Agalev (1)

Agalev is nu werkelijk zijn geloofwaardigheid kwijt (‘Een container vol plastic flessen’, Knack nr. 21).

Het ideologisch conflict tussen de aanhang van Luc Versteylen en de intellectuelen van het eerste uur, is voorbij. De eerste groep wordt Helaba en houdt het voor bekeken.

De strenge regels inzake lidmaatschap, interne democratie, rotatie, absoluut cumulverbod van mandaten en functies binnen de partij, lijst- en kartelvorming worden van congres tot congres weggewerkt. Het enige wat Agalev nog kan redden, is dat bij de leden voldoende handtekeningen kunnen verzameld worden om een buitengewoon congres te houden, teneinde de rampzalig gebleken participatiepolitiek om te buigen.

Agalev (2)

‘Vogels’ (‘Van de redactie’, Knack nr. 20) verwoordt perfect hoe deze regeringen – zowel Vlaamse als federale – de ene flater op de andere stapelen en een toonbeeld zijn van bestuurlijke onbekwaamheid. Mevr. Vogels en Anciaux zijn inderdaad voorbeelden van hoe het niet moet. Lachen naar de camera is blijkbaar het enige talent dat ze bezitten.

Agalev (3)

Onze Vlaamse regeringspartners lijden aan spektakelwellust en logorroe. De zwalpende samenhang zien we ook bij de federale regering die op drift raakt. Eigengereid optreden en tegenspraak ondermijnen de cohesie. Tot oktober wordt het zwemmen met de mond open.

Agalev (4)

Dat Agalev na Volvo echt salonfähig is, heeft Patrick Dewael uitgelegd: Mieke neemt geen ontslag. ‘Un jacobin ministre n’est pas un ministre jacobin’. Dat weten de Fransen al sinds 1789.

Vogels/Anciaux

Mieke Vogels is in de politiek voor de kick: met een schort in het parlement, met een vogelkooi door Antwerpen, optreden in alle mogelijke tv-programma’s. In Antwerpen heeft ze alvast niet veel goeds gedaan. Het is gemakkelijk om altijd tegen te zijn om daarna bij te draaien.

En wat Bert Anciaux betreft: die heeft het aan zijn vader te danken dat hij in de politiek zit. Hij zou beter directeur worden van een kleuterschool want hij gelooft dat de burger onderontwikkeld is.

Vogels/Leman

‘Van de redactie’ en ‘Forum’ (Knack nr. 20): stuk voor stuk spijkers met zeer grote koppen. De nieuwe politieke cultuur is larie. Alles vereenvoudigen? Elke dag zijn er nieuwe reglementen.

Leman zegt dat hij weet dat migranten geen heiligen zijn, maar hij verdedigt elk migrantenincident. Natuurlijk zijn zeer vele migranten correct, maar dat belet niet dat de huidige onveiligheid zeer streng aangepakt moet worden.

Leman

Ik heb vanuit democratisch oogpunt onoverkomelijke bezwaren tegen de methodes van Johan Leman. In een democratie heiligt het doel niet alle middelen. Lobbyen voor het cordon sanitaire is legitiem, het invoeren van het opiniedelict en het beperken van de persvrijheid is dat niet. De schade weegt niet op tegen de hinder die het Blok daarvan ondervindt.

Ik ben banger voor de gevolgen van censuur dan voor het Vlaams Blok. Als het cordon overeind blijft en het Blok met argumenten bestreden wordt, is censuur overbodig.

Referendum

‘Kwaad Bloed’ (Knack nr. 20) over het referendum schrijft wat iedereen denkt. Niet de bureaucratie is onze bekommernis, wel de doodgezwegen onveiligheid.

Michel (1)

Protest van SP-Agalev tegen de uitvoervergunning van wapens naar Mexico (‘De week in België’, Knack nr. 20).

Ecolo reageert niet. Toevallig niks te maken met druk van de Waalse wapenlobby?

Michel (2)

Louis Michel moet toch eens uitleggen waarom we wel moord en brand schreeuwen over mensenrechten als het gaat om Pinochet en Haider, maar niet als het gaat om wapens voor Mexico. Of zijn de moorden gepleegd door leger en politie in Chiapas geen schending van de mensenrechten? Wanneer zullen mensenrechten voorrang krijgen op economie? Zal Guy Verhofstadt straks ook aan de indianen van Chiapas zijn excuses aanbieden?

Virus

‘I love you not’ (Knack nr. 19) is bijzonder ongenuanceerd.

