ma 18 06
Interne mededeling aan de Knack-lezers: hou de komende weken geen rekening met wat onze chef-Wetstraat in zijn Van de redactie verkondigt. Hij meent dat niet. Maar Rik Van Cauwelaert is er acht jaar lang zozeer van beschuldigd anti-Paars en pro-CD&V te zijn, dat hij nu niet anders kan dan nog scherper uit te halen naar Yves Leterme dan hij ooit naar Guy Verhofstadt heeft gedaan.
De inkt van de verkiezingsuitslagen was nog niet droog of de arme Leterme kreeg al de volle laag. ‘Zijn vrienden zullen hem niet meer herkennen’, sneerde Van Cauwelaert op een toon die alvast uw dienaar niet erg oprecht in de oren klonk. ‘Zelden heeft een politicus zo snel al zijn beloften ingeslikt als Vanterme. Is Brussel-Halle-Vilvoorde gesplitst? Dat moet dan in alle stilte gebeurd zijn. Is het goed bestuur nu beter dan de voorbije acht jaar? De mensen, om wie het toch ging, merken er in elk geval niets van. Zijn er opnieuw gletsjers in de Himalaya en sneeuwt het weer met Kerstmis? Het tegendeel is waar. Milieu en klimaat zijn blijkbaar alleen interessant tot het sluitingsuur van de stembureaus.’
En zo ging dat nog enkele paragrafen door. Onder Leterme bleek niet alleen de werkloosheid opnieuw gestegen, maar ook de openbare schuld schoot weer door het dak. En na acht begrotingen in evenwicht deed het geknoei met het staatsbudget pijn aan de ogen. Er was veel kwaad verteld over Freya Van den Bossche, misschien ook door sommigen van zijn eigen redacteurs, gaf Van Cauwelaert ootmoedig toe, maar wie de zaken nuchter en objectief bekeek, moest toegeven dat het budget onder haar bewind tenminste onder controle was. ‘De triomf van Vanterme en zijn kartel zal snel omslaan in een vernietigende nederlaag’, gaf onze chef-Wetstraat nog een laatste moker op de neus van een tegenstander die al wankelde maar nog niet was neergegaan.
De week nadien kreeg Leterme de schuld voor de zedelijke ontsporing van onze jeugd, de abominabele zomerprogrammering op de openbare omroep, geo-route 2, de uurregeling van de spoorwegen, de zorgwekkende toestand van ons leger, en de ontwaarding van de Belgische staatsobligaties. Justitie was een grotere puinhoop dan ooit, het onveiligheidsgevoel van de burger steeg elke dag, de kwaliteit van de gezondheidszorg daalde zienderogen. Onze energievoorziening was in acuut gevaar.
Kortom, na een staatsman als Verhofstadt, was de leiding van ons land met Vanterme in het andere uiterste beland. Onze chef-Wetstraat vroeg zich zonder overdrijven af of Laken niet moest ingrijpen. Geen twee weken houdt hij dat nog vol, let op onze woorden.
DI 19 06
Stekskes uit Gent! Zeg het ons na, traag spreken en duidelijk articuleren: stekskes uit Gent. Een tentoonstelling over lucifers en luciferdozen. Uit Gent.
Wij zweren het: zoiets had vroeger nooit in het Journaal van de VRT gezeten. Nooit. Uitgesloten. Volkomen ondenkbaar. Dat was over het dode lijk van Jan Schodts, Kris Borms, Jan Ceuleers, Walter Geerts, Walter Zinzen, Paul Muys, William Van Laeken, Tony Naets, Gui Polspoel, Bavo Claes, Johan Depoortere, Herman De Prins, Jan Van Nuffelen en Tuur Van Wallendael geweest. Helemáál onmogelijk, nog niet in de allerverste verte in overweging komend, zelfs niet als flauwe grap, zou het verslag over een dergelijke expositie zijn gemaakt door de vrouw van een minister.
We zijn nu 2007. Greet Op de Beeck! Als we het al niet vier keer op video hadden herbekeken, we zouden het nog altijd niet geloven. De informateur is geweest, watersnood in Halle, Jacques Simonet en Kurt Waldheim overleden, burgeroorlog in Gaza, spanningen tussen Polen en Duitsland, oorlog Iran-Irak nakend, vierde rit in de Dauphiné Libéré, Europees Kampioenschap voetbal voor beloften, het weer voor de komende dagen… allemaal gehad. En dan, Martine Tanghe moet de tape zelf in de recorder steken want de technici zijn al naar huis, stekskes uit Gent! In het MIAT, het Museum voor Industriële Archeologie en Textiel in de Minnemeers.
