Zaterdag neemt directeur Dorian van der Brempt (66) afscheid van het Vlaams-Nederlands Huis deBuren. ‘Er is weer respect, zelfs bewondering, voor Vlaanderen.’
Tien jaar timmerde hij aan de culturele relaties tussen Vlaanderen en Nederland. Op 1 september neemt Wim Vanseveren (ex-VRT) het roer over. Antwerpenaar Van der Brempt verhuisde meteen ook naar Oostende waar tijdens Theater Aan Zee eerder deze maand de projectsubsidies van Cultuurminister Sven Gatz (Open VLD) werden aangeklaagd. ‘Ik vond die actie misplaatst. Zo dicht bij Calais leek de asielzoekerskwestie me urgenter dan de subsidieperikelen. De kritiek dat Gatz tegen zijn eigen commissie ingaat en maar vier van de tien positief beoordeelde dossiers goedkeurde, is ook flauw en onjuist. Word ik er vrolijk van dat de minister een positief oordeel ombuigt naar een negatief? Nee. Maar als het budget niet groeit, wat ik betreur, kun je ook niet schuiven met centen zonder ergens een gat te creëren.’
Wim Vanseveren toont zich pragmatisch: ‘Als er overal wordt bezuinigd, waarom dan ook niet op cultuur?’
DORIAN VAN DER BREMPT: Dat is vandaag bon ton, hé. Maar ik zeg nee. Cultuur staat hoogstens voor twee procent van de Vlaamse begroting. Peanuts. Dus waarom beknibbelen op iets wat budgetmatig nauwelijks effect heeft?
Hoe schat u minister Gatz in?
VAN DER BREMPT: Ik zie hem niet knokken voor het cultuurbudget. De laatste die dat wel deed, was Bert Anciaux. Als hij iets wilde, stampte hij op de ministerraad kolerig met de voetjes op de grond, tot ze hem zijn zin gaven. Al was het maar om hem te doen ophouden. Ik wacht op de dag dat Gatz op tafel klopt en zegt: ‘Tot hier en niet verder!’
Zien onze politici het nut in van cultuur als internationaal smeermiddel?
VAN DER BREMPT: Niet genoeg. Geert Bourgeois (N-VA) is, naast Frank Vandenbroucke (ex-SP.A), de enige die ik ooit op een van onze activiteiten zag. Ik had de minister-president liever zelf op Cultuur gezien. Deze zomer vertelde hij me dat het archaïsche Cultuurpact – dé doorn in mijn oog – voor hem ook niet moest blijven bestaan. Dat moet ik nog eens op het Antwerpse stadhuis gaan vertellen.
Nederland sneed de laatste jaren veel dieper in cultuur.
VAN DER BREMPT: Ze zijn er met de grove borstel door gegaan, maar dat neemt niet weg dat hun budget proportioneel nog steeds veel groter is dan het onze. Denk aan het Rijksmuseum of het Koninklijk Concertgebouworkest. Elke Nederlandse ambassade heeft ook nog altijd een cultureel attaché. Daar kunnen we enkel jaloers op zijn. Bovendien is de zelfredzaamheid van hun kunstenaars groter.
Zag u in tien jaar deBuren de grens tussen Essen en Roosendaal vervagen?
VAN DER BREMPT: Vrienden uit het boekenvak spreken nog steeds over ‘het ravijn van Roosendaal’ – dat we elkaar niet lezen – maar ik zie toch vooral hoe we elkaar vandaag opnieuw als gelijkwaardig beschouwen. Er is weer respect, zelfs bewondering voor Vlaanderen. Wij zijn niet langer overweldigd door onze proud to be loud-noorderburen.
Kristof Dalle
‘Cultuur staat voor 2 % van de Vlaamse begroting. Waarom beknibbelen op iets wat budgetmatig amper effect heeft?’
