Notarissen/ 1
Eindelijk een medium dat schrijft hoeveel notarissen in grootsteden en kuststeden verdienen op de kap van de burger. Vallen die erelonen te verdedigen omdat er toevallig ook veel registratierechten betaald moeten worden bij een aankoop van onroerend goed, zoals aangehaald in De Standaard en De Tijd? Nee toch? Het maakt toch helemaal niets uit dat de belastingen boven op het aankoopbedrag van een woning hoog zijn? Moet de notaris daarom ook langs de kassa passeren?
In een opiniestuk van professor in het notariaat Alain Verbeke in De Tijd stond onlangs dat de notaris een ondernemer is, en dat het daarom gerechtvaardigd is om 500.000 euro per jaar te verdienen. Maar waar is het commercieel-financiële risico bij deze beroepsgroep? Zijn er dan al zo veel notarissen failliet gegaan vanwege het ondernemersrisico? Ah, de erelonen mogen zo hoog zijn vanwege de oh zo grote aansprakelijkheden! Zijn er dan al notarissen failliet gegaan omdat ze aansprakelijk zijn gesteld voor bepaalde beroepsfouten? Nee. Waarom geen vast forfaitair bedrag per vastgoedtransactie, per oprichting van een vennootschap, of per kapitaalverhoging?
Dat men het ereloon vergelijkt met de commissie van een makelaar houdt ook al geen steek: verkopers kiezen ervoor om al dan niet met een makelaar in zee te gaan, plus er zijn meer dan 10.000 makelaars in dit land. Dat is pas concurrentie! Maar meer notariskantoren in dit land? ‘Dat zou de financiële leefbaarheid van sommige kantoren in gevaar brengen.’ Et alors? Dan pas komen talent en kunde bovendrijven.
En toch: stilzwijgen vanuit de politiek toen dit bekendgemaakt werd. Waarom zegt Kris Peeters (CD&V) als minister van Consumenten hier niets over?
Tom Bossuyt
Notarissen/ 2
In Nederland zijn de notaristarieven vrijgegeven, je kunt zelfs online zoeken naar de goedkoopste notaris. De Belgische politici hebben de moed niet om zoiets in ons land toe te staan.
Marc Ruijpers
Notarissen/ 3
In ‘Graag een ernstige hervorming, minister Geens’ (Knack nr. 33) belicht Knack-hoofdredacteur Bert Bultinck naar mijn gevoel eenzijdig het beroep van notaris: het komt erop neer dat het verlijden van notariële akten een eenvoudige klus is waarmee veel geld wordt verdiend. Hij rept met geen woord over de uiteenlopende juridische toelichtingen die notarissen dagelijks gratis verlenen aan wie erom vraagt. Het gaat om alle juridische zaken bij geboorte, huwelijk, echtscheiding, overlijden, erfenis, successie, schenkingen enzovoort. Natuurlijk is dit de prelude om eventueel een akte op te stellen. Ik vraag me af wanneer hij zijn eigenlijke werk verricht. Ik besef dat hij daarvoor gekwalificeerde medewerkers heeft die het kantoor draaiend houden – en die uiteraard betaald moeten worden. Bovendien staat de notaris persoonlijk garant voor het geleverde werk, en draagt hij de gevolgen van eventuele fouten of vergissingen.
Constant Michielsens
Het Westen
Hartelijk dank voor deze interessante reeks, die leerrijk maar tot nu toe weinig hoopgevend is (‘Is het Westen op zijn retour?’, Knack nr. 33). Wat me opvalt is de rancune die niet-westerse wetenschappers tegenover ons hebben, en die ik begrijpelijk maar spijtig vind. Het wordt me ook duidelijk dat de opkomende economieën, zoals ze worden genoemd, wel de heersende westerse commerciële ideeën overnemen, maar de ideeën van de verlichting, de democratische principes en de universele mensenrechten afwijzen. Ongebreidelde economische groei en een nieuw imperialisme, alle fouten die wij gemaakt hebben en maken, worden wel gehandhaafd. Het lijkt wel alsof ze de motor zijn om ons klaar te stomen voor autoritaire, ja zelfs totalitaire regimes.