Verzwegen wordt immers de grote verantwoordelijkheid van Microsoft in deze zaak die door de monopoliepositie de hele informaticawereld verziekt. Door dit monopolie heeft Microsoft met inherent zwakke producten de markt kunnen veroveren.

Wij vinden het maar normaal dat onze pc plots ‘hangt’, dat wij een tekst openen en daardoor de harde schijf om zeep helpen, dat programma’s niet kunnen verwijderd worden zonder storende restanten achter te laten, dat onze correspondenten zonder onze toestemming een destructief mailbericht toegestuurd krijgen.

Het virus heeft dus niet de zwakte van de supertechnologie blootgelegd, wel de zwakte van een door een commerciële firma gedomineerde monocultuur in de informatica. In de landbouw weet men dit al langer: ook daar zijn monoculturen uitermate kwetsbaar voor virussen.

Niet dat Microsoft de enige verantwoordelijke is. Ook de gebruikers, die zonder nadenken slaafs het monopolie volgen (zonder zich daarbij de vraag te stellen wat ze eigenlijk willen, welk product hier best geschikt voor is, en hoeveel ze mogen kosten), zijn verantwoordelijk.

Net als de computerwinkels die hun klanten slechts één gerecht voorschotelen, en in bepaalde gevallen zelfs ronduit weigeren een ander systeem te leveren of andere software te installeren.

De verantwoordelijkheid zit ook bij scholen die hun leerdoelen eendimensioneel formuleren (‘leren werken met mail’ is een onafhankelijk leerdoel, ‘leren werken met Outlook’ is een commercieel leerdoel, een school onwaardig) en bij de trainingsprogramma’s van firma’s die hun opleidingen niet meer diversifiëren.

De verantwoordelijkheid zit uiteraard ook bij de virusmakers, die zich bewust zijn van de mogelijke gevolgen van hun programmeerwerk. Dat zij gebruik maken van de programmatorische zwakte van de Microsoftproducten kan moeilijk als excuus gelden.

Ten slotte zijn ook de media verantwoordelijk: nergens wordt gewezen op de verantwoordelijkheid van Microsoft, zodat men het probleem niet meer kan duiden, nochtans een journalistieke taak bij uitstek.

Belastingen

‘Een centje of een procentje’ (Knack nr. 19) heeft het over belastingen. Ik ben een hondstrouwe betaler van onderhoudsgeld voor mijn kinderen. Elk jaar gaat met mijn aangifte een staat mee met fotokopieën van de twaalf rekeningafschriften. Vorig jaar waren er per vergissing maar elf afschriften gefotokopieerd. Een wakkere contoleur merkte het gemis en sommeerde mij om alsnog met het ontbrekende stuk voor hem te verschijnen. Anders had ik ook nog eens 12.000 fr x 80 % x 45 %, ja toch zo’n 4000 fr belasting ontdoken.

Een promotie is hier op zijn plaats. Ik heb intussen begrepen hoe het komt dat er geen personeel en middelen zijn voor het controleren van sommige andere aangiften. Ook Reynders weet dat wel, en Maystadt, en Verhofstadt en Dehaene en Martens en iedereen.

Toekomst

Het tweede huis van de toekomst is klaar (‘Morgen wordt vandaag’ Knack nr. 21). Vraag is of een huis van 3800 vierkante meter zo toekomstgericht is? Als dit huis betaalbaar wordt (en daar is Peter Bongers zeker van), waar wordt dat dan gebouwd? Oeps, vergeten. Of is er tijdens dit ontwerp rekening gehouden met verkavelen van landbouwgrond en natuurdomeinen? En nu zijn er ook al plannen om soortgelijke technologische reuzen neer te poten in Amsterdam, Londen, Berlijn, de VS en Japan. Het huis van de toekomst moet een zo klein mogelijk grondvlak hebben. Smal en hoog, dat is de toekomst. En of dat optrekje dan zo betaalbaar wordt? Als je het om de vijf jaar moet afbreken om een beetje up-to-date te blijven, wordt dat toch ook wel een dure grap.

Mon Steyaert, Beauvoorde.,R. Lindemans, Halle.,Raf Van Cauwenberghe, Deurle.,Jean Verlynde, Gent.,M. Goossens, Antwerpen.,Daniël D’Hane, Zellik.,Raoul Es, Brussel.,M.A. Mertens, Deurne.,Bruno Floré, Holsbeek.,Steven Geirnaert, Zomergem.