Twee bands, twee cd’s, één pianist: Bram Weijters doet oefeningen in stijlvol van de trap vallen.
Wie hoor ik?’ De rockzanger in mijn auto wees naar de cd-speler.
‘Jason Moran. Met Tarus Mateen op bas en Nasheet Waits op drums.’
‘Het is geweldig. Maar waarom hebben jullie jazzgasten toch zo’n muzikantenfetisj? Wat maakt het nu uit wie er in die groep zit?’
‘Omdat veel goeie jazzmuzikanten kameleons zijn. Ze zijn vaak meer gelaagd dan rockmuzikanten, kunnen helemaal anders klinken in andere settings. En dan heb ik het nog niet eens over Herbie Hancock.’
Volgde een vurig betoog met brede armbewegingen over de merites van sommige rockmuzikanten, maar dat is misschien voor een andere keer. Wij gaan meteen over naar exhibits A and B: twee nieuwe releases op het Belgische WERF-label: Imaginary Sketches van het Chad McCullough-Bram Weijters Quartet, en Small Zoo van Hamster Axis of the One-Click Panther. In beide bands zit Weijters (1980) aan de piano. De Sint-Niklazenaar studeerde aan de conservatoria van Antwerpen en Brussel, en behalve in de voornoemde bands zit hij ook bij de tergende drama queens van Dez Mona. Voor Imaginary Sketches verzamelde hij een Amerikaanse band rond zich. Trompettist Chad McCullough, bassist Chuck Deardorf en drummer John Bishop hebben elk een zeer stevig cv, en de cd werd opgenomen in Seattle -on-Vlaams ambitieus, denk je dan. Maar waarom klinkt deze plaat dan zo onvoldragen? Om positief te beginnen: de ritmesectie is goed, en de composities – klassiek-lyrisch en voor het merendeel van Weijters’ hand – zijn behoorlijk, zij het niet echt memorabel. Dat de productie magertjes is, is voor sommige luisteraars mogelijk niet eens zo’n bezwaar. De echte tegenvaller zit ‘m in de stemmen van de twee protagonisten. Weijters heeft op deze plaat een hard, wat kil toucher, dat nog wordt benadrukt door de mix. McCullough hanteert meestal een zoekende, zachte toon die doet denken aan Dave Douglas en Bert Joris. Alleen mist hij de melodische brille van die eerste en de knapperige timing van die tweede. Matigheid in ideeën en performance dus. De titel van de track Is That It? vat het aanbod op Imaginary Sketches netjes samen.
Afgeschreven? Toch niet. Er is nog die ándere cd van Weijters, met Hamster Axis of the One-Click Panther (Weijters, piano, Lander Van den Noortgate, altsax; Andrew Claes, tenorsax; Janos Bruneel, bas; Frederik Meulyzer, drums). De groepsnaam doet een voorliefde voor ongein vermoeden, maar de concerten die ze sinds hun demo én hun winst op het Motives for Jazzconcours 2007 gaven, zijn een belevenis. Van den Noortgate en Weijters tekenen voor de negen composities, maar het is vooral de voortrein van alt en tenor die van deze debuutplaat zo’n jolige roller-coaster maakt. Van kwieke postbop (There’s No Such Thing As… ) via iets – nou ja – gospelachtigs (Small Zoo), tot klare lijn (New Balance) en daarbuiten: Weijters en zijn hamsters brengen het allemaal quasi onbezonnen, alsof ze Bernlefs jazzboekje Hoe van de trap te vallen even in de praktijk willen brengen. Hier en daar doen ze zich al eens flink zeer – het interplay tussen de saxen zit niet altijd snor, en in hun enthousiasme lopen ze in hun solo’s tegen hun technische beperkingen aan. Maar op het eind van de dag staan deze jongens – een bloeduitstorting in hun zij, een schilfer van hun snijtand – breeduit te lachen. Aanstekelijk.
CHAD MCCULLOUGH-BRAM WEIJTERS QUARTET, IMAGINARY SKETCHES, WERF/AMG.
HAMSTER AXIS OF THE ONE-CLICK PANTHER, SMALL ZOO, WERF/AMG.
Bart Cornand