Op de Beeck, zelf een minnemeers, interviewt een mevrouw over het nut van wassen lucifers: ‘Ze branden langer. Daarmee kon je naar de wc gaan, en als je dan gedaan had, brandde die lucifer nog altijd en had je dus licht om terug te keren naar de keuken.’ Greet, die graag een vleugje maatschappelijke bevlogenheid in haar reportages legt, drukt ons op het hart dat de fosfor die in de lucifers gebruikt werd schadelijk was voor de arbeiders. Het deed hun tanden uitvallen en tastte hun kaakbeen aan, een beetje zoals haar kookkunsten bij Patrick Dewael.
Wat doen ze dat arme kind toch aan? Twee jaar geleden was ze nog de gevierde Europese verslaggeefster van de radio. En interviewde ze belangrijke ministers, zoals die van Binnenlandse Zaken van België. Nu krijgt ze de afval die men niet eens aan een beginneling op zijn eerste werkdag zou durven te geven.
Ze is er fel op vooruitgegaan, sinds ze haar lot heeft gekoppeld aan dat van het stemmenkanon van Limburg. Heeft zopas in zijn eigen kieskring zijn vijfde verkiezingen op rij verloren. Vijf nederlagen na elkaar, je moet het maar kunnen, als kopstuk van een regeringspartij. Zo iemand kan vanzelfsprekend geen vicepremier blijven, en als ze binnenkort niet meer op het kabinet van Binnenlandse Zaken mogen wonen, zal ze nog naar Tongeren moeten verhuizen ook. Nee, qua carrièreplanning is Greet Op de Beeck niet de slimste mens ter wereld.
Do 21 06
Volgens Theo Beyl, de parketwoordvoerder van Dendermonde, is Eddy Wauters lid van een criminele organisatie. Dat is nogal evident, is men geneigd op te merken, Eddy Wauters is al veertig jaar lid van het bestuur van FC Antwerp. Bovendien is hij bankier, en wat is een bank anders dan georganiseerde misdaad? Men wordt als een rijk man met het grootste eerbetoon via de voordeur binnengeleid, en wordt vijf minuten later totaal berooid aan de achterdeur buiten geschopt. Wij citeren met graagte Bertolt Brecht: ‘Wat voor kwaad schuilt er in het beroven van een bank, vergeleken met er één op te richten?’
Beyl beweert dat Eddy Wauters zich heeft beziggehouden met witwaspraktijken. Ook dat lijkt nogal evident. Wat is anders het nut van een bankier? Het gaat om een carrousel die werd opgezet tussen Luxemburg en Denemarken, waarna het geld eerst in Mauritius en Malta, en uiteindelijk op de Bosuil terechtkwam. Ons niet gelaten, als Antwerp daarmee een vlot scorende spits kan kopen, dan is ten minste dit geld goed besteed. Rest de vraag: wat heeft het gerecht van Dendermonde daar weer mee te maken?
Dankzij een actief mediabeleid slaagt het gerecht van Dendermonde er elke dag in om het nieuws te halen. Ofwel Peter D’Hondt, als weer ergens een kip in haar bestaan bedreigd is. Ofwel Freddy Troch, die nog één grote droom heeft: het proces tegen Al-Qaeda. Of Christian Dufour, om één of andere West-Europese dictator of grootindustrieel voor het tribunaal te slepen. Telkens belt Beyl de journalisten en staan de camera’s in groten getale in Dendermonde.
Hoort ooit iemand iets van het parket van Tongeren? Of van de rechtbank van Brugge? Ja, als het daar misloopt en Dendermonde te hulp moet komen, dan wel. Maar in positieve zin? Nooit. Er zijn rechtbanken in dit land die nog niet één keer in de krant hebben gestaan, zoals de politierechtbank van Aalst. Dendermonde elke dag.
De indeling in gerechtelijke arrondissementen schijnt niet van toepassing te zijn op Dendermonde, waarvan het rechtsgebied zich uitstrekt over geheel België, meer: het is universeel. Afrekening in het milieu van Hasselt? Evy Muylaert haalt haar hipste jurkje uit de kast, wipt in het verre Limburg uit haar 4×4, en laat iedereen in de boeien slaan die niet jonger is dan dertig en niet beantwoordt aan wat we ‘ the Italian look‘ zullen noemen. Islamterrorist gevat in Düsseldorf? Freddy Troch is al onderweg. Auto-ongeluk in Istanbul? Peter D’Hondt stapt ter plaatse af.
