Bladspiegel

ma 08 12

Six suisses! De Sint-Martinuskerk in Moorsel bij Aalst. Daar is de hellebaardier van de parochie al meer dan vijftig jaar trouw in het getouw, meldt ons een tevreden abonnee. Wij blijven het opvolgen. Wat hebben we al aan suisses, even recapituleren: Sint-Pieters Leuven, Sint-Baafs Gent, Saint-Potager Tongeren, Sint-Petrus-en-Paulus Wommelgem, Sint-Quintinus Hasselt, en Sint-Martinus Moorsel. Nog een kleine inspanning van onze lezers, en er zijn binnenkort in Vlaanderen meer suisses dan Vlamingen. Wat de zaken aanzienlijk zou vereenvoudigen.

di 09 12

Dokter Schaar! En Leo Stoops. Een dodelijke combinatie. Zeker voor wie graag ernstig blijft bij een tragedie zoals de vijfvoudige kindermoord in Nijvel. Onmogelijk met Leo, sinds kort expert justitie van het duidingsprogramma TerZake. Omdat hij daar, luidens een officieel communiqué van het college van hoofdredacteurs, klaar voor was. Na dertig jaar oefenen. Voordien was Leo alleen expert bij het Journaal, waarvoor je volgens de redenering van de eigen hoofdredacteurs blijkbaar minder beslagen hoeft te zijn. Die promotie valt in de praktijk zwaar tegen. Met elk optreden vermindert zienderogen het zelfvertrouwen van Leo, die als een beginneling zit te beven en te stamelen zodra de camera op hem wordt gericht.

Nu is Leo op zijn best als er een seksuele connotatie aan zijn expertise kleeft. Of wanneer in de beklaagdenbank een beschuldigde zit van het vrouwelijke geslacht. De expert verliest dan nogal gemakkelijk de onpartijdigheid waarop de rest van de VRT-nieuwsredactie zo prat kan gaan. Wereldberoemd is zijn live stand-up op de trappen van het Brusselse gerechtsgebouw, waarin hij vol vuur en gloed de onmiddellijke vrijspraak aankondigde van Denise Tyack, weduwe van Patrick Haemers, op hetzelfde moment waarop ze binnen 25 jaar kreeg.

Leo’s oogjes pinken en blinken van plezier, de gulle grijns om zijn lippen krinkelt en kronkelt zich een weg naar beide oren zodra het onderwerp seks of vrouwen nog maar zijdelings in het spel komt. Ook omdat hij zeker dan vooraf met zijn vrienden wedt dat hij er een of andere vreemde zegswijze tussen zal lappen.

Met dokter Schaar zat hij op gladder dan glad ijs. Dokter, nomen est omen, Schaar kwam vooral de eerste dag van het proces in een slecht daglicht, toen de beklaagde Geneviève Lhermitte een weinig vleiend portret van hem schilderde en een onthutsend beeld ophing van de gezinssituatie waarin ze al die tijd had verkeerd.

Of dat al dan niet met de werkelijkheid strookte, weten wij niet, maar in elk geval wenste Kathleen Cools die avond in TerZake geen aspect onbesproken te laten in haar onderhoud met de expert justitie. De eerste drie antwoorden fietste Leo er nog een beetje omheen, maar Cools voelde aan haar urineopening dat er meer in zat. Dokter Schaar en Bouchaïb Moqadem, de man van Lhermitte, dat was niet normaal. Was er misschien iets tussen die twee?

Schoorvoetend begon Leo meer en meer te onthullen. Dat de dokter met Geneviève en Bouchaïb mee op huwelijksreis was geweest, bijvoorbeeld. En om kosten uit te sparen op dezelfde kamer sliep. Dat Geneviève door haar man gedwongen werd seks te hebben op het bed van dokter Schaar. ‘Wat dus wijst op een homoseksuele relatie’, besloot Leo, die onder zijn schedeldak de klokken hoorde luiden.

Die ‘dus’ was merkwaardig. Het is niet omdat man en vrouw seks hebben op het bed van een andere man, dat die twee mannen een homoseksuele relatie hebben. Nee toch? Of wel? Pas op, wij vragen het aan u, want zelf komen wij verbeelding en ondervinding te kort om te kunnen vatten wat daar in Nijvel allemaal gebeurd is. Voor Leo leek het logisch in elkaar te zitten: dokter Schaar en de echtgenoot van de beklaagde waren minnaars. Daarmee liep hij vooruit op de uitspraak van de rechtbank, maar dat doet Leo wel vaker. En altijd verkeerd.

