Artsenbezoekers (1)

De vergelijking met Nederland (“Pro & Contra”, Knack nr. 9) snijdt geen hout. De distributie van geneesmiddelen verschilt daar grondig van de onze: iedereen kan daar in gewone winkels een massa medicijnen kopen die bij ons enkel in de apotheek te krijgen zijn. Ook het systeem van de ziekteverzekering is totaal verschillend.

Minister Aelvoet zou beter de ongebreidelde tv-reclame voor geneesmiddelen verbieden. Die kost veel meer dan onderbetaalde artsenbezoekers. Ook de beweringen over allerlei incentives, cadeaus, etentjes en zo meer zijn sprookjes.

De maatregelen van Aelvoet voeren ons rechtstreeks naar staatsgeneeskunde, haar bezoekers zou ik zonder meer de deur uit zetten.

Artsenbezoekers (2)

Minister Aelvoet vergeet dat – zeker in de provincie Antwerpen – veel Nederlanders wonen, dat er ook veel Nederlanders naar hier komen voor geneeskundige zorgen. Hier zijn geen wachttijden, hier is keuze van de arts, hier zijn betere artsen.

Extreem-rechts (1)

Na de talloze lezersbrieven (“Het laatste woord”, Knack nr. 6 tot en met 10) vraag ik mij af of België echt andere landen de les moet lezen. Ik zie nergens een nieuwe politieke cultuur. Ik heb geleerd dat democratie de stem is van de burger, niet van de partijbelangen. De gewone burger vraagt niet om politici die graag in beeld komen, noch om reclamejongens en allerhande BV’s. Welzijn, werk en veiligheid: dan maken de extreme partijen geen kans.

Extreem-rechts (2)

Het protest tegen extreem-rechts is terecht, maar er worden een aantal belangrijke factoren vergeten.

Alle extreem-rechtse bewegingen in het Europa van de jaren dertig werden groot dankzij de financiële en logistieke steun van de grootindustrie en niet in de eerste plaats door het racisme van de bevolking.

Het rassenbeleid van nazi-Duitsland bestond niet alleen uit moord op grote schaal, maar was ook een succesvolle financiële operatie met reusachtige winsten voor de Duitse staat en de Duitse zakenwereld, via confiscatie van onroerend goed en via gratis werkkrachten uit de concentratiekampen.

Ook in België werden de fascistische organisaties door de Belgische grootindustrie gesteund en gefinancierd. Doordat deze industriëlen in de collaboratie grotendeels in de schaduw bleven, overleefden ze de repressie zonder te veel smet of blaam. Vandaag is hun macht groter dan ooit, wat wordt bewezen door de druk die de werkgeversorganisaties op het sociale beleid uitoefenen. Extreem winstbejag is de enige norm.

De belastingbetaler verliest bijna de helft van zijn loon aan de staat en krijgt niet eens de zekerheid van een goed sociaal vangnet.

De zogenaamde vreemdelingenhaat is een rookgordijn waarachter de echte fascisten zich verschuilen. De door de staat beroofde burger richt zijn woede op vreemdelingen en asielzoekers, die genieten van ons sociaal vangnet. Of die misnoegde burgers overtuigde racisten zijn, valt sterk te betwijfelen.

De ironie wil dat de afbraak van de sociale zekerheid het Vlaams Blok tot een van de grootste partijen zal maken. Uitbuiting leidt tot verblinding.

Dedecker

Halve waarheden en uit hun verband gerukte zinnen insinueren dikwijls de grofste leugens. Dat ik voor mijn politieke keuze het Vlaams Blok niet schuwde, is pure stemmingmakerij (“De zwarte gordel van de coach”, Knack nr. 9). Nooit weiger ik een interview: als vrijzinnige niet voor ‘Kerk en Leven’, als anti-fascist en anti-racist niet voor het blad van het Vlaams Blok. Ook ‘Solidair’ (PvdA) stond ik te woord en ik heb er uit steun zelfs een jaarabonnement op genomen. Als socio-liberaal is de vrije meningsuiting voor mij een van de grootste verworvenheden van de democratie.

Waar ik uitgenodigd ben, ga ik speechen of debatteren en nog het liefst in het hol van de leeuw: het is waardevoller verloren zielen te overtuigen dan het applaus van 150 gelijkgestemden te horen.

Over mijn Vlaams bewustzijn, gegroeid uit aan den lijve ondervonden sociaal onrecht, kunt u mijn boek raadplegen. Vlaamsgezindheid blijven koppelen aan ultrarechtse sympathieën is in dit land al tachtig jaar lang goedkoop sectarisme.

Net zoals uw insinuatie over Jules Bosmans die fascist zou zijn omdat hij aan de Olympische Spelen van 1936 in Berlijn heeft deelgenomen. Ik ken de heer Bosmans totaal niet, evenmin als Jesse Owens die in Berlijn schitterde.

Valère Steegmans ken ik sedert 1973, lang voor er sprake was van het Vlaams Blok. Hij was tot 1980 bondscoach van de Vlaamse judofederatie. We hebben nog sporadisch contact. Vorig jaar in mei nodigde hij mij uit op een judotornooi in Tongeren om enkele honderden judoka’s te motiveren. Ik ben gegaan: een kinderhart is belangrijker dan de politieke ideeën van een voorganger uit vervlogen tijden.