Eigenlijk is het Internationaal Strafhof in Den Haag overbodig, Dendermode zal het wel oplossen. En zij zijn wel erkend door de Amerikanen. Voor Eddy Wauters ziet het er niet goed uit, deze keer. Ze hebben ook die telefooncel voor de gevangenismuur afgebroken.
vr 22 06
Van de tsunami aan verkiezingsprogramma’s onthouden we alleen Phara de Aguirre in De laatste ronde, een vijftig minuten durende reclamespot voor de partijkopstukken, gepresenteerd door een kleine dikke met een snor en een paaldanseres. De enige dissonant waren de bijdragen van Phara, die van elke kandidaat een intimus was gaan opzoeken. De bedoeling was eigenlijk dat die dan de lof zou zingen van de hoofdgast.
Dat liep enigszins anders. De vader van Yves Leterme noemde zijn zoon net geen misdadiger, schreeuwde zijn afschuw uit over het kartel met de N-VA, pleitte voor de inlijving van Vlaanderen bij Frankrijk, en verklaarde met de hand op het hart dat wie de Franstaligen voor dommeriken had uitgemaakt geen premier van dit land kon worden. Hij zou in elke geval nooit voor zo iemand stemmen.
De dochter van Frank Vanhecke noemde de Walen sympathieke mensen! En verklapte in een giechelmeidengesprek op haar bed dat ze al verkering had gehad met vier Marokkanen, een Turk, en een paar clandestien in het land verblijvende Albanezen. Racisme vond ze verwerpelijk. Over Veerle Claus, de muze van ex-premier Verhofstadt, zullen wij het niet hebben. Op 8 oktober van vorig jaar stond ze op de Grote Markt in Antwerpen zo zat als een Zwitser te lallen en te brallen hoe blij we allemaal moesten zijn met het succes van Patrick Janssens. Deze keer leek ze nuchter en kwam er dus nog minder zinnigs uit. Goede kanten van Verhofstadt kon ze niet bedenken, iets anders evenmin.
De enige onthulling die ze deed, dat Verhofstadt een erotische roman heeft geschreven, was op 7 februari van dit jaar al in het lang en het breed in deze rubriek te lezen. Talloos waren ook toen weer de insiders die meenden dat hier onzin stond, maar het is nu bevestigd: Hugo Claus heeft het manuscript, en volgens Phara staan er stomende seksscènes in. En als een Baskische zegt ‘stomend’, dan mag u ervan uitgaan dat een volledige stadswijk in de lucht dreigt te vliegen.
Avond na avond maaide Phara in minder dan vijf minuten tijd de grond weg onder de voeten van de kandidaat in de studio. Jan Bartholomeus. Politieagent in Stavele, deelgemeente Alveringem. Phara leidde voor het plaatsnaambord aan de dorpsgrens zelf haar reportage in: ‘We staan in Alveringem. Uit dit boerengat komen twee verlichte en gelijkgestemde geesten: Cyriel Verschaeve en Johan Vande Lanotte. Benieuwd of de mannen van de VMO later ook de kist van Vande Lanotte zullen gaan opdelven om dan in zijn eigen grond te begraven. Hier ligt zijn baard als zaad in het zand, hoop op de oogst, O vaderland.’
Daarna werden we ontvangen door Jan Bartholomeus, jeugdvriend van den Baard. Wat voor iemand was de voorzitter vroeger geweest? Een verschrikkelijk ambetant vent-je, iets positievers kon zijn vriend Jan niet vertellen. Gezeten in het dorpsschooltje vertelde hij hoe den Baard, toen hij nog een sikje van zeven was, al door de meester op zijn stoel werd vastgebonden. Die meester was zijn eigen vader! Wat hij goed kon, was opstellen maken. Hij verkocht die dan voor twintig frank aan andere jongens. Die vorm van academisch bedrog is socialisten blijkbaar met de paplepel ingegoten.
Vande Lanotte was niet alleen een afperser, hij was bovendien een vandaal en een dief. Dat wou die Jan, als politiechef gebonden aan het geheim van het onderzoek, wel niet met zoveel woorden zeggen, maar hij liet het in elk geval verstaan. Het bewijs stond ooit in Het Laatste Nieuws, waarin moeder Vande Lanotte beschaamd toegaf dat den Baard als student bloembakken ging stelen bij warenhuizen. De Groep Diane was ooit hun keurige huisje binnengevallen met een huiszoekingsbevel. Bij de dorpsonderwijzer! Heel Stavele stond op stelten, het leek wel of de Duitsers opnieuw een front aan de IJzer hadden geopend.
Laten we het kort houden. Aantal stemmen voor de SP.A-Senaatslijst in 2003: 1.013.560. Aantal stemmen voor de SP.A-Senaatslijst getrokken door Vande Lanotte in 2007: 665.342. Verlies: 35 procent. Vijfendertig procent!! Den Baard wil nu astronaut worden: ‘Eindelijk eens een socialist in de ruimte. ‘Joeri Gagarin was waarschijnlijk een liberaal.
Koen Meulenaere