Toch verloor ook hij na een tijdje vaste voet in de ingewikkelde zevenhoeksverhouding binnen het gezin Schaar-Moqadem-Lhermitte. Probeer te volgen. Dokter Schaar bleek namelijk ook getrouwd te zijn geweest met een zus van Moqadem. En in die periode woonden nog een paar andere zussen én een oudere broer bij hem in. Oudere broer van die zuster van de vader dus, tevens van die vader zelf, met wie dokter Schaar volgens Leo een homoseksuele relatie had. De dokter was na een tijdje wel gescheiden van die zuster, maar dat was quod erat demonstrandum. En het wierp boven op al de rest ook nog een extra schijn van schijnhuwelijk over deze kwalijke affaire.

Wacht, we zijn er nog niet. Dokter Schaar had ook een huishoudster. Die niet alleen bij hem, maar tevens beneden bij het gezin Moqadem poetste. De dokter gaf dan geld aan Moqadem en die betaalde de poetsvrouw. Zogezegd. Want homoseksuele relatie of niet, adoptiezoon of niet, buiten weten van dokter Schaar had Moqadem die schoonmaakster ontslagen, stak het geld in eigen zak, en verplichtte zijn vrouw Geneviève om te dweilen en te schrobben. Ook in de vertrekken van de dokter.

Maar enfin, dat overtreft toch de plot van Katarakt? Kathleen Cools viste ongenadig verder. Naar élk detail. Na nog een vraag of twee was Leo zodanig het noorden, het zuiden, én het oosten kwijt, dat hij bijna buiten westen was. En toen moest hij nog uitleggen hoe het kwam dat een van de twee advocaten van de vader een klacht had ingediend tegen haar confrater wegens poging tot verkrachting tijdens een werkbezoek aan Marokko. Of Leo daarover iets kon vertellen?

Dat kon Leo niet. Het zweet gutste van zijn gezicht, wat ook al niet naar de zin van Cools was, die in Humo eens haar beklag had gemaakt over zweet- en andere geuren die voor een verpestende stank zorgen op de VRT-nieuwsvloer. En daar het leven ondraaglijk maken voor een proper meisje als zij, dat volgens haar eigen (onder-)schriftelijke verklaring niet eens een urineopening heeft. Geneviève Lhermitte had verteld dat haar man zelfs in het bed van dokter Schaar ging liggen als die niet thuis was. Dat hij daarin ging liggen als hij wél thuis was, zouden sommige vrouwen al niet nemen. Dat hij er ging in liggen als hij níét thuis was, dat sloeg alles. ‘Waarom deed hij dat, was dat om hem te kunnen ruiken?’ bereed Cools haar stokpaardje.

Leo Stoops, een halve meter gezakt en bijna onderaan uit het beeld verdwenen, wenste dat hij nooit expert justitie van TerZake was geworden. Toen hij alleen maar expert justitie van het Journaal was, was het leven heel wat minder gecompliceerd. In grote vertwijfeling besefte hij ook dat zijn weddenschap deze keer hopeloos verloren was. Vrienden hadden hem uitgedaagd om in zijn verslag te verwerken dat dokter Schaar een pain in the ass was geweest voor zowel Gene-viève als Bouchaïb, maar dat durfde Leo echt niet meer aan. In de gegeven omstandigheden zou dat zelfs op de VRT ongepast zijn gevonden. Vier bakken Duvel weg. Dat was hem in het Journaal nog nooit overkomen. De volgende dag zat Sofie Demeyer op het proces.

wo 10-12

Don Pattez wordt stadsdichter van Mechelen. Bravo, daarmee heeft Mechelen weer een nieuwe stap gezet in de richting van… ja, waarvan eigenlijk?

Don is onder zijn artiestennaam Pat Donnez op de radio onder andere verantwoordelijk voor het vermakelijke zondagmiddagprogramma Bromberen. Waarin nu en dan het in de natuur ongeëvenaarde geluid van Brigitte Raskin te horen valt. In deze zijn wij formeel: op de hele wereld spreekt niemand lelijker dan Brigitte Raskin. Niemand. Met een vork op een metalen bord krassen, is aangenamer om te beluisteren. Laat Brigitte een kwartier het woord voeren in Guantanamo, en ze geven allemaal toe dat ze persoonlijk in de Towers zijn gevlogen.

Maar Don Pattez is meer dan dat, hij is een artistieke duizendpoot. Helaas. Zo publiceerde hij onlangs een boek met daarin al zijn brieven aan de dit jaar overleden uitgeefster Angèle Manteau. Een jaar of zestig ouder dan Don zelf, en in zijn epistels eerst aangesproken met ‘Zeer geachte mevrouw Manteau’, daarna verontrustend snel met ‘Dag Angèle’, wat nog twee postzegels later ontaardt in ‘Lieve Angèle’. Dat wringt.