Wat de splitsing van de sportfederaties betreft, zit ik in goed gezelschap. De wetgever voorzag dat al in 1979 en een recente verklaring van minister van Sport Johan Sauwens beaamt mijn stelling. De firma Selexion werd als sponsor door een tussenpersoon aangebracht. Het ideeëngoed van Hans Carpels was mij totaal onbekend en doet niets ter zake.

Ten eerste vertegenwoordigen sporters de naam van hun sponsor en niet de zaakvoerder. De Generale Bank sponsort Anderlecht al zestien jaar. Hoeveel bestuurders zijn ondertussen de revue gepasseerd? Met hoeveel politieke ideeën? Bij mijn weten verkoopt Selexion elektrobenodigdheden, geen wapens. Als zakenman heb ik nooit iemands politieke kleur gevraagd, laat staan zijn partijlidmaatschap nagetrokken, noch van een klant, noch van een leverancier, noch van een werknemer. Opbod van politieke correctheid stopt bij broodroof.

Misschien kunt u elke ondernemer met Blok-sympathieën een bruine ster laten dragen, dan word ik geen tweede keer verrast. In Antwerpen riskeert u dan wel dertig procent werkloosheid en een economische crisis. Wat u de rechtse houdgreep van een judosponsor noemt, noem ik liever de wurggreep van de vooringenomenheid.

Het artikel insinueerde helemaal niet dat de atleet Jules Bosmans een fascist zou zijn omdat hij in 1936 heeft deelgenomen aan de Olympische Spelen in het Berlijn van Adolf Hitler. Het gaat om het cynisme van het Vlaams Blok dat uitgerekend een van de weinige nog in leven zijnde atleten die in Berlijn aanwezig waren, opvoert. Dat cynisme vaststellen, mag niet. Dat is voor een VLD-politicus vooringenomenheid. Jean-Marie Dedecker krijgt wat dat betreft steun uit onverdachte hoek: het extreem-rechtse Pallieterke. (Peter Renard)

Stroobant

In “Waarvan men niet spreken mag” (Knack nr. 10) trekt René Stroobant van leer tegen extreem-rechts. Dat is natuurlijk zijn volle recht (misschien ook wel plicht), maar het moet wel kloppen. Hij vertelt daar hoe ‘leep die gasten wel zijn’: er was die camionette, ‘de mobiele tapeenheid’, de ‘studenten met petjes en linten’, maar veertig jaar oud waren we niet. Ik ben nu maar 31 en voor zover ik weet, zijn mijn toenmalige medestudenten nu maximum 29 jaar oud! Hoe komt Stroobant erbij broekjes tussen de 18 en 24 jaar uit te schelden voor ‘stoottroepen vanuit Antwerpen’? Ja, ik herinner me nog hoe hij tegen ons van leer trok en zijn collega’s opriep (opzweepte), om toch maar geen bier te aanvaarden van ‘fascisten’.

Al jaren wordt de jeugd verweten geen sociale voeling meer te hebben. Als ze dan op een ludieke, studentikoze manier een hart onder de riem wil steken van de Boelarbeiders, wordt ze voor fascistisch uitgescholden door een individu als René Stroobant.

Piercings

Piercings op school zijn toch niet wereldschokkend (“Pro & Contra” Knack nr.10). Als een bepaalde jeugd niets anders meer weet om in de belangstelling te komen en zich wil onderscheiden van het saaie dagelijkse gedoe, dan moet men hen de onbeperkte vrijheid geven. Wereldschokkend waren vroeger abortus, drugsgebruik, echtscheiding, pedofilie, pornografie en nog veel meer ook. Zie eens hoe vrijgevochten men nu is. Dankzij de dapperen die er eerst mee begonnen en dankzij hun doorzettingskracht de wereld naar de vrijheid voerden. Een standbeeld moesten zij krijgen.

Maan-illusie

Het artikel over de grootte van de maan (“Ontdek”, Knack nr. 9) gaat het nogal ver zoeken. Er is zeker een interpretatie van de hersenen die verandert met de al dan niet aanwezigheid van ‘aardse’ voorwerpen. Maar het groter zijn bij lage standen is ook een fysisch verschijnsel en aardse realiteit. Iedereen kan zien en nameten dat de maan werkelijk een groter beeld nalaat. Dat komt doordat bij lage standen er zich meer dampkring bevindt tussen waarnemer en object in tegenstelling tot de situatie bij hogere standen. Dit fenomeen, veroorzaakt door de breking van het licht, geeft een uitvergroting van de waarneming. Hetzelfde kan men ook vaststellen bij lage zonnestanden.

Dr. P. Vanderbeke, Aalst.,S. Goossens, Antwerpen.,Daniel D’hane, Zellik.,Christine Theys, Gits.,Jean-Marie Dedecker, VLD-senator, Oostende.,Elke Heylen, Hoboken.,Willy Degheldere, Brugge.,Ir. René De Kesel, Tessenderlo.