Ria Aerts, Assent
Groene N-VA’ers
Het artikel ‘Over groene N-VA’ers en het VB van de kleine man’ (Knack nr. 33) leest als een bonte verzameling insinuaties, intentieprocessen en banale onwaarheden. Familiebanden worden zomaar gebruikt als bewijzen van ideologische verwantschap. De teneur dat de nieuwe groenen gezien hun stamboom zowat neonazi’s zijn, laat ik voor uw rekening. Maar samen met mijn zoon Hermes word ik in een context geplaatst die misleidend en journalistiek beneden alle peil is.
Ten eerste ben ik nooit ghostwriter geweest van Filip Dewinter, ik heb me in het verleden zelfs gedistantieerd van hem vanwege zijn stijl en retoriek. Dat is al flagrant onjuist. Ten tweede bewandelen mijn zoon Hermes en ikzelf verschillende politieke paden. Ik twijfel eraan of Hermes Sanctorum met de Vlaamse Beweging wil worden geassocieerd, ook al kunnen wij gelukkig nog door één deur. Evenmin heb ik iets met Groen. Ik heb me in het verleden altijd kritisch uitgelaten over deze partij.
Johan Sanctorum
Naschrift van de redactie:
Johan Sanctorum heeft gelijk. Hij was in het verleden niet de ghostwriter van Filip Dewinter, maar leverde als ‘onafhankelijk tekstschrijver’ kopij voor diens VB-partijgenoten Gerolf Annemans en Bruno Valkeniers. Onze excuses.
N-VA
Door hun gretige deelname aan de macht op Belgisch en Vlaams niveau is de N-VA inderdaad verveld tot een groep salonnationalisten (‘De N-VA heeft niet gebracht wat ze beloofde’, Knack nr. 32). De partij biedt onderdak aan rechts-conservatieve typetjes, aan opportunistische carrièrejagers, aan populistische eurosceptici en finaal ook nog aan een aantal verdwaalde en overgebleven cultuurnationalisten uit de vroegere Volksunie.
In elk geval onderscheidt die partij zich in haar beleid én in haar gedrag helemaal niet (meer) van andere politieke partijen. Het enige waar ze zich voorlopig nog in onderscheidt is haar politieke marketing en communicatie. Maar ook aan die lokroepen komt ooit een einde, want ze zijn gebouwd op los zand.
Stephaan Taccoen, Brugge
Cannabis
Maryse Geirnaert, directeur van het Vlaams Expertisecentrum voor Alcohol en Drugs (VAD), poneert dat het debat over legaliseren weinig te maken heeft met het product op zich, maar veeleer met cultuur. Alcohol en tabak zijn cultuureigen, cannabis niet (‘Cannabisrook bevat meer kankerverwekkende stoffen dan tabak’, Knack nr. 31).
Mevrouw Geirnaert weet als geen ander dat het triumviraat van professoren (Paul De Grauwe, Tom Decorte en Jan Tytgat) voorstander is van legalisatie van alle drugs, ook van cocaïne en heroïne. Zal het debat in verband met deze legalisatie volgens haar ook weinig te maken hebben met het product, maar veeleer met de cultuur? Je houdt het niet voor mogelijk.
Het zou voor het VAD juist wel om het product moeten gaan. Het VAD beschikt over meer dan voldoende bewijzen dat cannabis, zeker eenmaal het even cultuureigen en aanvaard is als tabak en alcohol, veel schadelijker is voor onze samenleving dan tabak en alcohol. Waar blijven de intense sensibilisatiecampagnes tegen cannabis? In alle landen waar cannabis werd gelegaliseerd, wordt de overheid eigenlijk stilzwijgend gedreven door nieuwe inkomsten, niet door het welzijn van de samenleving.
