knack nr. 45).

In ‘Geld en Werk’ staat dat Windows XP staat voor Windows eXPerience. Mis, de XP staat voor eXtra Problems. De volgende versie is trouwens al in de maak en zal XXP genoemd worden.

Danny Foncke.

Ecobrandstof

In ‘Het waterstofmirakel’ (Knack nr. 44) gaat het natuurlijk over CO 2 (koolstofdioxide) en niet het dodelijke CO (koolstofmonoxide). Toch wel jammer dat dergelijke ‘dodelijke’ fouten in een kwaliteitsweekblad voorkomen.

Jacques Grootjans, Leefdaal.