In die brieven vertelt Don over zijn reizen, zijn verlangens en zijn twijfels, kortom over wat wij in het algemeen les Pensées de Don Pattez zullen noemen. Een apart idee, waarop niet iedereen gekomen zou zijn. Pattez heeft vorig jaar ook de dichtbundel Het is een mooi leven (zolang je niet bestaat) op de reikhalzende markt gebracht. Daarvan werd in Knack een beperkte bloemlezing gebracht, meer bepaald het beklijvende gedicht:

‘ Overbuurvrouw net geen dertig/ is op de kop af één jaar weduwe / Ze vraagt mij of ik de rouw uit haar lijf wil helpen duwen / Ik sta op een zondag in haar huis / Ze ligt op bed / Waar wil je dat ik het doe? / Ze trekt haar slipje uit / Hier, lik mij schoon.’

Nog een geluk dat dat die Angèle niet was, of dokter Schaar en Leo Stoops moesten met zilver genoegen nemen. Zelf hebben wij toen onder de aandacht gebracht dat bovenstaand vers nogal ongelukkig op dezelfde bladzijde stond waarop één kolom verder onze chef-Wetstraat het werk van Thomas a Kempis aanprees: ‘ In Zwolle schreef hij zijn wereldberoemde vier traktaten in de sfeer van de spirituele beweging waartoe hij behoorde, die van de Moderne Devotie die de lezer gegarandeerd nader tot God zal brengen.‘

En om het geheel te vervolledigen, hadden wij er nog een beroemde limerick tegenaan gegooid:

Er woont een persoon in Maasbr8,

die is 2erlei van gesl8.

Overdag kent elk1

hem als Chris Vanderst1,

maar zij noemt zich Chris10 in de n8.

Wat je in een rubriek als deze niet allemaal kunt schrijven! En dan nog twee keer, niemand die klaagt. Maar goed, Don Pattez is dus stadsdichter van Mechelen geworden. Het werd hem op een verrassingsfeest voor zijn vijftigste verjaardag meegedeeld door Bart en Bartje, de burgemeester en zijn secretaris. De eerste is Bart Somers, de tweede is Bartje uit het VTM-kinderprogramma Schuif Af. Wij zeggen altijd: eenieder heeft de secretaris die hij verdient.

Niettemin is de aanstelling van Pattez een uitstekende beslissing van het Mechelse schepencollege, wat een zeldzaamheid mag worden genoemd. Volgens de burgemeester waren er maar vijf minuten politieke moed voor nodig geweest, ook dat is uitzonderlijk. Het zal wel iets kosten, want net zomin als zijn poëzie is de nieuwe stadsdichter goedkoop. Don hierover in Gazet van Antwerpen: ‘Als de stad op een goedkope pr-jongen rekent, is ze aan het verkeerde adres.’

Zo, daar kan al geen twijfel meer over ontstaan. Nog één vraag: kent iemand van u een rijmwoord op Mechelen?

vr 12-12

Walter Zinzen gaat de rebellen in Oost-Congo een toontje lager doen zingen. Mét Karel De Gucht of zonder Karel De Gucht, dat zal van Mireille afhangen, maar het is nu genoeg geweest, Walter kan het niet langer aanzien. Schreeuwt om de twee dagen zijn verontwaardiging uit op de opiniepagina’s van De Standaard en De Morgen, en mocht al een keer of zeven bij Phara komen zagen.

Walter dateert nog uit de gelukkig lang afgesloten periode van de participation journalism. Iedereen herinnert zich de beruchte Panorama-uitzending vanuit het parochiecentrum in Lint, waarin de nieuwsredactie van de toenmalige BRT eens korte metten zou maken met het ontluikende fenomeen Vlaams Blok.

Alleen hadden de Blok-kopstukken van toen, dezelfde van nu zonder Marie-Rose Morel, tot ontzetting van de BRT-redacteurs vijfhonderd betogers meegebracht, en die lieten zich niet on-betuigd. ‘België barst’, ‘Eigen volk eerst’, ‘Alle Turken terug naar Marokko’, en ‘Shit zegt de burger’… Aan populistische slogans geen gebrek. Er werden bommetjes gegooid, iemand met jaren ervaring aan de IJzer blies op een trompet, en het gejoel buiten overstemde al snel de interessante gesprekken binnen.

Tot Walter Zinzen vond dat het welletjes was, in zijn eentje de zaal uit stormde, en op de herriemakers begon te schoppen en te slaan. De vijfhonderd betogers waren wel in de minderheid, maar waren niet bereid zich zonder slag of stoot gewonnen te geven. Wat zich afspeelde voor de parochiezaal van Lint was nog het best te vergelijken met het Heizeldrama. Na een kwartier kwam Walter met een gescheurd hemd en bloedend uit neus en mond opnieuw naar binnen, greep de microfoon, en ging verder met het onbevooroordeeld leiden van het debat.

Een maand later vertienvoudigde het Vlaams Blok op Zwarte Zondag zijn stemmenaantal. Wil iemand Laurent Nkunda waarschuwen?

door Koen Meulenaere