Mireille Vergucht, dermatoloog, voormalig woordvoerster van het Vlaams Platform tegen Drugs, past president van de MWABe
Patsy Sörensen
In het interview met Patsy Sörensen, ex-directeur van Payoke, wordt ten onrechte de indruk gewekt dat tienerpooiers in de gemeenschapsinstelling van Mol vrij rondlopen en dat ‘daders en slachtoffers’ samen zitten (‘Ik heb nog niet alles verteld’, Knack nr. 32). Jongens en meisjes verblijven in aparte leefgroepen, en er is altijd toezicht op de campus. In de instelling zijn gsm’s en internet niet toegelaten. Zoals Sörensen zelf aangeeft, schommelt de gemiddelde leeftijd van de pooiers tussen de 18 en de 25 jaar. Die pooiers kunnen vanwege hun meerderjarigheid niet in een gesloten jeugdinstelling zoals in Mol verblijven.
De problematiek blijft ons allemaal raken, en de strijd is zeker niet gestreden. Samen met Child Focus, Payoke en andere partners werken we met het beleid verder om kwetsbare meisjes uit de tienerprostitutie te houden en om voor begeleiding op maat te zorgen. Ook de strafrechtelijke vervolging en opvolging van tienerpooiers is daarbij een aandachtspunt.
Peter Jan Bogaert, woordvoerder agentschap Jongerenwelzijn
Ludo Bekkers
Mooi artikel over een echte éminence grise (‘Politici denken te weinig na over simpel geluk’, Knack nr. 32). In de jaren tachtig werkte ik als tv-regisseur met Ludo samen op de Biënnale van Venetië en op de Documenta in Kassel. We maakten een documentaire over beeldhouwer Roel d’Haese, die de Bert Leysen-prijs won. Ludo was een man die wist wat hij wilde. Dat was niet altijd even makkelijk, wel altijd boeiend. Het lijkt wel of mensen zoals hij niet meer gemaakt worden.
Mark De Geest, Kampenhout
VUB – China
De VUB heeft over de jaren heen duurzame samenwerkingen uitgebouwd – steunend op vehikels zoals BACES en het Confucius-instituut – met verscheidene Chinese universiteiten van het hoogste niveau (‘Hoe groot is het gele gevaar binnen de VUB?’, Knack nr. 28/29). Die samenwerkingen laten studentenuitwisselingen, onderzoeksprojecten, zomerkampen, en gezamenlijke culturele activiteiten toe. Samenwerkingen op het vlak van innovatie en technologie vloeien daaruit voort, als men erkent dat universiteiten vandaag ook ‘commercialisatie en kennisoverdracht ter bevordering van sociaal en economisch welzijn’ als hun derde missie omarmen. De strategie van de VUB om die innovatieve samenwerkingen te bestuderen en te operationaliseren is nodig om binnen de komende jaren niet buitenspel te worden gezet door het nieuwe – lees: innoverende en niet langer imiterende – China. Hoewel innovatie in China vandaag nog voornamelijk industriegedreven is, stimuleren nationale initiatieven zoals het 42 World-Class Universities-project de ontwikkeling van Chinese universiteiten tot bakens van innovatie.
De VUB-onderzoeksgemeenschap ziet in China en zijn universiteiten een opkomende partner voor academische én technologische samenwerkingen, was een voorloper in collaboratief onderzoek rond innovatie en valorisatie, en engageert zich ertoe deze samenwerkingen verder uit te bouwen in een transparant internationaal beleid. Dergelijk onderzoek kan onmogelijk vanuit een ivoren toren gevoerd worden en kan alleen succesvol zijn als het structureel ondersteund wordt. Het is die structurele ondersteuning die nu ongegrond ter discussie wordt gesteld via insinuaties en kwaadwillige interpretaties. Als we zó alle universitaire samenwerkingen beschimpen met landen die er een andere staatsstructuur opna houden dan de westerse democratie, dan staan we snel alleen. Al van globalisering gehoord? Wanneer gaat men eindelijk eens erkennen dat de VUB het hedendaagse China van in een zeer vroeg stadium als een studieobject heeft beschouwd, en via een lerende en participatieve aanpak de stereotiepe taboes wenst te doorbreken die door sommige rechtse rakkers hardnekkig in stand worden gehouden?
Kevin De Moortel, departement BUTO, VUB
